Είμαι γυναικολόγος...Αυτή είναι η δουλειά μου..Για όλους τους άλλους άνδρες αυτή η δουλειά είναι ανυπόφορη..Στην αρχή όλοι μας είμαστε ενθουσιασμένοι αγγίζοντας τα ευαίσθητα σημεία μιας γυναίκας αλλά με τα χρόνια αυτό γίνεται συνήθεια, βαρετό και τα...
Δεν είχα την παραμικρή ιδέα, και δεν είχα ξαναπάει σε γυναικολόγο ποτέ ξανά. Ήμουν πολύ ντροπαλό κορίτσι.
Ο γιατρός γύρισε το σώμα του συγχυσμένα καθώς γύρισα το πόμολα της πόρτας για να ανακτήσω την ελευθερία μου. Ήταν ένα μεγάλο λάθος να έρθω, αλλά δεν το είχα συνειδητοποίηση μέχρι εκείνη την στιγμή, αλλά η βραχνή φωνή του με έκανε να παγώσω. "Μις Τανα?" αναρωτήθηκε. "Που πηγαίνετε?"
Καθάρισα τον λαιμό μου και αργά γύρισα το σώμα μου προς εκείνον για να τον αντικρίσω. Πολύ ελάχιστα, έλεγα στον εαυτό μου, πρέπει να δεις το πρόσωπο αυτού του άνδρα που συντρίβει και καταστρέφει της γυναικείες καρδιές. Μόλις σήκωσα τα μάτια μου και τον είδα, η γλώσσα μου μπλέχτηκε. Έχασα την ικανότητα να μπορέσω να βγάλω έστω και μια λέξη.
Έδειχνε τόσο καυτός και απίστευτα όμορφος. Η ομορφιά του σου έκοβε την ανάσα, τα πράσινα μεγάλα μάτια του και τα όμορφα φρεσκοκουρεμένα μαλλιά του με έκαναν να ζαλιστώ. Είχε λεπτές βλεφαρίδες. Η επιδερμίδα του είχε το χρώμα εκείνο που κάθε γυναίκα να μπορούσε να τον ερωτευτεί και που θα έπεφτε στα πόδια του και θα έκανε ότι της ζήταγε.
Τι στο καλό σκέφτομαι? αναρωτήθηκα. Είναι ο ''εχθρός'' μου. Μην τον ερωτευτής. Είσαι εδώ για να πάρεις εκδίκηση και να τον κάνεις να ζητάει λύπηση.
Τον τσέκαρα από πάνω μέχρι κάτω, αλλά και εκείνος να τσέκαρε από πάνω μέχρι κάτω. Του έτρεχαν τα σάλια για μένα και με κοίταζε με τα μάτια του γεμάτα από σεξουαλική ηδονή ανακατεμένο με χωρίς λόγο σύγχυση.
''Κυρία, Τανα,'' είπε ''παρακαλώ καθίστε!'' Μου μίλησε αργά, σαν να ψιθύριζε ή σαν απαλό κελάηδισμα πουλιού.
Κούνησα το κεφάλι μου με γκριμάτσα και είπα, ''Όχι. Νομίζω ότι θα έρθω μια άλλη μέρα ξανά.''
Σταύρωσε τα χέρια του κοντά στο στήθος του και ήρθε πιο κοντά σ' εμένα. Το χέρι μου ήταν ακόμα το πόμολο της πόρτας.
''Γιατί?'' με ρώτησε αναρωτιόντας καθώς είχε σηκώσει και τα φρύδια του από περιέργεια.
Καθώς έβγαινα έξω γύρισα και του είπα "Είμαι Μις, και όχι κυρία, παρεμπιπτόντως." Δεν ξέρω γιατί το είπα αυτό. Τι στο διάολο σκέφτομαι? Ακόμα και τώρα, δεν ξέρω.
Ήρθε πιο κοντά, αφήνοντας την απόσταση σαν εκείνη ενός ζευγαριού. Μεγάλωσε τα μάτια του "Δεν μου απάντησες ακόμα,'' είπε. "Γιατί φεύγεις?"
Σήκωσα τους ώμους μου. "Δεν μπορώ να το κάνω. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Συγνώμη που έπρεπε να τον ξοδέψετε για μένα.''
Γυρίζω το σώμα μου να φύγω, αλλά ένιωσα τα σφιχτά του χέρια γύρω από τη μέση μου, σταματώντας με. Με έκανε να ανατριχιάσω από την επαφή αυτή. Με κοίταξε και είπε, "Σε παρακαλώ, έλα μέσα."
Οι χτύποι της καρδιάς μου επιταχύνονταν σε μια ανισόρροπη κατάσταση. Το σώμα πάγωνε όλο και περισσότερο αρχίζοντας από έξω, αλλά από μέσα, ήταν καυτό σαν μια φλόγα που είναι φτιαγμένη από την κόλαση να με καίει σε κάθε σημείο του κορμιού μου. Κάτι με έλεγχε, και εγώ είχα χάσει την ικανότητα να κινήσω το σώμα μου.
Τράβηξα τα χέρια μου μακριά από την λαβή του και περπάτησα με αυτοπεποίθηση την καρέκλα. Κάθισα κάτω και είπα, "Να είσαι μαλακός. Είμαι παρθένα."
ΕΤΟΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ!! ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΕΧΩ ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΕΣ ΙΔΕΕΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ. ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΚΙΟΛΑΣ ΠΟΥ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΟΣΟΥΣ ΜΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΑΚΟΛΗΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗ.
ΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ VOTE ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΑΝΕΒΑΖΩ!!
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
