Kultura Japonii

AGRESYWNA JAPONIA

Elo, sorry że tak długo mnie nie było ale byłam strasznie zajęta. O co biega z tytułem rozdziału? Chodzi oczywiście o wojnę  chińsko-japońską trwająca w latach 1937-1945 (nazywana również drugą wojną, bowiem pierwsza odbyła się w latach 1894-1895). O tej wojnie też prawie mało kto wie lub niewiele o niej się mówi. Sama też się zdziwiłam gdy usłyszałam że taka wojna miała miejsce podczas II Wojny Światowej.

"Postawa Japończyków wobec ich południowo-wschodnich sąsiadów ewoluowała od roku 1931 pod wpływem biznesmenów i wojska. Japońska ekspansja za pierwszy cel obrała Chiny"

Polityczne życie w Japonii było raczej spokojnie aż do około 1930 roku. Wyspy przeżywały rozkwit ekonomiczny oparty na eksporcie tanich produktów. W roku 1922 Japonia przyjęła morskie restrykcje w ramach traktatu w Waszyngtonie, co oznaczało ograniczenie floty wojennej do trzech piątych  tonażu amerykańskiego, czyli do 315 tysięcy ton. Zrezygnowała nawet ze swojej polityki 21 żądań, która prowadziła do ustanowienia japońskiego protektoratu w Chinach. Kryzys ekonomiczny z roku 1929 dotknął kraj pozbawiony naturalnych  bogactw i przeżywający okres wyżu demograficznego. Japoński eksport ucierpiał wskutek nowych protekcjonistycznych ceł oraz innych środków ograniczających. Stopniowo wszystkie partie polityczne zaczęły się przychylać do planu ekspansji terytorialnej, uważanej za jedyny sposób na ustabilizowanie gospodarki i zaspokojenie potrzeb społeczeństwa, którego liczba podwoiła się od roku 1868.

Mandżukuo  

Głównym przedmiotem japońskich apetytów były Chiny, osłabione i podzielone, od wielu lat będące w stanie anarchii. Ale wysiłki nacjonalisty Czang Kaj-szeka i komunisty Mao Tse-tunga zmierzające do zjednoczenia ludu chińskiego w obliczu zewnętrznego zagrożenia, były niebezpieczne dla japońskich ambicji. W roku 1931 wojskowa inicjatywa japońska doprowadziła do stworzenia japońskiego protektoratu w Mandżurii. Ta bogata prowincja nazywana Mandżukuo była teoretycznie rządzona przez ostatniego cesarza Chin, Pu Yi, będącego w rzeczywistości marionetką w rękach Japończyków. Przynieśli oni tej krainie dobrobyt ekonomiczny, ale ich polityka kolonizacyjna była na dłuższą metę porażką. Aneksja sprowokowała Ligę Narodów do-jak zwykle nieskutecznych-protestów, co było dla Japonii okazją do manifestacyjnego opuszczenia tej organizacji w marcu 1933 roku. Pod koniec roku 1934 Japonia odrzuciła traktat waszyngtoński i zbliżyła się do dyktatur europejskich. 25 listopada 1936 roku podpisała z nazistowskimi Niemcami Pakt Antykominternowski.

Otwarta Wojna w Chinach   

W ciągu roku 1935 wojsko japońskie skorzystało z wewnętrznych trudności chińskich, aby zająć prowincję Jehol, na północ od Wielkiego Muru. Taktyczne przymierze Czang Kaj-szeka z Mao Tse-tungiem mające na celu walkę przeciw japońskiej obecności w Mandżurii, sprowokowało Japończyków do wszczęcia 8 lipca 1937 roku otwartego konfliktu, do którego pretekstem był banalny incydent w Pekinie. Wojna miała trwać aż do 1945 roku. Japończycy potrzebowali zaledwie kilku miesięcy, aby przejąć kontrolę nad północnymi i środkowymi Chinami. Pekin, Nankin i Hanku kapitulowały przed końcem roku. Japońska marynarka wojenna zablokowała Kanton i Szanghaj, przejęła kontrolę nad wybrzeżem na przestrzeni 3 tysięcy km i uniemożliwiła jakiekolwiek kontakty drogą morską. Stare Państwo Środka utrzymało kontakt ze światem zewnętrznym jedynie przez północne Indochiny francuskie i przez brytyjską Birmę. Atak na Chiny i rozliczne okrucieństwa popełniane przez Japończyków przyczyniły się do natychmiastowego zerwania stosunków dyplomatycznych z USA. Ale po raz kolejny mocarstwa pozostały bierne i zadowoliły się jedynie moralnym potępieniem. ZSRR wysłał jednak broń do Chin, którym także pomógł prezydent Roosevelt, przyznając kredyt w wysokości 25 milionów dolarów.

Impas   

Czang Kaj-szek wycofał się do Chungkingu. Odrzucał wszelkie propozycje tajnych układów z projapońskim  rządem w Nankinie i kontynuował swą walkę z pomocą komunistów. Dla Japonii konflikt stawał się coraz większym ciężarem: musiała ona utrzymywać ponad milion żołnierzy w Chinach, aby opierać się nacjonalistom. Co więcej potrzebowała zmobilizować  dość potężne siły zdolne stawić czoło koncentracji wojsk sowieckich. Stalin bowiem obawiał się ataku na okolice Władywostoku. W sierpniu 1938 roku w Mandżurii doszło do drobnych potyczek sowiecko-japońskich, ale japoński rząd dość zręcznie unikał bezpośredniego konfliktu z ZSRR. Z kolei sowieci, których uwaga skierowana była na zachód także nie kwapił się do walki w Azji. Jednak wydarzenia na Dalekim Wschodzie można uznać za prefigurację wojny w Europie.