Kolejdeki Serseri'nin devam kitabıdır.
Ada, Ateş ve değişiklerin hikâyesi gidenler ve gelenleriyle buradan, yarım bıraktığımız yerden devam ediyor.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hiç olmadığım kadar ihtiyacım var sana. Kokuna, se...
Ben geldim. Nasılsınız bakalım? Umarım keyifleriniz çok çok yerindedir. Ben yine sizlere söz verdiğim gibi gelmeye çalıştım. Umarım çok çok seveceğiniz bir bölüm olur.
Destekleriniz, varlığınız için çok çok teşekkür ederim. 💙💫
Multimedia da ki o güzel çalışma için Sena'ya çok çok teşekkür ederim. 💙 Tam bir balsın.
Bölüm şarkımız yukarıda; Çağan Şengül - Dök Yüreğindeki Hasreti 🌟
Ve bölüm ithafımız; MimimiyraaO sınırı geçmek için çabalayışların, desteklerin, yorumların hepsi için çok çok teşekkür ederim. İyi ki varsın. 💙
Sınır: 1150 beğeni, 1600 yorum
İnstagram: mavininhikayeleri
İyi okumalar.
2.Sezon 8.Bölüm: "Gülüşünü görmek"
~
Ada'dan...
Hissetmek... Şu an durumumu anlatacak tek kelime hissetmek olurdu. Belimi sıkıca kavramış elleri hissediyordum. Ya da kulağımın arkasına doğru akan o ılık nefesini hissediyordum.
Sonrasında sesi... 'Seni çok seviyorum yavru panda' diye gökyüzüne doğru bağırışı. Ben bunların hepsini hissediyordum.
"Ger..." Duraksadım. Biraz daha konuşsam kekelemeye başlayacağımı biliyordum çünkü. Konuşabileceğime kanaat getirdiğimde fısıldayarak konuştum. "Gerçek misin sen?"
"Geldim, ben sana geldim." İşte yine sesini duymuştum.
"Geldin?" diye soru sorarcasına konuştum. Hâlâ aynı pozisyondaydık. Elleri belimde sarılı bir şekilde duruyordu. Benim arkamı dönecek cesaretim yoktu.
"Geldim." Ellerimi kaldırarak, belimin üzerindeki ellerinin üzerine doğru yavaşça koydum. Gerçekti, buradaydı. Ellerini hissedebiliyordum. Elleri isminin aksine buz gibiydi.
"Burdasın?" İnanmakta zorluk çekiyordum.
"Burdayım." Başımı geriye doğru çevirdiğimde başım göğsüne doğru değmişti. Bakamıyordum, gözlerimi yüzüne çevirip bir türlü bakamıyordum. Gözlerimi zorlukla yüzüne doğru çevirdiğimde, kısa bir an nefesimin kesildiğini hissettim.
Gözlerine baktım... Bir daha hiç bakamayacağımı sandığım o gözlerine doya doya baktım. Gözlerinden akan yaşları gördüğümde sanki kalbimin üzerini bir şeylerle eşeliyorlarmış gibi hissettim.
Ağzımdan bir hıçkırık kaçtığında, hissettiğim acıyla birlikte konuştum. "Hayal değilsin. O gördüğüm rüyalardan birisi değilsin. Gözlerimi kapatacağım, açacağım yine böyle yanımda olacaksın. Gitme tamam mı? Gözlerimi açtığımda burada ol, gitme. Gerçek ol." Gözlerimi kapattığımda bir süre bekledim. Ya gerçek değilse? Yani yine gördüğüm hayallerden biriyse?
Gözlerimi korkarak geri açtığımda, hâlâ karşımda duruyordu. "Burdayım yavru pandam." Boynuna doğru hızlıca atladım. Başımı boynunun girintisine yaslayıp, hıçkırarak ağlamaya başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
