MAFYANIN KIZI

MK - 27 / Aptal Aşıklar

Multimedia : Mafyanın Çocukları

Bölüm şarkısı : Bege - Yeniden

_______________🍁🍁🍁________________

Gözlerimi dedemin evini sıkıcı halı desenlerinde gezdirdim. Sabahtan beri boş boş konuşuluyordu. Gökhan, Savaş, Erdem hepsi bu plandan neden haberleri olmadığını sorguluyorlardı.

Gökhan ve Erdem koltukta yan yana oturmuş Emrenin baya bir üzerine gidiyorlardı. Savaş ise pencereye omzunu yaslamış sanırım fırtına öncesi sessizliğini koruyarak dışarı izliyordu. Emre az önce o lanet yerden çıkar çıkmaz beni dedeme getirmişti. Dedem ise tek laf etmeden Gökhan, Erdem, Savaş ve Selimi aramış buraya çağırmıştı. Onlar az önce geldiklerinde Emre olayları anlattı. Savaş ilk dakikadan beri bir defa bile yüzüme bakmamış tek laf etmemişti. Bana kızgın olmalıydı ama neden!?
Böylece hepimiz salonda oturmuş dedemi bekliyorduk.

Gökhan derin bir nefes alıp sabahtan beri sorduğu soruyu yineledi.
"Emre, abicim, herşeyi anladık tamam. Fuat baba geldiğinde anlatacak da niye şimdi haberimiz oluyor lan?"

Erdem sakinlikle kafasını salladı.
"Bu sefer haklı Emre, bende bir ilişki kuramıyorum."

Emre derin bir nefes alıp cevap verecekken Selim araya girdi.
"Sık boğaz ettiniz be abi yeter ama ya! Gelir anlatır şimdi Fuat baba."

"Dayanamadınız değil mi çocuklar."

Dedemin herkesin sesini kesen sesi kulağıma dolunca şükrederek ona baktım.
Salonun kapısında elindeki ara sıra kullandığı bastonuyla dikilmişti.
Hepimiz ayaklandık ama dedem oturmamızı söyleyince tekrar oturduk. Ağır adımlarla baş köşedeki tekli koltuğa geçti. Diğer tekli koltukta da ben oturuyordum.
Savaş da pencereden ayrılıp Emrenin yanındaki koltuğa Emre ile Selim arasına oturdu.

Dedem söze sakince başladı.
"Hepinizin kafasını kurcalayan sorunun farkındayım. Bu iş için Gökhanın kurduğu plan daha ilk dakikadan aklıma yatmamıştı. Siz gürültülü patırtılı halletmek istediniz ama unutuyorsunuz çocuğum, biz işimize polisi karıştırmayız. Eğer sizin dediğiniz gibi yapmış olsaydık... "dedi ve Gökhana dönüp işaret parmağıyla Gökhan işaret etti.
" Polis bu işe mutlaka karıştırdı! Birşey bulamayacak olsa da, şüphe çekerdik. İlk başta gençler bildiği gibi halletsin dedim. Ama işe Aytekinin Denizin peşinde olması dahil olunca işler değişti."
Bana döndü ve gülümsedi.
"Hepiniz Denizin güvenliğini istediniz, bunu biliyorum. Ama sizin atladığınız birşey var. Ben torumu küçüklüğünden beri benim yerime geçmesi için eğitiyorum." Daha sonra Emreye döndü ve devam etti.
"Koray kendini işini kurdu, kurtuldu. Eren de yutdışında işlerini iyiye götürdü. Ama Emre ve Deniz... Onları bu günler için eğitim ben. Her ne kadar sizler onun güvenliğini isteseniz ve bundan sebep onu bunlardan uzak tutmak isteseniz de, benim torunum hepinizden daja güçlü. " dedi ve tekrar bana döndü.
" Bunu hepimiz gördük öğle değil mi çocuklar. "

"Denizin sayesinde parayı aldık ve Mehmet şimdilik bir tehdit olmaktan çıktı. Siz Gökhan ve Erdem.." diyerek onları işaret etti.
"Bu işi bilseydiniz engellemek için her türlü yolu yapardınız. Korkarım çocuğum, sözümü dahi çiğnerdiniz. Çünkü sizin için birlikte büyüdüğünüz, kardeşinizden ayırmadığınız Deniz, benden daha önemli."

İkisinin de bakışları yere eğildi. Bunu kabullenmiş gibiydiler.

Dedem bu sefer de Savaşa döndü ve memnuniyetle güldü.
"Sen ise Savaş Gökay, Denizi korumaya kendini öylesine kaptırıp tek başına 20 kişiye dalmasaydın, asla inandırıcılığı kalmazdı. Bilmemen senin için daha iyiydi."