Sailor Moon Son 1 Sezon

96.Bölüm: Mutlu Bir Aile :)

Yorucu ve komik bir günün ardından Usagi evinde huzurlu bir şekilde uyuyordu. Bir an gözlerini aralayıp etrafına bir göz attığında odada kimse yoktu. Beşikte boştu. Sonra gülümsedi. Yataktan kalktı ve salona doğru yavaş adımlarla yürüdü. Salona geldiğinde gördüğü manzarayla şok oldu.

Mamoru kanepede kucağında kızıyla uyuyordu. Kızının elini tutmuş ona sımsıkı sarılmıştı. Bu yatış bebek için tehlikeliydi ama Mamoru'nun göğsü buradan bakıldığında çok korumalı görünüyordu.

Hemen telefonunu alıp bu anı ölümsüzleştirmek istedi. Tam resmi çekerken telefonun flashının açık olduğunu fark etmedi. Flashın ışığıyla Mamoru hemen uyandı.

"Usako? İyi misin?" diye sordu Mamoru şaşırarak.

"Ben iyiyim. Seni de korkuttum. Affedersin" dedi Usagi bir çocuk edasıyla.

"Sen ne zaman uyandın?"

"Daha yeni. Sizi böyle görünce şaşırdım."

"Neden?"

''Ne bileyim. Duygulandım galiba. Sizi böyle görünce bu anı ölümsüzleştirmek istedim.''

''O ışıkların sebebi anlaşıldı şimdi.''

''Bilerek yapmadım. Ben sadece...''

''Biliyorum. Üzülme. Gelsene yanımıza.''

''Çok güzel değil mi?''

''Evet, tıpkı sana benziyor.''

''Bana mı? Bence sana benziyor.''

''Saçmalama Usako! ChibiUsa tıpkı sen. Sadece saç renginiz farklı. Tabii banada azıcık benziyor'' dedi Mamoru gülümseyerek.

''Evet, haklısın galiba. Ben en çok burnunu beğendim. Tıpkı senin burnun gibi.''

Mamoru göğsünde yatan kızına baktı ve inceledi. ''Gerçekten mi?'' diyebildi sadece.

Usagi kıkırdadı. Ona bakıp ''Tabii ki de. Sonuçta o ikimizin çocuğu. Eminim çok ortak yönümüz var.''

Mamoru gülümsedi. Bir karısına bir de minicik kızına baktı. Yumuk yumuk elleri pembe yanaklarıyla çok tatlı görünüyordu. Bu bebek bir mucizeydi. Sonra Usagi'yle göz göze geldi. ''Sana daha çok benziyor!''

''Ne?''

''Bu kız tıpkı sen. Annesi gibi çok güzel olacak.''

''Mamo-chan!'' dedi sadece gülümseyerek.

''Gel buraya'' dedi gülümseyerek.

Usagi koltuğa yanaştı ve eğildi. O an
bir acı hissetti. ''Ah!'' diye inledi.

''Ne oldu? İyi misin?''

''İyiyim ufak bir sancı sadece. Biraz sızlıyor.''

''Geçecek Usako. Geçecek.''

''Biliyorum Mamo-Chan! Ne de güzel uyuyor değil mi?''

''Evet, mışıl mışıl. Ne kadar da huzurlu görünüyor.''

''Babasıyla olduğu için rahat. Bunu biliyor.''

''Gerçekten de biliyor mu?''

''Tabii ki de o kokumuzu biliyor. Baksana seni şimdiden elimden aldı.''

''Yoksa kıskandın mı?''

''Ne alakası var ya. Sadece...''

''Sadece ne?''

''Bilmiyorum. İçim bir tuhaf oldu.''

''Bu normal bir durum Usako. Zamanla alışacaksın'' dedi elini tutarken.