Akşam oldu. Yine hava karardı. Babam hâlâ eve gelmedi. Annem telaşlı. Kendi kendine söylenip duruyor. Keşke sonra gitseydim yanına. İnşallah bişey olmamıştır vs diye düşünürken kapı çalındı. Sevinçli bir şekilde hemen kapıya koştum. Kapıyı açtığımda dışarda kimseyi göremedim. Kapıyı geri kapattım. Galiba yanlış duydum diye düşündüm. Annem yanıma geldi.
-Oğlum kapıyı neden açtın. Baban mı geldi yoksa.
-Hayır anne. Kapı çalındı sandım o yüzden açtım. Kimse yoktu dışarda.
-Hay Allah! oğlum neyse , gelir zaten birazdan.
-Anne gidip baksam mı?
-Oğlum biraz daha bekleyelim , gelmezse gidip bakarsın. Belki Fehmi amcanın yanına gitmiştir.
-Tamam anne.
Deyip tam odama girecekken yine kapı çalındı. Tekrar kapıya koştum. Baktım yine dışarda kimse görünmüyor. Tam odama gidecektim tekrar kapı çalındı. Bu sefer kapıyı bir hışımla açıp dalga mı geçiyorsunuz lann dedim. Karşımda babam duruyordu. O an çok utandım. Babam:
-Ne oluyor oğlum?
-Baba şeyy :(
-Ney oğlum , ne oldu?
-Baba kapıya sen daha önce vurdun mu?
-Hayır oğlum vurmadım. Yeni vurdum kapıya. Ne oldu ki?
-Bilmiyorum baba , senden öncede kapı çalındı 2 kez. Açıp baktım kimse yoktu. O yüzden sen kapıya vurunca başkası dalga geçiyor sandım o yüzden sinirlendim afedersin baba.
-Tamam oğlum sorun değil.
Annem babama yemek hazırlarken ben odama geçtim. Işığı kapatıp yatağıma uzandım. Azule aklıma geldi. Daha ismini kendisinden duymadım ama rüyamda Azule dedi. Elime bir kağıt kalem aldım.
Bir nefes gibi ararken Zümrânı. Yalnızlığı meth edeceğiz öyle mi? Gönüllerde gizlenen hûlyanı. Kafeslerde sergileyeceğiz öyle mi?
Bakarken beraber göğün karanlığına.
Uzanırken yıldızların parlaklığına. Bitmeyen gecelerin parmaklığında. Bir güne kapılıp kanacağız öyle mi?
Sararken aşkını kalbimin sıcağına. Bakışlarımı attım gözlerinin kucağına.
Alev alev yanan ruhumun ocağında.
Bir mum gibi eriyip söneceğiz öyle mi?
Mutluluk büyüsü etrafımızda dolacak iken.
Efsunlu gözlerin gözlerime bakacak iken.
Bir yuva , bir umut , bir ev kuracak iken.
Verdiğimiz sözden döneceğiz öyle mi?
Yazıp diğer yazdığım şiirlerimin yanına koydum.Gözlerimi usulce kapattım.
Bir ses duydum. Biri pencereye vuruyor. Kalktım perdeyi araladım. Baktım yine kimse yok. Zaten ortalık zifiri karanlık. Tövbe estağfurullah deyip besmele çekip geri uzandım yatağıma. Yine bir ses. Yine baktım ve yine kimse yok. Geri uzandım. Yine aynı ses , biri şaka yapıyor muhtemelen. Pencereyi açtım tam bağıracaktım ki karşımda o da ne öyle , rüyamdaki silüetlerden biri duruyor. Korkudan ne yapacağımı şaşırdım. ''Geceyi siyah diye karalama , Mühür var!'' dedi ve birden kayboldu :(
Gözümü açtığımda yine kâbus gördüğümü anladım. Neyse ki yarın hafta sonu. Nihayet geldi iple çektiğim gün. Onu görebileceğim artık. Fakat korkudan nasıl uyuyacağım. Rüyamda sevdiğim kız , onlar benim ailem , beni korumaya çalışıyorlar , merak etme sana zarar vermezler demesi aklıma geldi ve biraz sakinleştim. Ama kafama takıldı. Acaba bu olan biten şeyler neydi? Mühür dedi , ne mührü? Off :( Neyse nasıl olsa yarın herşeyi öğreneceğim diyerek uyumaya çalıştım.
