Kolejdeki Serseri'nin devam kitabıdır.
Ada, Ateş ve değişiklerin hikâyesi gidenler ve gelenleriyle buradan, yarım bıraktığımız yerden devam ediyor.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hiç olmadığım kadar ihtiyacım var sana. Kokuna, se...
Nasılsınız bakalım? Keyifleriniz yerinde mi? Karantina süreci nasıl geçiyor?
Sahurcu tayfa burada mı?
Multimedia: Canım Senamın yaptığı çalışma 💙luxluthorsenaÇok teşekkür ederim canımın içi 🥰
Bölüm şarkısı; Delalım (Dinler misiniz bilmiyorum ama multimedia'ya koydum wğdğdğğdğd)
Ve son olarak çok kısa bir şey söylemek istiyorum. Ben de buraya herkes gibi emek veriyorum. Bir şeyler yazmaya, kendimi geliştirmeye ve de sizleri mutlu etmeye çalışıyorum. Ben bu karantina günlerinde emin olun daha çok bölüm atmak isterim ama lütfen sizler de destek olun. Ben kendim ve sizler için uğraşıyorsam sizler de lütfen desteğinizi eksik etmeyin. İnanın buraya artık bölüm sınırı koymak istemiyorum. Bu kadardı..
İyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~
Ada'dan...
"Hoş geldin Adaşkım benim." Kutay kolumdan tutup beni çektiğinde yine ve yine Ateş'i dışarıda bırakmıştı. Bu sahne bana bir yerden tanıdık geliyordu yaa neyse.
Başımı olumsuz anlamda sallayarak gülerek, "Kutay," diye söylendim. Gerçekten hiç akıllanmıyordu.
"Geri zekalı." Ateş dakika bir gol bir söylenerek içeri girdiğinde bugünün olaysız bitmeyeceğini anlayabilmiştim.
Merdivenlerden inen Ela gözlerime çarptığı an eş zamanlı olarak, "Hoş geldin Ada," demesi çok kısa bir an almıştı.
"Hoş buldum. Nasılsınız bakalım?" Gözlerime imayla ikisinin üzerinde dolaştırdığımda Ela utanarak gözlerini kaçırdı. Ayy bu kızın utangaçlığını ne yapacaktık biz böyle? Peki Kutay gibi arsız birisinin böyle utangaç bir sevgilisinin olmasına ne diyorsunuz?
"Biz çok iyiyiz bomba gibiyiz Adaşkım. Sen nasılsın, naptın? Bu kereta seni üzmüyor değil mi?" Artık şuracıkta bir yerlerde bayılıp kalacaktım o olacaktı. Ateş, Kutay'ın sözlerinden sonra Kutay'a doğru sinirle yürümeye başladığında hızlı bir şekilde Kutay'ın yanından uzaklaştım.
Bu sefer aralarında kalan kişi olmayacaktım.
Yesinlerdi birbirlerini.
Ateş, Kutay'ın kafasına bir tane geçirdiğinde Kutay acıyla bağırdı. "Adaşkım aşk olsun beni beni Kutay'ını korumayacak mısın?"
"Korumayacağım," dediğimde çoktan içeri geçmiş tekli koltuğa kurulmuştum bile.
"Beni beni Kutay'ını?" Kutay inanamıyormuş gibi tekrardan sorduğunda onun bu haline güldüm.
