vedâsız [texting]

vedâsız, 3

İsimsiz: Keşke beni o gün durdurmasaydın...

İsimsiz: Keşke bu dünyadan sonsuza dek ayrılmama izin verseydin...

Siz: İsimsiz... Ne oldu?

İsimsiz: Bazen sana karşı kin doluyorum.

İsimsiz: Seni affetmek istemiyorum.

Siz: Dök içini... Araya girmeyeceğim..

İsimsiz: Neden yaşamama izin verdin?

İsimsiz: Neden beni bu dünyaya mahkum ettin?

İsimsiz: Şimdi istesem de çıkamıyorum.

İsimsiz: O eski cesareti bulamıyorum.

İsimsiz: O gün, o saatte yapabilirdim.

İsimsiz: O gün, o saatte benim için her şey bitebilirdi.

İsimsiz: Ama sen geldin ve elimdeki son şansı aldın.

İsimsiz: Artık istesem de gidemiyorum...

İsimsiz: Neden bana bunu yaptın?

İsimsiz: Neden?..

Siz: Uzun süredir mesajlarıma cevap vermiyordun.

Siz: Böylesi yoğun bir acıyla başa çıkmaya çalıştığını düşünmemiştim hiç.

Siz: Gitmekten bahsedince... gideceğini düşünmüştüm...

Siz: Bana çok kızmışsın...

Siz: Kızma...

İsimsiz: Senin yüzünden bu çirkin dünyaya katlanmak zorundayım.

İsimsiz: Şimdi ödleğin tekiyim. Gitmekten çok korkuyorum.

İsimsiz: Ölümden korkuyorum, Rabia...

İsimsiz: Sana nasıl kızmayayım?

İsimsiz: *Çevrimdışı*

Siz: Yaşamanı murad eden Zâtı değil de beni görüyorsun, İsimsiz.

Siz: Ben sadece bir sebebim...

Siz: Şu anda acının yoğunluğunu hissedebiliyorum.

Siz: Ama yaşamanı murad eden Rabbin için pes etme.

Siz: Canına kıyınca kurtulacağını mı zannediyorsun, İsimsiz?

Siz: Sonsuz bir azap içinde olmak, kurtulmak mıdır?

Siz: Bu dünyada ne kadar acı çekersek çekelim hiçbiri ahiretteki acıyla kıyas edilemez.

Siz: Bu dünyada ne kadar belaya uğrarsak uğrayalım hiçbiri cehennemin dehşetiyle kıyas edilemez.

Siz: Hem canın senin mi ki sen o can üzerinde kendini hükümdar görüyorsun?

Siz: Bana bak, İsimsiz...

Siz: Bak bana...

Siz: Bacaklarımı kaybettiğimde her şey bitti sanmıştım.

Siz: Sanki dünyam başıma yıkılmıştı.

Siz: Hayallerimin hepsi bir kaza yüzünden kül olmuştu.

Siz: O kazanın acısını hala duyuyorum.

Siz: Hâlâ unutamadım o dehşeti...

Siz: O anki hayal kırıklığımı, korkumu, hüznümü, yaşamak istemeyişimi, her şeyi hatırlıyorum.

Siz: Ama ne oluyor biliyor musun İsimsiz?

Siz: Sen kaybettin zannediyorsun...

Siz: Oysa O sana daha güzel bir hayat hazırlıyor.

Siz: Ben de kaybettim zannetmiştim...

Siz: Meğer kaybettiğim şey, haram içinde geçen bir hayatmış...

Siz: Meğer ben kazanmışım, İsimsiz...

Siz: Rabbimi bulmuşum ben...

Siz: Rabbini bulan, her şeyini kaybetse dahi zengindir İsimsiz...

Siz: Belki de çok sevdiğim şeyi kaybetmeseydim O'nu bulamazdım...

Siz: İkimizin durumu birbirine çok benziyor İsimsiz...

Siz: Voleybol benim hayatımdı, her şeyimdi. Ama ben onun için gerekli olan en önemli şeyimi kaybettim...

Siz: Sen de birini çok sevdin... O senin hayatındı, her şeyindi... Sen de onu kaybettin.

Siz: Oysa kaybettiğimiz şeyler bizim değildi İsimsiz.

Siz: Allah'a aitti.

Siz: İstedi ve aldı onları bizden...

Siz: Mülk O'nunken, neden aldın diyebilir miyiz?

Siz: Bize düşen, "Allah bize yeter" demektir İsimsiz...

Siz: Allah bize yeter...

Siz: O ne güzel vekildir...

Siz: Hem duymadın mı şu sözü:

Siz: O'nu bulan neyi kaybeder? Ve Onu kaybeden neyi kazanır?

İsimsiz: *Çevrimiçi*

*Görüldü*

İsimsiz: *Çevrimdışı*