Ukala Prens//Taehyung ✓

0.8

Saldım bu bölümü de.Bir günde 2 bölüm.Bir süre beklemeyin benden bölüm falan he.HADİ EYW

~Taehyung~

"Burada mı yaşıyorsun?"derken kendimi koltuğa bırakmıştım ki koltuğun ayağı kırıldı ve koltuk biraz çökmüştü.

Ben korku ve şaşkınlık içinde oturmaya devam ederken Ae Cha karşımdaki koltuktan kalkıp önüme gelmişti.

"Taehyung sen böyle otur"

Kendi koltuğunu gösteriyordu.Elimi 'olmaz'anlamında salladım.

"Sorun değil Ae Cha.Lütfen otur yerine"

İstemeye istemeye yerine geri otururken düşüncelerimi umursadığını görüyordum.Sanki diken üzerinde oturuyor gibiydi.

"Rahatla biraz.Neden bu kadar gerginsin"

"Hayır"diyerek sahte bir gülüş sundu bana.

"Gergin falan değilim"

Gözlerim sıktığı ellerine gitmişti.Yalan söylüyordu.Sebebini bilmiyordum.Ama gerginliği bana da bulaşmıştı.

O sırada en küçükleri olan Minho elinde bir resimle yanıma gelmişti.Bana gösterdiği resmi gülümseyerek elime almıştım.

Resimde 3 kişi vardı.Bir kız ve iki oğlan.

Kızın Ae Cha olduğunu düşünüyordum.

"Bak bu Ae Cha"diyerek gülümseyen 6 yaşlarındaki çocuğa baktım.

Çocukları çok severdim.Hatta her ay sarayda gerekli yerlere şehirdeki tüm çocuklara oyuncak dağıtımı yapmaları için emrederdim.

Bazen oyuncaklar arasına küçük küçük notlar bırakır,onları mutlu etmeyi umardım.

"Annen ve baban nerede peki?"diye sordum.Ama sorduğum anda koca bir pişmanlığın esiri olmuştum.

"Benim annem ve babam yok"

Gözlerimin içine baktığı zaman anlamıştım işte.Minho anne ve baba kavramını bilmiyordu.Sanırım o anne ve babasını hiç görmemişti.

"Ama ablam var"diyerek Ae Cha'yı göstermişti.Ae Cha o sırada yere bakıyordu.

"O bize hep anne ve babamızın,o olduğunu söyler.Ona istediğimiz şekilde davranabilirmişiz"

Yutkundum.Ae Cha'nın hayatının bu kadar üzücü olduğunu bilmiyordum.Güçlü durmasının sebebi belki de buydu.

O güçlü olmak zorunda bırakılmıştı.

Minho elimdeki kağıdın arkasını çevirdi ve tekrar elime tutuşturdu.

Burada çizgiden bir adam vardı.Başında da bir taç.

"Bak!Bu da ülkemizin prensi!"demesiyle ona baktım.Gözlerinin içi gülüyordu.

Minho küçük olmasına rağmen prensten,yani benim varlığımdan haberdardı.

"O bana hep oyuncak gönderiyor"

Resimdeki çizgi adamı işaret etmişti.

"Onu çok seviyorum.Bak benim de tacım var"diyerek tacını çıkarttı ve bana uzattı.Kağıttan yapılmış tacını incelerken "sen mi yaptın?"diye sordum.

Uğraş gerektiren bir taç olmuştu.Değişik renkli kağıtlarla süslenmişti.

"Hayır!Kraliçem yaptı"