MESLEK LİSELİ (Kitap oldu)

M.L 3.24

Yengemin her zamanki gibi ayaklarına kara sular indi bugün. Şaşırmadım. Koruparkı talan ederlerse olacağı bu amk. Ama Belkıs teyze ne elbiseler aldı bir görseniz varya. Kartlarında ağzına sıçtı hani. Yeter dedim ama dinlemedi. Feda olsunmuş lan bana. Öyle diyor.

Ama bende sevdiceğim egolayzırcıma çok güzel gömlek aldım. Hatta birkaç tane gömlek aldım. Yakışır reisime. Yakışmazsa adam değilim. O katılmadı gerçi bizim alışverişe. Normalde bana alışveriş yapmayı seviyor ama üst kata çıkıp terasta bekleyeceğini söyledi.

Yemeği de dışarda yemiştik, Asil'in evine geldiğimizde evde amcamla oturuyorlardı. Gelin Petek onlara da dünden kalanları ısıtıp masayı hazırladı. Amcamda surat beş karıştı. Anlaşılan babam razı gelmemişti.

Çay içtiğimiz esnada kimseden ses çıkmayınca amcama döndüm. "Affetmiyor dimi amca?"

Benden bir anda bu soruyu duyunca afalladı. Çünkü dün akşam duymadığımı sanıyorlardı. "Yok kızım." dedi donuk bir sesle. "Senin her şeyin biziz. Düğüne kadar bizim kızımızsın.." Yüzü çok fena. Resmen sirke satıcısı oldu. Baya üzgün duruyor. "Düğünden sonra da bizim kızımıssın ama Ayhan abilerin kıymetini iyi bil Mısra." Sesi titremeye başladı. Devam edecek gibiydi ama sustu.

Bekledim. Devamını getirsin diye bekledim ama bişey demedi. Yüzünü başka tarafa çevirip sildiğinde ağlıyor gibi geldi. Kalkıp yanına geçtim.

"Amca, olan oldu. Ne siz, ne ben kendimizi üzdüğümüze değmez. Ben alıştım bu duruma artık. O yüzden ağlama. Ben seneler önce onların ailesinden çıkmıştım zaten. Hatta babam beni hastanenin önünde Murat yüzünden azarladığında sinir olup ağlamıştım. Benim yanımda o zaman Aykut vardı. Yine Aykut var. Siz varsınız. Ben onların kıymetini tabi ki bileceğim. Beni babam kabul etmezken Aykut bana daha lisedeyken sana aile olurum demişti. O zamandan bu zamana benim yanımdan hiç ayrılmadı Aykut. Aynı şekilde bende."

Uzun uzun baktı gözlerime. İçinden çok şey geçirdi biliyorum ama bişey demedi. Sarılmakla yetindi. En son benden ayrılırken "İyi ki Aykut çıkmış karşına. Keşke seni daha önce alsaydık o evden ama Aykut bizden önce davrandı. Allah sonuna kadar böyle olmanızı nasip etsin Mısra." dedi. Amcamın Aykut'a güveni çok hoşuma gidiyor gençler. Onu bu şekilde anlatması çok hoşuma gidiyor. Kimse kolay kolay damadına böyle şeyler söylemez. Ama Aykut'a söyleniyor. Çünkü Aykut kendisine bunları söyletiyor. Bizim egolayzır amk. Zengin züppesi lan. Neler söyletiyor baksanıza. Yerim ben onu.

Amcamdan ayrıldıktan sonra gözüm Asil beye takıldı. Gayet net bir şekilde üzgün bir görüntü vardı gözlerinin grilerinde. Haklı tabi. Ben onun yerinde olsam bende üzülürdüm.

Bakışmakla yetinemeyen Asil abiciğim geldi diğer yanıma. Bir yanımda amcam, bir yanımda abim. Şimdi de o konuşmaya başladı. Vay efendim benim gibi bir insan daha tanımamış. Vay efendim Aykut çok şanslıymış. Vay efendim asıl onlar benim kıymetimi bilecekmiş. Falan filan inter milan amk.

Aslında bu Asil'e ne kadar kızarsam kızayım babam gibi yapmadı en azından. Rahatsızlığım boyunca amcamlarda kalırken, özellikle intihardan sonra babamlara söylemek istediler ama ben istemedim. Ben o zaman Aykut'un bile yanıma gelmesini istemedim mesela. Neden babamın haberi olsundu o hastalıklardan? Benim bile haberim yoktu.

Asil suçlu olduğu kadar kendini temize çıkartmak için elinden geleni de yapmadı mı? Yaptı amk. Babam kapıyı kilitledi, camdan geldi yanıma. Babam okulu yasakladı, gelip kaçırdı beni oradan. Rahatsızlığım onun yüzünden olsa bile farkeden de o olmuş yine. Babam gibi ortada bırakmadı. Aykut kadar olmasa bile sahiplendi. Kardeşim dedi başka şey demedi. Gerçekten diğer kızları ne kadar sevmiyorsa, beni bir o kadar seviyor. Yalan değil bu.