"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel ol...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
37. BÖLÜM "İTİRAF"
"Üff bir şey olmayacak ya! Ne olacak! Gidiyorum ben." Dedim numaradan sinirli gibi yaparak. Gidecekken engel oldu, ona dönüp bırakması gerektiğini söyleyecekken bir anda aramızdaki mesafeyi iyice kapattı ve dudaklarını dudaklarıma bastırdı, öylece donup kaldım.
Dizlerimin bağı çözülmüş gibiydi. Ayakta durmakta zorlanırken Seçkin beni kendine çekmek için tuttuğu kolumu bırakıp belimden sıkı sıkı tuttu, daha sert öptü. Ne itecek gücü bulabildim kendimde. Ne de karşılık verecek cesareti.
Dudakları dudaklarımı işgal ederken nefes alamadım, bunu fark edip geri çekildi ama hâlâ çok yakındı. Derin nefes aldım, gözleri gözlerimdeyken yutkundum, boğazımda oluşan yumrudan kurtuldum.
"Ne olursa olsun uzak durma benden artık, bunu yapmanı istemiyorum." Dedi boğuklaşan sesiyle. Söylediği şey beni bir kez daha bozguna uğratırken tek kelime bile edemedim. Az önce yaşanan şeyden sonra hâlâ bayılmadan ayakta duruyor olmam bir mucizeydi zaten.
"Her şeyini bilmek istiyorum artık senin." Bir eli belimi tutarken diğer eli yüzümü buldu ve tüy gibi dokunuşlarla okşadı.
"Yanımda olmanı istiyorum." Deyip gözlerimin içine, en içine baktı.
"Sürekli gözlerinin içine bakmak istiyorum." Hiçbir şey diyemedim, utandım, gözlerimi kaçırdım.
"Yapma bunu." Dedi biraz daha beni kendine çekerken ve devam etti. "Kaçırma gözlerini benden." Deyip başımı kendisine çevirdi, yeniden ona bakmamı sağladı.
"Daha ne kadar açık olabilirim bilmiyorum ama ben..." Deyip sustu, devam etmedi.
"Ben seni..." Devam etmesine izin vermedim, o cümlenin sonunu duymak istemedim ve var gücümle ittim, Seçkin'i kendimden uzaklaştırdım.
"Bir daha sakın bunu yapma!" Şaşırdı, devam ettim.
"Bu doğru değil!" Tepki vermedi.
"Hem de hiç doğru değil! Bu yüzden uzak dur benden! Aynı şeyi bir daha sakın yapma!" Dedim ve cevap vermesini beklemeden onu şaşkınlığıyla baş başa bırakıp koşarak üst kata çıktım, kaldığım odaya girdim.
Odanın kapısını üst ust kilitledim. Sırtımı duvara yasladım, elimi kalbimin üzerine koydum ve sakinleşmek için derin derin nefes aldım. Göz yaşlarım yanaklarımdan süzülürken buna bir anlam veremedim. Ağlamamam gerekiyordu ama kendimi tutamıyorum. Parmaklarım istemsizce dudaklarıma giderken aşağıdan bir şeyin kırılma sesini duydum korkuyla iç çektim.
