ep10

10.2K 719 27
                                    

ဘတ္ခ္ဟြၽန္းတစ္ေန႔လံုးေက်ာင္းမတက္ဘဲေလွ်ာက္သြားေနတာ
ဦးတည္ရာမရိွ တစ္ခါတစ္ခါေငးေနလို႔သူမ်ားေအာ္တာခံခဲ့ရသလို
မျမင္မကန္းနဲ႔ဝင္တိုက္မိလို႔မနည္းေတာင္းပန္ခဲ့ရတာေတြေရာ
အခုလဲအေတြးေကာင္းၿပီးဘတ္စ္မွတ္တိုင္ေက်ာ္သြားလို႔ျပန္လွည့္
လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ေနရတဲ့အျဖစ္။ မားကိုေစာေစာျပန္ခဲ့မယ္ေျပာကာမွ
မွတ္တိုင္ေက်ာ္သည္ထိအေတြးေကာင္းေနသည့္အျဖစ္ကို ေခါင္းကိုသာ
သံုးေလးခ်က္ေလာက္နာနာထုလိုက္သည္ အျပစ္ေပးတဲ့အေနျဖင့္။
ေျပးလိုက္တစ္ဝက္လမ္းေလွ်ာက္တစ္ဝက္နဲ႔အ႐ူးႀကီးၾကေနတာဘဲ။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ေတာ္ေတာ္ေဟာဟဲဆိုက္ေနၿပီ။
မားကိုအက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာၿပီးအခန္းထဲသာတက္ခဲ့ၿပီး
ထိုးအိပ္လိုက္ေတာ့သည္။ အိမ္မက္ေတာင္မက္လိုက္ေသးသည္။
အိမ္မက္ထဲမွာခ်န္းေယာလ္ကသူ႕ကိုနမ္းတယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ၿပံဳးျပ
ေနေသးတယ္။ ပါးခ်ဳိင့္ႀကီးေပၚေအာင္ထိၿပံဳးေနတဲ့ခ်န္းေယာလ္ပါးခ်ဳိင့္
ထဲကိုသူကလက္ညိဳးေလးဝင္ေအာင္ထိုးၿပီးကလိေနတယ္တဲ့။

"တီ တီ တီ တီ တီ "

ဘယ္ကျမည္ေနမွန္းခ်က္ခ်င္းဆိုမခန္႔မွန္းတတ္။
တစ္ျဖည္းျဖည္းမ်က္လံုးကိုပြတ္ၿပီးေျဖးေျဖးခ်င္ဖြင့္လိုက္သည္။
သူကန္႔လန္႔ျဖတ္အိပ္ေနရာေဘးကလြယ္အိပ္ကျမည္တာဘဲ
မျမင္ဖူးတဲ့နံပတ္တစ္ခု။

"ဟယ္လို"

ျပန္ေျဖသံမၾကားရ။

"ဟယ္လို"

"ဟယ္လို ဘယ္သူလဲ"

"ဟယ္လို မေျပာခ်င္ရင္ေနာက္မဆက္နဲ႔
အိပ္ေရးပ်က္တယ္"

"ဟက္"

ခ်န္းေယာလ္သေဘာတက်ကိုရီလိုက္သည္။
အျပင္ကအတိုင္းဘဲအသံကစူးေနတာဘဲ။

"ဘာရီတာလဲ ဘယ္သူလဲ"

"အဟမ္း ငါ ဘာလို႔အတန္းမတက္တာလဲ"

"ပတ္ခ္ခ်န္းေယာလ္! ဘာကိစၥလဲ"

"အေစာႀကီးဘာလို႔အိပ္ေနတာလဲ
ေနမေကာင္းဘူးလား"

"မင္းနဲ႔မဆိုင္ဘူး အဟင့္"

အသံကိုထိန္းေျပာေနရင္းမွကို႐ိႈက္သံတစ္စထြက္သြားေသး။
ေမ့ထားတဲ့ဟာကိုဘာလို႔အစျပန္ေဖာ္လဲ ဘာေတြဂ႐ုစိုက္ခ်င္ေယာင္
ေဆာင္ေနျပန္တာလဲ။

M y B a d B o y [✓]Where stories live. Discover now