Elita

20. Tylko za takiego mnie masz?

Patrzyłam na niego i nie mogłam oddychać. Jego słowa, wzrok i dotyk sparaliżowały mnie całkowicie. Nie miałam pojęcia jak się zachować, ani co odpowiedzieć. On wyglądał jakby dopiero co zrozumiał co mi wyjawił, ale nie chciał się wycofać.

— Wiem, że to szybko, ale naprawdę mi na tobie zależy — wyjaśnił cicho. — Możesz dalej się pakować i wyjechać, ale ja chcę się zmienić. Dla ciebie, Riley.

— J-ja... — wyjąkałam jedynie, bo nie byłam w stanie nic więcej powiedzieć.

— Ale zostań teraz ze mną — dopowiedział. — Zostań i pozwól mi się poznać.

Jego palce gładziły moje policzki, a ja czułam, że się rozpływam pod jego dotykiem. Dzisiejszy dzień był trudny dla nas obojgu, ale chciałam wyjść na prostą i wiedziałam, że jemu też na tym zależy.

— Może nie chcesz teraz próbować, ale ja będę czekał. Jeśli do niedzieli stwierdzisz, że nie chcesz być z kimś tak popapranym jak ja to zrozumiem. Wiem, że jestem ciężki, ale chcę się zmienić.

— Bierzesz coś oprócz zielska? — zapytałam szybko. — Jeśli tak to detoks będzie gorszy.

— Nie — odpowiedział spokojnie i zabrał dłonie. — Czasem biorę coś więcej, ale od dzisiaj już nic.

— Dawaj zapas.

Chłopak otworzył szeroko oczy, a ja założyłam ręce na piersi by pokazać, że wcale nie chcę się wycofać. Miałam zamiar wywalić całe to gówno i pomóc mu jak najlepiej potrafiłam. Mimo, że mieliśmy tutaj odpocząć ja wiedziałam, że będzie nam daleko od odpoczynku. Dokładnie pamiętałam jak wyglada detoks od narkotyków, a Jasper był zdecydowanie uzależniony.

Chłopak wygrzebał z torby parę woreczków z zielonym, a ja szybko je zabrałam. Ruszyłam na dół i weszłam do łazienki. Po kolei zaczęłam je otwierać i wsypywać wszystko do kibla. Na końcu spłukałam wodę i spojrzałam na chłopaka, który wyglądał jakby stracił coś niesamowicie ważnego.

— Dzisiaj nie zasnę — mruknął.

***

I miał rację. Jego zachowanie bez marihuany były widoczne, chociaż to był dopiero początek. Nie pozwalał mi spać i ciagle coś mówił. Mimo, że próbowałam zasnąć to jego głos ciagle mnie budził, a nawet oczekiwał ode mnie odpowiedzi. Był rozbudzony i chciał zapalić.

— Jasper, śpij — rzuciłam zmęczona.

— Przepraszam — westchnął i odwrócił się w moją stronę. — Jestem zdenerwowany, ale mam ochotę skakać. To normalne?

— Nie wiem. Chyba. Widziałam tylko detoks po kokainie.

— Co? — uniósł się szybko, a ja wzruszyłam ramionami i sama odwróciłam się w jego stronę. — Kiedy? Komu? Dlaczego? Znam go, albo ją?

Przymknęłam oczy, bo wspomnienie tamtych dni było dla mnie bolesne. Kochałam Brooke, ale ona pakowała się zawsze w takie rzeczy, które sprawiały jej kłopoty. Kiedy zaczęła zadawać się z chłopakami z ulicy wpadła w niezłe bagno. Kradzieże, narkotyki, późne noce w patologicznym towarzystwie i wiele innych złych rzeczy, o których wolałabym nie pamiętać.

— Jakieś dwa lata temu. Moja była przyjaciółka wplątała się w złe towarzystwo, więc jej pomogłam. Znamy się od zawsze, ale dopiero niedawno zauważyłam jaka jest.

Chłopak westchnął i przyciągnął mnie do siebie. Przytuliłam się do jego gołej skóry i poczułam się naprawdę dobrze. Nie pamiętałam już tego uczucia. Nie pamiętałam bym czuła się tak przy Leo, albo Mattcie. Dopiero Jasper dawał mi takie emocje.