Drunken Mistake with my Beki Boss (COMPLETED)

Chapter 40 DMWMBB

Rouge's POV

"Rouge please open the door." I heard him begging outside of my room. Nagtalukbong lang ako ng kumot at umiiyak. Pano niya nasabi yun? Ang sakit lang na pinagdudahan niya ako. Ganung klasing babae ba ang tingin niya sa akin?

"I'm sorry, Rouge. I beg of you please let's talk." sabi pa niya, di ko ito pinansin hanggang sa siguro ay napagod na din siya dahil kanina pa sya salabas ng silid ko.

Natahimik ang paligid at wla ng may kumakatok sa pinto ko tangin hikbi ko nalang ang maririnig.

Ilang minuto ang nakalipas narinig ko nalang ang pagpihit nito sa pinto ko at nabuksan niya nga ito. Right, I forgot he has the spare key. Agad akong napaupo at matalim na tumingin sa kanya kahit puno ng luha ang mga mata ko. I don't wanna see him.

"Get out!" Binato ko siya ng unan habang papalapit ito sa akin. Sinalo naman niya ito at naupo sa tabi ko. Halatang umiyak din ito at pagod. I'm tired too, about us being like this.

"Love, please hear me out. I was just too jealous kaya ko nasabi yun." Sabi niya at kinuha ang mga kamay ko, iniwas ko naman ang tingin ko sa kanya. Selos na selos din naman ako nung kayo pa ni Daniel ah. May narinig ba sya mula sa akin?

"I wanna rest. Please get out." Humiga ako at nagtalukbong ng kumot kaya lang pwersahan naman niya itong hinablot.

"Ano ba!" Inis na sigaw ko dito.

"Magagalit ka nalang ba sa akin? Hanggang kailang tayo magiging ganito Rouge?" He pinned me down on my bed, his face is so red at maaamoy mo ang alak mula sa kanya.

"Let go of me ano ba?!" Sabay na pilit na pinagtulakan ko ito, yumuko naman sya upang halikan ako ngunit iniwas ko ang mukha sa kanya.

I hate what he is doing, I miss him, I love him but he keeps on hurting me. Hindi ko din alam kung hanggang kailan kami magiging ganito. But since that night I have lost my trust, di lang sa kanya at sa iba pang tao. Nasaktan ako sa ginawa niya na mas kinampihan niya si Daniel at pilit na pinaalis ako nun sa office niya. At mas nasaktan ako sa mga sinabi ni mommy Vaniza. That night I lost hope and trust. That night I swore to never expect anything from anyone, to never give all my love and care to someone. I have to find myself, I have to get stronger para sa anak ko.

Di ko namalayang nagsimula nanamang nagsipatakan ang luha ko. Naramdaman ko din ang mainit na na tubig na pumapatak sa pisnge ko. He is crying, it hurts me more when he is crying. Sinandal niya ang noo niya sa mukha ko habang humuhikbi.

"Can't we just go back to the way we were before?" He asked between his sobs. Kung alam mo lang Lucas, gustong gusto din gawin yan. Pero nakakatakot, natatakot ako.

"I promise not to hurt you anymore. I promise to love just only you. Please wag ka lang maging ganito sa akin. I will do everything you'll say." Ang dali lang bitawan ang salitang promise but it always meant to be broken.

"I still love you, Lucas." Napatingin ito sa mga mata ko.

"Hindi yung pagmamahal ko ang nawala mo, I love you like I always do.....It's just.....You've lost my trust." Once you lost love, you can always find it with someone else but once you have lost trust, it's hard to gain it back.

"I-I'll do everything, anything just to gain it back." He caress my face as he pleaded. Mapait na ngumiti ako dito ng sinandal niya ang noo sa noo ko.

"Please gain it back." I uttered as I hug him. I miss him so much, it's been a while since I hugged him like this. My heart couldn't be filled as much as this moment. Mas mahigpit naman ang yakap na binalik niya sa akin dahilan upang kapusin ako ng hininga.