Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabah tüm enerjimle okul formamı giyip kahvaltıya indim. Mutfaktan mis gibi burnuma yemek kokuları geliyordu. Gülümseyerek anneme sarılıp "Günaydın aneey." dedim salaş bir tavırla ve abimin yanındaki masaya oturdum.
"Hayırdır kızım, bugün pek bir mutlusun." Annem şaşkındı belli ki.
"Evet anne, dün gece çok güzel uyudum."
Abim yanağımı sıkarak "Aferin benim güzel kardeşime." dedi. Birden aklıma dün gece Mete'nin bana söylediği o sözler gelmişti. Ağzım kulaklarıma varmış bir şekilde "Çok mu güzelim abi?" dedim. Sesim dehşet çılgınca çıkmıştı. Abim çayını eline alarak "yoo mesela yani, lafın gelişi söyledim." dedi. Oha o zaman gerçekten çok güzelim!
Daha heyecanlı bir şekilde "Teşekkür ederim abi." dedim ve masadan fırlayıp odama koşmaya başladım. Annem arkamdan "Kızım nereye? Yemek yesene!" diye seslenince hızımı yavaşlatmadan "Doydum anne!" dedim. Hiçbir şey yememiştim oysaki. Arkamdan duyduğum şeyler abimin "Anne bu kız giderek insani özelliklerini kaybediyor." diye söylenmesiydi.
Aynaya biraz daha yaklaşıp kendimi daha yakından incelemeye başladım.
"Çok güzelim lan!"
O an aynada kendimi incelerken bir detay fark ettim. Bu bir çatlak! Ne yani ayna mı çatladı?!
Şok olmuş bir vaziyette iki adım geri gittim. "Çok mu çirkinim? Ayna bile çatladı." Yavaş yavaş aynaya yaklaştım ve çatlağa hipnoz olmuş gibi bakıp sakince "Çok güzelim." dedim.
Birkaç saniye aynı vaziyette nefes almadan çatlağı izledim. Herhangi bir genişleme veya büyüme yoktu. Doğrulup elimle saçlarımı tarayıp boğazımı temizledikten sonra çantamı elime aldım.
"Evet evet, çok güzelim."
Oh my ben! Antiloplar gibi kafayı yiyorum galiba!
Evden çıktıktan birkaç dakika sonra Masal'lara vardım. Masal yolda beni bekliyordu. Koluna girdim, beraber okula yürümeye başladık. Masal o adamın döndüğünü biliyordu. Aykut Amca anlatmıştır büyük ihtimalle. Masal yumuşak bir ses tonuyla "İyi misin kız?" diye sordu. Gayet enerjik bir şekilde "Evet iyiyim ve sana anlatacağım bombeler var." dedim.
"Yaa! Anlatsana!"
"Mete." dedim ve heyecanla bir soluk aldım. "Gitar çalabiliyormuş. Dün gece oradaydım, gitar çalıp şarkı söyledi ve üstelik sesi de çok güzel."
"Ne? Gerçekten mi?"
"Evet. Hatta soylediği şarkı Toygar Işıklı'nın çok geç adındaki şarkısıydı. Şarkının son sözü uyan sonsuz, bana bakarak 'Uyandıralım mı sonsuzu?' dedi Masal! İnanabiliyor musun? Resmen bana böyle dedi! Bana dedi ya bana!"
