DEVRİM KADINI

devrim kadını | Gidişine Bitişler

Devrim Kadını

|Gidişine Bitişler|

Seni özlemek nasıl bir borçsa artık,
Özle özle bitmiyor*

🖤

Canımın içisin.

Demir Devrim.

Mükemmel bir adamdı. Nasıl bu kadar güzel hissettirebiliyordu?

Gözlerime dikkatle bakıyordu. Belimden sırtıma uzanan eli beni kendine çekti. Parmakları omurga kemiklerimi çevreledi. Başını eğerek siyah gür kaşlarını göz çukurlarına doğru indirdi. "Ağlama nedenin benim gidişim miydi?"

Suç işlemiş bir çocuk gibi omuz silktim. "Evet," dedim gözlerimi silerken. "Altı ay burada olmayacaksın. Biliyorum bu senin vatanî görevin. Ama yine de üzülüyorum," altı ay çok uzun bir zamandı. Ben onsuz olmamıştım hiçbir zaman. Ancak yapacağı görev tüm olumsuz kelimeleri bana yutturuyordu. Bizim canımız için gidiyordu.

Parmakları çenemi okşadı. "Sana ölürüm kızım," bakışlarındaki tutku kalbimi hızlandırdı. Belimdeki elinin ısısı kadife kumaşı aşarak tenime nüfuz etmeye başlamıştı.

Nefesimi toparladım. Yakınlığımız haddinden fazla olunca nasıl davranacağımı şaşıyordum. Gözlerimi yüzünden çekerek göğsüne diktim. Kirpiklerimi aceleyle kırpıştırdım.

"Demir b-ben gideyim mi?"

Yanağı yanağıma değdi. Nefesi ılıkça boynuma aktı. "Hayır," dedi tok ve erkeksi bir sesle. "Kal," demesinin ardından boynuma temas eden dudaklarıyla ayaklarımın yerle işlevi kesildi. Elimin biri benden bağımsız olarak pazusuna tutundu. Nefesinin ısısı beni cayır cayır yakmıştı. Islak bir öpücük kondurduğu boynum karıncalanıyordu. Ağzından boynuma akan nefes bedenimi baştan aşağıya kan kırmızısına boyamıştı.

Başını geriye çekerken yumuşak saçları boynuma sürtündü. Burun buruna durduk. Kehribar mücevherleri kirpikleri tarafından gizlenmişti. Dolgun dudaklarını düz bir çizgi hâlinde birbirine bastırmıştı.

Kalbimin atış hızı beni korkutuyordu. Demir'in kucağına bayılacak gibiydim.

Sarmaş dolaş duruşumuz kapının tıklanmasıyla bozuldu. Utançla ondan uzaklaştım. Demir'in gözleri aralanmış ancak kemikli yüzü kasılmıştı. Yeri titreten adımları kapıya yöneldi.

Ellerimi elbisemin kumaşına sürttüm. Avuçlarım terlemişti. Nemini giderdikten sonra ellerimi yanaklarıma yerleştirdim. Alev alan tenim beni yanıltmamıştı.

Kapının kilit sesini işitince alt dudağımı ısırıp gözlerimi utançla kapattım. Gelen her kimse kesinlikle rezil olmuştum.

Kapıyı neden kilitlemişti bu adam? Benim aklımla zoru neydi acaba?

Sırtım kapıya dönük olduğundan kimin geldiğini görememiştim. "Gençler hadi dışarı çıkıyoruz," Deniz'in ima dolu sesiyle yavaşça arkama döndüm. Alayla ikimiz arasında gezinen bakışları beni görünce duraksadı. "Kız domates niye kızardın sen yine?" Ve kahkaha atmaya başladı. Demir dişlerinin arasından "S*ktir git!" diye tısladı. Kapıyı onun yüzüne çarpıp bana baktı. Deniz pes etmeyerek kapının arkasından seslendi. "Bekliyoruz işinizi çabuk halledin!" inleyip elimle yüzümü kapattım.