ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္

YOU ARE READING

Fanfiction

Unicode avaliable at the end. YiZhan Fanfic Bromance ထက္ေတာ့နဲနဲပိုမယ္...သိပ္ေတာ့ မ ro ဘူး... Boys Love ေပမယ့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြမထည့္ေရးထားဘူး....(အဲဒီအတြက္အရမ္း ship ခ်င္တဲ့သူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္) မူရင္းဝတၳဳကေခတ္ေဟာင္းဝတၳဳျဖစ္ေနၿပီး...ဘာသာျပန္တဲ...

#bl

(40)

Start from the beginning

by doubleuwxyz

'ငါသြားၿပီေနာ္...ပင္လယ္...'

'ေအာ္...ေအး...လာၿပီလား...မိုနာက...'

'အင္း...ေအာက္မွာေရာက္ေနေလာက္ၿပီ...'

'ေအာ္...စည္း...ဒါနဲ႔ ငါမင္းရဲ႕လက္ပ္ေတာ့ခဏသံုးလို႔ရမလား...'

'ရတယ္ေလ...ပါ့စ္ဝါ့ဒ္မရွိဘူး...'

ဘာခ်ိန္းဆိုသံ၊ သတိေပးသံမွမၾကားရဘဲ မိုနာေရာက္ေနၿပီဆိုၿပီး ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားတဲ့စည္းရဲ႕ေနာက္ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ရင္း ဘာမွမရွိတဲ့အခန္းထဲပ်င္းရိစြာက်န္ခဲ့ရအံုးမည္။

ဆိုဖာခံုရွည္တစ္ခု...စားပြဲတစ္လံုး...စာေရးခံု...ႀကိဳးဖုန္းတစ္လံုး...ဂစ္တာတစ္လက္..ပဲရွိတဲ့ အခန္းေလးက႐ိုးရွင္းလြန္းေနတာ ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း စည္း'...မပ်င္းဘူးလားမသိ။
လတ္တေလာမွပိုလာတာဆိုလို႔ ေရႊ႐ုပ္ထားခဲ့သည့္ puzzle pictureေလးတခုပဲရွိတာ။
ဂစ္တာေလးေတာင္အၿမဲတီးျဖစ္ေနရဲ႕လားမသိပါ။

ဟိုဟိုသည္သည္ေတြးရင္းနဲ႔ ေမးလ္စစ္ဖို႔သတိရလာသည္။
ဘာမွထူးထူးဆန္းဆန္းရွိေလာက္မွာမဟုတ္ေပမယ့္ ရွိေနမလားဆိုတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ေမးလ္အသစ္ဝင္မဝင္စစ္မိေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း သူ႔မာမီဆီကေမးလ္ေတြခ်ည္း။

'သားေန....မင္းေနေကာင္းရဲ႕လား...မာမီကမင္းကိုအၿမဲလြမ္းေနတယ္....မင္းမဆက္သြယ္ေပမယ့္အၿမဲ...မင္းရဲ႕ဖုန္းကိုေမွ်ာ္ေနတယ္...'

ဒီလိုစကားလံုးေလးေတြပဲအပ္ေၾကာင္းထပ္ပါဝင္ေနေလာက္တဲ့ေမးလ္ေတြကို တေစာင္ခ်င္းမဖတ္ျဖစ္ေတာ့။
စိတ္နာစရာမယ္မယ္ရရမရွိဘဲ အၿမဲတမ္း႐ိုးရွင္းျပတ္သားတတ္တဲ့ မာမီ့အေပၚ သူဘာလို႔ေအးစက္သြားသလဲဆိုတာမသိေပမယ့္ ...
သူ႔ဘက္ကတမင္တကာေမ့ပစ္ထားျဖစ္ခဲ့တာ မခ်စ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ပါ။
ရွိခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကိုကေလးဆန္ဆန္အလိုမက်ဘဲ အရြဲ႕တိုက္ခဲ့ျခင္းဆိုတာ မာမီနားလည္ေနမွာလို႔ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။
ဝင္လာတဲ့ေမးလ္ကိုပဲဖတ္ၿပီး ျပန္စာေရးဖို႔ကိုေတာ္ေတာ္လက္ခက္ေနတာမို႔ mail box ကိုပိတ္ခ်ၿပီး log out လိုက္သည္။

ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြရွိေနမွာလို႔မထင္ေပမယ့္ စည္းရဲ႕လက္ပ္ေတာ့္ကိုပ်င္းပ်င္းနဲ႔ေမႊၾကည့္ေတာ့ စာ႐င္းဇယားကလြဲၿပီးဘာမွမရွိ။
spider soltire ဂိမ္းေလးခဏေဆာ့ေနၿပီးလက္ပ္ေတာ့ပ္ကိုပိတ္ကာ
သူ႔ဓါတ္ပံုေလးတပံုတေလထြက္လာဆိုတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးနဲ႔ စာေရးစားပြဲကိုထပ္ေမႊေႏွာက္ၾကည့္ေပမယ့္ဘာဆိုဘာမွမရွိ။