Everything was a lie

part 3

"J-Je hebt wat?!" antwoord Robin geschrokken. "Ik heb mijn vader zien dood gaan, niet in het ziekenhuis nee, gewoon thuis in de badkamer. Met pillen, een overdosis aan pillen." Antwoord ik, ze kijkt me medelevend aan en aait over mijn rug. ze probeert wat te verzinnen om te zeggen. "En nee ik hoef echt geen medelijden nu, geen voorkeursbehandeling. dat heb ik het afgelopen halfjaar genoeg gehad, en uh ja dat heeft niet zo goed geholpen" zeg ik snel terwijl ik nerveus met mijn handen speel. "Hoe bedoel je?" vraagt ze nieuwsgierig. "Ach hoe zou ik het zeggen, toen het gebeurt was had iedereen ineens medelijden met me. Ze gingen zich anders gedragen tegenover mij. Mijn vriendinnen waren overbezorgt." zeg ik zuchtend. "Heel lief, maar ik werd er gek van. Ik begon afstand van ze te nemen en ging opzoek naar nieuwe vrienden. de 'Slechte" vrienden, zoals iedereen ze noemde. Dat maakte het er niet beter op. Mijn vriendinnen werden juist nog bezorgder en probeerde me van mijn nieuwe vrienden weg te houden. Maar ik voelde me daar gewoon meer thuis. Ik begon te roken, dingen te stelen, geen dure hoor. en ja toen belande ik hier." eindig ik mijn verhaal. Robin kijkt me geschrokken aan. "Maar alsjeblieft wees niet bang dat ik je spullen ga stelen of ng steeds rook en al die shit, want geloof me ik doe het niet meer, al een maand ofzoiets, maar niemand die dat geloofde daar. Ik kwam erachter wat voor klootzakken mijn nieuwe vrienden waren, en had allang afstand genomen. Maarja mijn vriendinnen geloofde me niet en mijn moeder ook niet.." zeg ik snel. "Nik, wees niet bang. Ik geloof dat je bent verandert echt waar. En ookal zou je nog steeds roken en stelen, ik en de andere waarderen je zoals je bent echt waar" antwoord Robin en ze geeft me een knuffel.