Bu bölüm sevgili "Fikrimfirarda" için geliyor:))))) her zaman desteğini hissettiğim sevgili okurum umarım keyifle okur ve beğenirsin:) Sevgiler
Trafik Şubeye geldiğinde istediği kayıtlar hazırlanmıştı. Eski arkadaşı Ahmet’in yanına gitti.
“Ya, sana borçluyum ama bu benim için hayati bir mesele!”
“Biliyorum, şu gazeteci kadın meselesi değil mi?”
“Sen nereden duydun?”
“Emniyette ayaklı gazete çoktur, bilirsin Zeynep! Hemen yayıldı dedikodusu. Ne var elinde?”
“Valla elimde ne olduğunu bana sen söyleyeceksin Ahmet! Pazar günü seni getirttim buraya ama bu işin beklemeye tahammülü yok. Hadi, bakalım şu kayıtlara”
Ahmet’le saatlerce kamera kayıtlarını incelemişti Zeynep. Gözleri ve boynu deli gibi sızlıyor olsa da geriye yaslandığında umutluydu. Arabayı Şile yoluna kadar takip etmişlerdi. Şile civarında araba bir yan yola sapıyor ve ondan sonra izi kayboluyordu. Ama Zeynep, gerisinin çocuk oyuncağı olduğunun farkındaydı.
Adamın kim olduğunu biliyordu. Muhtemelen orada kendine ait bir eve götürmüş olmalıydı Derya’yı. Bölgede otel, pansiyon olmadığını biliyordu çünkü. O evi bulması an meselesiydi. Ahmet’e teşekkür edip yola koyuldu.
Şile’deki karakolu arayıp adamın ismini verdi ve bölgede ona ait yer olup olmadığını saptamalarını istedi. Ayrıca kendi adıyla bir yeri olmaması ihtimaline karşın çevrede adamla ilgili soruşturma yapmalarını da söyledi.
Arabayı hızla sürerken içinden bir ses yalnız gitmemesini ve çocuklara haber vermesini söylüyordu. Ancak onların toparlanmasını bekleyecek vakti yoktu hem Şile’den destek alabilirdi. Ayağıyla gaz pedalını kökleyerek yola devam etti.
XXX
Kerem, bir sigara daha yakıp oturduğu koltukta düşüncelere dalmıştı. O sırada Muhif, elinde iki kahve fincanıyla içeri girdi. Birini Kerem’e uzattı. Diğerini de kendine alarak karşısındaki koltuğa oturdu. Kahvelerinden sessizce bir yudum aldıktan sonra Muhif
“Şu mektup açacağı işini bir halledelim önce!” dedi. Kerem, mesajı almıştı. Şu an yapılacak en doğru iş, Zeynep’in cinayetlerde ve Derya’nın kaybolması işinde yol almasına izin vermekti. Bu da onun işini kolaylamakla olacaktı. Fincanı elinde ayağa kalktı.
“Yukarı çıkalım!” dedi, Muhif’e. Birlikte asansöre doğru yürüdüler. Evin en üst katında Kerem’in son teknoloji araçlarla donattığı özel bir birim bulunuyordu. Birer bilgisayarın başına geçtiler. Kerem, Muhif’e dönüp “Sen mektup açacağını hallet, ben de Zeynep’in Gizem’le ilgili soruşturma yaparken söylediği bir hesap işi vardı ona bakacağım.” dedi.
“Ne hesabı?”
“Son altı aydır İsviçre bankalarının birinden Gizem’in hesabına her ay 20.000 lira yatıyormuş. O hesabın kime ait olduğuna bir bakalım.”
“Gizem’in hangi hesabına yatıyormuş ki para?”
“Bakacağım. Benim tahminim benim bankadaki hesap ama göreceğiz.”
“Paranın izini sürebilecek misin?”
Kerem, “sen benimle dalga mı geçiyorsun?” bakışı atıp ekrana döndü. Sessizlik içinde çalışmaya başladılar.
Yaklaşık bir saat sonra Muhif, koltuğunda geriye yaslandı. “İhtimalleri üçe indirdim. Sen hesabın kimin olduğunu öğrenebilirsen karşılaştırırız.” dedi.
