Anonim: Şıpsevdi (TAMAMLANDI)

The End

Veda konuşmasını sonda yapacağım. Herkes bölümü merak ediyor. Bu yüzden hadi bölüme geçelim.

Şarkı seçemedim. Bu yüzden kendiniz damak zevkinize uygun bir şarkıyla okuyunuz.

******

İki ruh ele ele girmişlerdi Tanrının hüzuruna. Elleri bir birine o kadar sıkı kenetlenmişti ki, hiç kimse ayıramıyordu. Sonunda kavuşmanın verdiği mutluluk vardı üzerlerinde. Birazdan Cehenneme gidecek olmak bile yıldırmamıştı onları. Son bir kez Tanrıyla yüzleşmek istemişlerdi sadece. Neden böyle bir son yazıldığını merak ediyorladı. 

İkisi el ele girdiğinde Tanrı çok kızmıştı onlara. Fakat ellerini ayrmamışlardı. 

"Neden Tanrım?" diye sordu Lavinia. O kadar güzel gözüküyordu ki. Artık bir melekti.

"Bu bir son değil Lavinia. Her şey bundan sonra başlayacak. Seni Cennette çok güzel bir yaşam bekliyor. Geldiğiniz dünya sizin sınavınızdı. Sen bu sınavdan alnının akıyla geçtin. O kadar mutlu hayat varken onların içinde en mutsuzunu yaşadın. Ve en sonunda mutsuzluktan aklını yititrdin. Bana diklendin. Hesap sordun. Ama içinde bir yerlerde bana hep inanıyordun. Fakat mutsuzluğun bu inamı geçti. Oysa mutlu olman için sana bir yol göstermiştim ben. O gün hastaneye, Canın yanına gitseydin, mutlu bir sona kavuşa bilirdin. Fakat sen bana şikayet etmeyi seçtin. Uzun bir sınav yazdım size. Can da başarıyla geçti. Seni onca yıl bekledi. Ama tam senin geri geleceğin gün, o da bana diklenmeyi seçti. Ve bana hesap sormak için sizin buraya gelmenizi sağladı. Ama üzülmeyin. Gerçek dünya burası. Artık sonsuza kadar özgür bir ruh olacaksın." Lavinia Cana baktı. Gülümsedi.

 Tüm yaşadıklarının pişmanlığı üzerinde "Kısmet." diye mırıldandı. 

"Kısmet diye bir şey yoktur Lavinia. Ben size bir alın yazısı yazarım. Ama bu yolda karşınıza çıkanları siz belirlersiniz. Bazen kendinize bir imtahan seçer, ona karşı güçlü durmaya çalışırsınız, ya da yol dostunuzu, arkadaşınızı seçer ona sadık kalmaya çalışırsınız. Siz kendinize böyle bir yol seçtiniz. Ama unuttuğunuz bir şey vardır. Ben hep kullarıma sabr etmeleri gerektiğini söylerim. Kalplerini bana bağlayıp, sabr etmeliler. Kimseye taşıyamayacağı yük verilmez. Verilse bile o onun imtahanıdır." Can Tanrıya yaklaşarak diz çöktü. 

"Sizden dilediğim tek şey, Lavinianın bir an önce Cennete girmesi. Orayı hak etmediğimin farkındayım. Onun beni unutmasını sağlayıp, mutlu bir ruh gibi Cennete gönderin. Ceza çekmek gerekirse ben yanmaya razıyım." Lavinia bir adım öne gelerek elini Canın omzuna koydu. 

"Hayır Tanrım, ben de çok yanlış kararlar aldım. Onu da çok incittim. Sİze çok günah ettim. Cezalarımızın bedelini beraber ödeyip beraber cennete girmemizi sağlayın." 

"Cennete girmek için savaşıyorsunuz. Bunu başından düşünüp, imtahanınız olan dünyada unutmasanız olmaz mı? İnsanoğlu çok garip." deminden beri kenarda duran Melek konuşmuştu.

"Bu dünyada yalana, yanlışa yer yoktur. İnsanoğlunun en temiz olduğu yerdir burası. Şimdi sizlere kararı söylüyorum. Lavinia sen tüm hatıralarından arınarak Cennete döneceksin. Can sen günahlarının bedelini ödeyenedek dünyaya gönderilecek, arafta kalacaksın. İki dünyada da ne sesin duyulacak, ne kendin gözükeceksin. Kimse seni görmeyecek, sesini duymayacak, hatıraların silinmeyecek... İntihar etmenin karşılığını arafta kalarak ödeyeceksin. Seni Cehenneme göndermek sana ödül olur." Gelen tok sesle Can Laviniaya döndü. Lavinia Cana sarılamk isterken aniden buharlaşıp melekle toza dönüşmüştü.