Zoete Wraak©

2.

Roos;

   Ik voel hoe het bloed naar mijn kaken stijgt en ik draai mijn hoofd weg. ‘Wat krijgen we nou? Roos, ben je weer naar Liam aan het kijken?’ vraagt Megan. Beschaamd schud ik mijn hoofd.

‘Nee, waarom denk je dat?’ vraag ik op een niet-overtuigende toon. Lara begint te lachen. ‘Misschien omdat je je naar hem toedraaide en...’

‘Shhht, ik weet zelf ook wel dat ik dat doe, maar de hele school moet dat niet weten!’ Ik kijk snel schuchter over mijn schouders om na te kijken of niemand ons heeft gehoord.

Gelukkig niet, anders zou ik Lara dat echt nóóit vergeven. Ik neem nog een boterham uit mijn brooddoos en kijk hem onderzoekend aan. ‘Wat? Zit er schimmel op?’ Meteen is mijn eetlust verdwenen en ik vertrek mijn gezicht. ‘Nou bedankt, Lara. Nu heb ik helemáál geen eetlust meer!’ Ik gooi mijn hand in de lucht.

‘En trouwens, er zitten pitjes in mijn brood die ik niet lust.’ Megan trekt haar wenkbrauw op. ‘Ach, dat is toch niet het einde van de wereld? Eet ze gewoon op,’ moedigt ze me aan.

‘Nee, echt niet! Ik ga dát,’ ik wijs naar een vies, rond pitje,‘écht niet eten!’ Ik haal mijn neus op en leg het brood terug weg. Megan rolt met haar ogen. ‘Dan niet, maar kom straks niet klagen bij ons dat je honger hebt!’ Ik kijk haar geërgerd aan en zucht diep. Ze weet dat ik straks weer ga smeken om voedsel.

Ik kijk nog eens vies naar mijn brood en zet er dan toch mijn tanden in. Nadat ik het met mijn tanden heb fijngemaald, slik ik stuk brood door. Ik walg van de smaak die achterblijft en door mijn keel glijdt.

Ik kijk Megan aan en zie dat ze me aankijkt met haar je-weet-zelf-dat-het-goed-voor-je-is-blik. Ik zucht en draai me nog een keer om naar Liam. Ik blijf hem aangapen terwijl hij samen met Vince lacht.

Die lach, zo hemels.

Op de één of andere manier slaag ik erin om oogcontact te maken met hem. Zijn hazelnootbruine ogen kijken me vrolijk aan. Zijn donkerbruine haar ligt warrig door elkaar en zijn witte tanden geven zich bloot aan de buitenwereld. Aan mij. Ik voel hoe ik begin te blozen en trek me zo snel mogelijk terug. Oh mijn hemel, hij is gewoon perfect...

‘Weet je wat? Regel anders gewoon een date met hem‚’ mompelt Lara terwijl ze met haar koffielepeltje naar hem wijst. Ik draai me geschrokken naar haar om en staar haar geschokt aan. ‘Ben je gek?! Wat als hij me afwijst? Wat hij sowieso gaat doen trouwens...’ Ik laat mijn hoofd hangen en kijk naar de blauwe en rode stipjes op de grijze tafel.

‘Hij gaat je helemaal niet afwijzen! Hij vindt je leuk, Roos. Dat kan zelfs een blinde zien!’ Ze gooit haar handen verwoed de lucht in. ‘Waag het er gewoon op. Wij steunen je, toch?’ Ze kijkt Megan vragend aan.

‘Tuurlijk, maar je moet er natuurlijk zelf wel achter staan...’ Megan gooit me een vragende blik toe, haar donkerbruine irissen blijven in mijn in mijn ogen haken. Ik wend mijn blik af.

Misschien moet ik het maar eens proberen. Ik bedoel: wat kan er allemaal fout gaan?

Álles.

Oké, je hebt een punt... Maar wie niet waagt, wie niet wint?

De volgende lesuren zit ik met barstende hoofdpijn na te denken over mijn geniaal plan dat ik straks, na school, ga waar maken. Ik ga naar Liam toe, bij de fietsen, en ga hem vragen of hij mee naar de film gaat in de vakantie. Het is namelijk vrijdagnamiddag, vlak voor de herfstvakantie.

Tijd zat dus.

Ik hoop echt dat hij mee gaat. Dat zou echt... Er zijn gewoon geen woorden om het gevoel in mijn borst te omschrijven.

Als eindelijk de bel de gaat, spring ik recht en pak mijn spullen. Ik ren naar buiten en kan nog net Megans vraag horen: ‘Waarom zo’n haast? Waar ga je naartoe?!’ Ik neem de tijd niet om te reageren en loop richting de fietsenstalling.

Als ik daar al slippend aan kom, breekt mijn hart. Een pijnlijk, ijskoud gevoel ontploft in mijn borst.

Voor me zie ik hoe Lara flirterig Liam een knuffel geeft.

Daar sta ik dan, versteend te kijken naar het schouwspel dat zich voor mijn ogen afspeelt. Diep vanbinnen zeg ik duizend schietgebedjes op, in de hoop dat Liam Lara wegduwd. Of op z’n minst haar niet terug knuffelt.

Helaas.

Liam legt zijn armen rond Lara haar rug en knuffelt haar terug. Ze staat op haar tippen en duwt zich naar zijn gezicht. Liam buigt voorover en leunt naar voren. Hun lippen raken elkaar en ze verdrinken in een passionele tongzoen.

Nee.

Nee!

NEE!

Tranen wellen op in mijn ogen en ik moet moeite doen om niet in tranen uit te barsten. Waaróm Lara? Waarom Liam? Waarom geen ander onschuldig slachtoffer?

Mijn wereld breekt. Alles wordt wazig. Ik zie alleen maar schimmen van andere schoolgenoten. Alleen Liam en Lara zijn haarscherp in beeld. Ik maak een grauwend geluid en haal bevend adem. Ik ontdooi uit mijn verkrampte houding en grijp mijn sleutels uit mijn zak om ze in mijn fietsslot te rammen.

Ik schop de poot weg en loop snel uit de fietsenstalling vandaan. Megan loopt me achterna maar haakt uiteindelijk af als ze ziet dat ik met rust wil worden gelaten.

Ik trap zo snel als ik kan naar huis zodat niemand mijn verdriet hoeft te zien. Helaas lukt dat me niet. Om de hoek van de school barst ik in tranen uit en snel neem ik een binnenweg om niet door heel de school onderweg te worden aangestaard.

Door de tranen in mijn ogen zie ik nog maar wazig waar ik fiets en op de één of andere manier slaag ik er ook nog in om over een kapotte fles heen te rijden. Een knal suist na in mijn oren als ik over een stukje scherp glas rij.

Fuck. Ook dat nog.

Ik stap af en zeg opgelucht tegen mezelf dat het niet zo ver meer is. Eén van de voordelen om dicht bij school te wonen. Maar mijn vals optimisme bereikt niets en ik geef het op terwijl ik mijn fiets op het strookje gras naast het voetpad gooi. Ik zak in elkaar en zet me neer op de koude tegels van het voetpad. Warme tranen rollen over mijn wangen en snot loopt uit mijn neus. Snikken volgen elkaar steeds sneller op en ik haal nauwelijks adem. Ik word verscheurd door mijn verdriet en voel mijn hart in elkaar krimpen. Ik werp een korte blik naar de schemerende hemel en laat mijn woede en verdriet de vrije loop wanneer ik een krachtige oerkreet naar de hemel uitschreeuw.

Heey peepz

Dit hoofdstuk was echt irritant om te herschrijven, er is nl. een heel stuk bij, maar goed... Ik ben blij dat het eindelijk af is.

See ya later my favourites x

(Voel het intense verdriet xoxo -06/04/2017)

Damn y’all voel de sadness —22/07/2017

©Britt_02