Zoete Wraak©

3.

Lara;

   Ik stap samen met Claudia naar buiten. Ik kreun als ik een elleboog in mijn ribben voel. Verontwaardigd kijk ik Claudia aan. ‘Waar was dat nou goed voor?’ Claudia beantwoordt mijn vraag niet maar knikt richting het fietsenhok waar alle fietsen van de vijfdejaars gestald staan. Ik volg haar blik en blijf hangen bij de paar jongeren waarvan de les al afgelopen is. Liam staat er onder andere met een paar vrienden te klieren.

‘Je kent de weddenschap toch nog?’ vraagt ze me met een uitdagende glimlach. Ik draai me naar haar toe en schud mijn hoofd. ‘Dat was een serieuze deal? Ik dacht dat het een grap was?’ Claudia moet lachen. ‘Een grap? Kom op nou, ik heb geld ingezet.’ Ik staar haar aan. Het is niet zo dat ik het niet durf, maar het voelt verre van juist om dit te doen. Ik ga mijn beste vriendins crush toch niet zoenen?

‘Waar wacht je nog op? Dit is je kans,’ knipoogt Claudia terwijl ze me richting de fietsenstalling duwt. ‘Eh, ik denk niet dat-’ Claudia laat me los en draait me naar haar om. ‘Je bent toch niet zo’n angsthaas dat je hem niet durft zoenen hè? Jij hebt al meer jongens getongd dan wie dan ook van onze klas.’ Diep zuchtend wend ik mijn blik af. ‘Ik weet het, ik weet het. Maar toch...’

‘Niets te maren, je doet het en je doet het nu. Je wilt toch niet als de loser van de klas worden behandeld?!’ Ik kijk haar geschrokken aan. ‘Nee natuurlijk niet, maar--’ ‘Vooruit dan maar. Hop met de geit, ik wil mijn tien euro gaan afhalen bij Vic.’ Ik aarzel een tel te lang waardoor Claudia het op haar zenuwen begint te krijgen. ‘Of je doet het nu of ik zorg ervoor dat iedereen het persoonlijk te weten komt dat je Liam niet durfde te zoenen.’

Ik slik en recht mijn schouders. ‘Waar zou dat nodig voor moeten zijn?’ vraag ik haar zo nonchalant mogelijk terwijl ik mijn tegenstrijdige gevoelens onderdruk. Ze glimlacht zelfvoldaan en geeft me een dikke knipoog. ‘Zo herken ik mijn meisje weer. Snel, voordat de seutenklas uit is.’ Ik grijns en stap op de fietsenstalling af, recht op mijn doel.

‘Hé Liam,’ glimlach ik vol zelfvertrouwen. Hij draait zich naar me om en kijkt me een tel lang vragend aan voor hij me een glimlach schenkt. ‘Lara,’ begroet hij me vrolijk voor ik bij hem kom staan. ‘Hé jongens,’ begroet ik Vince en Nash. Ze knikken kort en ik leg mijn arm rond Liams schouders. Hij kijkt me kort aan, maar legt dan toch een hand rond mijn middel. Vince en Nash begrijpen de hint en knikken Liam begrijpend toe. ‘Ik hoor je vanavond wel.’ Nash glimlacht grijnzend naar ons, maar Vince blijft aarzelend een tel staan voor hij samen met Nash door wandelt.

Ik werp een blik naar Liams hazelnootkleurige ogen die ondeugend twinkelen in de late namiddagzon. Ik leg mijn handen tegen zijn kaken en trek hem lichtjes naar me toe. ‘Wat doe je,’ fluistert hij. Ik kijk hem intens aan. ‘Ontspan je,’ fluister ik terug alvorens ik hem naar me toetrek en ik me naar hem toe breng. Onze lippen raken elkaar en hij ontspant voelbaar wat mijn teken is dat ik verder kan gaan. Genietend lik ik zijn onderlip waarna hij zijn mond opent zodat we in een passionele tongzoen verwikkeld raken.

‘Liam!’ Hij breekt abrupt de kus af en laat me los waardoor ik geërgerd op kijk naar de bron van het rumoer. Vince maakt teleurgesteld oogcontact met Liam en knikt dan naar een kleine gestalte die wegcrosst op haar fiets. Geschrokken constateer ik dat het Roos is. Ik zet meteen een paar stappen van Liam weg en draai me om, op zoek naar Claudia. Ik zie haar ergens vanachter samen met Victoria terwijl ze geld uitwisselen. Wanneer ze mij ziet, steekt ze haar hand in de lucht en geeft ze me een duim.

Ik schud mijn hoofd en mijn blik dwaalt verder, op zoek naar Megan. Ze staat samen met Vince een paar meter van Claudia vandaan. Haar blik lijkt me open te scheuren en mijn hart krimpt in elkaar. Ze is niet boos, maar haar diep teleurgestelde blik brandt zich op mijn netvlies.

Ik sta een paar tellen vastgenageld aan de grond. Mijn hart zinkt in mijn borst en ik kan alleen maar naar Megan staren. Liam stapt bij me weg en loopt naar zijn fiets toe. Vince volgt hem en beiden vertrekken ze zo snel mogelijk. Tranen springen in mijn ogen en mijn mond wordt kurkdroog. Mijn hoofd en borst voelen zwaar en mijn gedachten vormen een wazige wolk. Een pijnlijk besef dringt tot me door en ik grijp mijn ondertussen op de grond gevallen rugzak van de vuile kiezelstenen en zwier hem op mijn rug. Ik neem mijn fiets uit de staander en zwier mijn been over het zadel. Met een woeste trap verlaat ik het schoolterrein. Wetende dat alles nu is veranderd en dat ik een dierbare vriendschap voor goed kwijt ben.

Had niemand me kunnen vertellen dat ik een half hoofdstuk kwijt was en dat jullie er niets van snapten? Ach nu heb ik het gewoon helemaal omgevormd. Ook leuk. —07/04/2017

By the way heeft iedereen die Courage ook heeft gelezen mijn niet-zo-subtiele hints gezien? Goed.

Seems like an okay hoofdstuk. Dat is het handige aan een recent geschreven hoofdstuk: je hoeft niets te veranderen. —22/07/2017

©Britt_02