Speelbal van het Lot

1. Ontdekking

Het kloppen van mijn hoofd gaat naadloos over in het geluid van knokkels op mijn kamerdeur. "Lucas! Pakketje voor je!" Ik dwing mijn ogen moeizaam om open te gaan en neem een momentje om ze scherp te stellen. "Lucas!" Veel te hard geklop, rechtstreeks op mijn hoofd, zo voelt het.

"Ja, momentje!", probeer ik te roepen, maar mijn keel is droog en er komt alleen lucht uit.

"Ik zet het voor je deur neer!"

Mooi. Opgelost. Ik laat mijn ogen dichtvallen en begin weer weg te zakken. Half slapend vraag ik me af wat voor pakketje Daan voor me heeft aangenomen..

Oh!

Door de realisatie vliegen mijn ogen weer open. Binnen twee tellen zit ik rechtop in mijn bed. Weer twee tellen later sta ik op mijn voeten. Het volgende moment zit ik weer, want er trekken zwarte kringen voor mijn ogen langs. Iets te snel opgestaan. Au, mijn hoofd..
Op mijn deurmat in de gang staat een flinke kartonnen doos die een klein beetje bol staat. Na drie keer knipperen kan ik zien wie de afzender is.
M. Vos Webdesign.
Door mijn kater van gisteravond ben ik vergeten dat die vandaag zou komen. Zou Daan vermoeden wat erin zit? Snel kijk ik de gang heen en weer of er nog andere huisgenoten wakker zijn. Gelukkig niemand. De doos ziet er neutraal genoeg uit.

"Yo, slaapkop!" klinkt het vanuit de richting van de keuken.

"Morgen.." reutel ik terug.

Voordat mijn pakketje meer nieuwsgierige blikken kan trekken, pak ik het op en zet het onderin mijn kledingkast naast een identieke doos, die bijna leeg is. Voor alle zekerheid gooi ik er nog een laken overheen.

De geur van koffie overstemt de minder prettige aroma's van een typische studentenkeuken. Terwijl ik voor mezelf een mok volschenk, probeer ik me af te sluiten voor het schrapende geluid van glasscherven en een stoffer en blik op de stenen vloer.

"Ja Luuk, zo kun je ook de afwas doen" Van achter de bank komt een bos blonde krullen omhoog. Daan laat grijnzend een afwasteil zien die bijna tot de rand vol zit met glasscherven.

"Whoa.. Hebben we eigenlijk nog wel glazen over?"

De vorige avond begint me weer een beetje te dagen. Vooral het moment dat ik op wilde staan en languit over het tafeltje viel. Ik bekijk mijn armen, maar zie tot mijn opluchting geen verwondingen van al die scherven. Dat mag een wonder heten.

"Nog één of twee denk ik. Hier, ik heb voor jou de scherven opgeveegd maar jij gaat vandaag nieuwe kopen. You break it, you buy it!"

Ik kreun nog een keer, denkend aan mijn niet al te florissante cashflowsituatie. Door de koffie begint mijn hoofd langzaam wat helderder te worden. Het moet maar; een huis met 6 studenten kan moeilijk de rest van de week met twee glazen doen.

"Is de Kringloop open?"

"Die grote in de Marktstraat niet volgens mij", antwoordt Daan. "Die is alleen doordeweeks. Maar in de Donkersteeg zit nog een kleintje. Die is open, zag ik vanmorgen."

Dat was waar ook. Daan had een krantenwijkje waarvoor hij iedere ochtend vóór dag en dauw uit de veren was. Zelfs op zaterdag, vandaar dat hij er al zo wakker bijliep.

Er kraakt iets onder mijn voet. Ik pak een verkreukeld vel papier op. Ondanks de biervlek en de scheur is het nog herkenbaar als mijn propedeuse; de aanleiding voor het feestje van gisteren.

Daar moest ik maar eens wat zuiniger op zijn..

Twee paracetamol, een boterham en nog een bak koffie later, steek ik mijn sleutel in een kettingslot dat waarschijnlijk meer waard is dat de fiets waaraan hij vastzit.