Ceylin, kendi içinde yaşayan, dış dünyayla ilişki kuramayan, tek dostu kitaplar olan bir üniversite öğrencisidir. Hayata dair beslediği tek sevgi kendisine bir o kadar uzak, hayatı ciddiye almayan bir dövüşçü olan Ali'ye karşı hissettiği duygulardır...
Yorum yapmayı ve oy vermeyi lütfen unutmayın, güzel düşüncelerinizi merakla bekliyorum :)
Instagram: hikayelerindeyasar Duyuru ve haberler için lütfen takip edin :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 5 ''SENİ İSTİYORUM.''
Eğildim, kollarımı birleştirip öne doğru uzattım, kollarım kafamı korurken ellerimden destek alarak kendimi havuzun içine balıklama pozisyonunda attım. İlk ellerim değdi havuzun tabanına. Kollarımı uzattım ve dipte kalmak için nefesimi tuttum.
Dün geceyi unutmak istiyordum. Dün gece hiç olmaması gerekiyordu.
Su beni tekrar yukarı doğru çekerken ciğerlerimin yanmasına rağmen daha hızlı çıkmak için tek bir hareket yapmadım.
Dün gece bir davete katılmıştım ve Ali oradaydı, zaten Ali'lerin şirketinin vermiş olduğu bir davetti. Tek amacım orada kendime bu yaz dönemi için iyi bir staj koparmaktı. Ama gecenin sonunda kendimi Ali'yle bulmuştum.
Beni sürüklemiş, kendi gerçek dünyasının içini göstermişti. Çok merdiven altı bir yerde dövüş sporuyla uğraşıyordu ve korkunç bir alandı. Herkesin Ali'nin rakibinin ölmesi için yaptığı tezahüratları hatırladıkça kanım donuyordu.
Havuzun merdivenine kadar yüzdüm, merdiveni tutarken başımı sudan çene hizama gelecek şekilde çıkardım, nefes alma özgürlüğüne yeniden kavuşmak ciğerlerimi mutlu ederken yeniden nefesimi tutup dibe daldım. Havuzun dibine inene kadar nefes verdim ve dibe vardığımda tüm nefesimi tuttum.
Havuz gözlüğüm yanımda olmadığı için gözlerimi hiç açmadım, şu an zaten suyu değil sadece Ali'yle dün olanları görmek istiyordum.
Çok uzun bir süredir seviyordum onu, öyle çok seviyordum ki göğüs kafesim onu düşündüğüm her an sızım sızım sızlıyordu. Öyle çok taşımıştım ki onu yüreğimde artık benden bir parça olmuştu. Nereye gidersem gideyim kurtulamıyordum.
Onun yeşil gözlerinin, sessizliğinin altında yatan adamı tanımıyordum ama kendi kafamın içinde onun için bir kişilik yaratmıştım. Okuduğum her kitabın karakterinde onu bulmuştum ben... Onu uzaktan sevmek bile öyle güzeldi ki...
Ama şimdi onun içindeki bambaşka ruhu görüyordum. O benim onu tasavvur ettiğim şekilden çok daha farklıydı. Ben ince ruhlu, şiir seven, beni gözlerimden öpecek bir adam hayal etmiştim oysa kaba biriydi, kötü bir hayatı vardı ve merdiven altı bir yerde insanları öldüresiye dövebiliyordu.
Ben hep onun bir gün beni fark edeceği anı beklemiştim, beni görecekti, bir kitaptan konuşacaktık belki kültleşmiş bir filmden. Hiçbiri olmamıştı, hiçbiri...
Bana bak ben ve sen olamayız, benden uzak dur demek için kendi gerçek kimliğini göstermişti.
Ama ben onda ilk defa dün gece başka bir şeyi görmüştüm, o benden uzak dur derken bana gel diyordu, beni bu halime rağmen sev. Böyle olmama rağmen, görünüşümden farklı olarak içimdekilere bak...
