Serseri 2

11.Bölüm Part 2: "Dudakları yakıyordu"

Ben geldim... Ben geldim... Ben geldim. Buraya böyle gelmeyi ve sizleri çok özledim.

Nasılsınız? Beni sorarsanız fena değilim. Coronanın varlığı nedeniyle karantinadayım... Evimdeyim. Sizlerde evinizdesiniz değil mi? Bu paragrafa yazın burası sohbet yerimiz olsun. Sohbet edelim. Sizlerle sohbet etmeye ihtiyacım var. Buluşamadığımız bu zamanlarda neler yaptınız? İstediğiniz her şeyi anlatabilirsiniz.

Evet, uzun zamandır bölüm atmamıştım. Çünkü bölüm yazacak gücüm, isteğim yoktu. Bir türlü yazamıyordum. Bölümün başına geçip anca saçmalıyor, bir kaç cümle anca yazabiliyordum. Bu yüzden üzgünüm. Sizleri bu kadar beklettiğim ve size değişikleri bu kadar özlettiğim için üzgünüm. 💙

Bölüme bir sınır koymayacağım ama lütfen desteklerinizi bekliyorum. Hiç eksik etmeyeceğinizi biliyorum. Lütfen yıldızları doldurmayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayın. 🌸🥰

Bölüm şarkımız; Sezen Aksu - Ben Sende Tutuklu Kaldım
Gökhan Türkmen - Lafügüzaf
Eylem Aktaş - Söyleyemedim

Multimedia da ki çalışma için de; canım Sena'ma çok teşekkür ederim. 💙

İmstagram: mavininhikayeleri (Soru - cevaplar, alıntılar için takip edebilirsiniz. Her şey orada.)

Sizleri seviyorum. İyi okumalar. 💙

~

Kutay'ın bakışlarından ciddi ciddi korkmaya başlamıştım. Her zaman ki o gülen çocuk gitmiş yerine başka birisi gelmişti.

"Adaşkım hoş geldin." Kutay, Aslan'a olan bakışlarından sıyrılıp benim üzerime doğru atladığında geriye doğru kaçmaya çalıştım. Tabii ben daha bir adım bile atamadan üzerime atlamıştı.

"Adaşkım çok özlemişim seni be!" Kutay beni boğacak derecede sıkı sarıldığında, kaşlarımı çatarak geriye doğru çekilmeye çalıştım.

Sonuçta hemen affetmemem gerekiyordu değil mi?

"Kutay tamam," diye mırıldandım. Aslında bende onun üzerine atlayıp sıkıca sarılmak istiyordum ama hemen olmazdı. Hem daha ben Kutay'ın marifetlerini görecektim. Öyle hemencecik yelkenlerimi suya indirmemem gerekiyordu.

"Gel Adaşkım gel biz içeri geçelim." Kutay kolumdan tuttuğu gibi beni çekiştirmeye başladığında hemen ardımızda olan Ateş'in son derece terbiyesiyiz küfürleri de kulağıma doldu. Kutay beni eve soktuğunda kapıyı da ardımızdan hemen kapatmıştı. Ateş ve Aslan'ın kapıda kaldığını söylememe gerek var mıydı?

"Kutay napıyorsun sen? Dışarıda kaldılar," diye şaşkınlık akan sesimle konuştum.

"Kalsınlar Adaşkım boş ver kalsınlar."

"Kutay saçmalama," dedim.

"Ateş kardişim benim üzerime yeni güller koklamış kalsın kapıda o. Gerçi sende benim üzerime yeni ponçikler bulmuşsun ya neyse..." Kutay trip atarcasına konuştuğunda, gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Anlaşılan bugün benim için çok eğlenceli geçeceğe benziyordu.

"Kutay aç lan şu kapıyı." Ateş'in dışarıdan kükreyen sesini duyduğumuzda Kutay'ın az önceki o 'açmam kapıyı dışarıda kalsınlar' havası gitmiş yerine ödünün bokuna kaçtığı korku dolu bakışları gelmişti.

"Yaa ben canım Ateş kardişime kapıyı açayım en iyisi." Kutay kapıyı hızlı bir şekilde açıp, geriye doğru kaçtığında gülmeye başladım. Hem Ateş'i sinir edecek şeyler yapıyordu hem de korkuyordu. Bakın bana ben hiç korkuyor muydum yahu?