🌷SARI LALE🌷

👀İlk İpucu👀

  Bu onun kolyesiydi. Onun olduğuna emindim çünkü özel tasarımdı. İlk evlilik yıl dönümümüzde almıştım ona bu hediyeyi. Kesin buraya uğramıştı. O sırada bir adam kilitli bir odadan çıkmıştı. Adamın hayra alamet bir yüz ifadesi yoktu. Sırıtarak bakıyordu bana. Sinirlenip adamın yakasına yapışmıştım. Bütün herkes bana bakıyordu. Şaşırmışlardı.

  "Nerede lan o? Nereye götürdün karımı? Nerede lan d*ngil? Cevap versene! Nerede Duru?"

  Adam sadece boş boş yüzüme bakıyordu. Ahmet ve oradaki polislerin bizi ayırmasıyla Fatih Amir konuşmaya başladı.

  "Sakin ol Mert oğlum. Nereden biliyorsun onun kaçırdığını?"

  "Amir' im bu kolye (kolyeyi göstererek amire uzatmıştım.) Duru' nun! Bizzat ben almıştım ona bunu."

  "Bak Mert emin misin?"

  "Amirim özel yapım bu Duru ' ya özel yaptırdım."

  "Tamam anladım. Bu herifi de karakola götürün ve nezarathaneye atın! Gelince sorgu odasına alırız."

  Herifin gözlerine nefretle bakıyordum. O adam bir anda polislerin yanından ayrılıp bana bir not verdi ve kulağıma;

  "O kadar safsın ki, sana acıyorum (!)
Bilmediğin çok fazla şey ve öğrenmen gereken gerçekler var. Peki sen gerçeklerle yüzleşmeye hazır mısın? Ya da o kadar cesur musun?" diye fısıldamıştı kulağıma. Polisler onu kolundan tutup sürüklerken de sırıtıyordu.

  Ne gerçeğiydi? Neden bahsediyordu bu herif? Neler oluyordu? Aklım karışmıştı. Ahmet ' in seslenmesiyle düşüncelerden arınmıştım.

  " Abi iyi misin? "

  " Hıh... Ah iyiyim, dalmışım."

  "Anladım abi. Korkma Duru Hanım' ı bulacağız."

  "İnşAllah koçum."

  İnsanı teselli eden bir yüz ifadesi vardı o gencin. Güven vericiydi. Arkadaş canlısı bir insandı.

  Hemen notu cebime atmıştım çünkü içinde ne yazdığını bilmiyordum. Amirin seslenmesiyle ona döndüm.

" Mert oğlum hadi gidiyoruz. Onlar aramaya devam edip bize bilgi vericekler. Şimdi sıra o herife ve kadına hesap sormada! Hadi."

  "Tamam amirim."

 
*

Yarım saat sonra*

  Karakola varmıştım. Ellerim titreyip terliyordu. Fatih abi odasında beklememi söylemiş ve gitmişti. Bende heyecanla, ayağımı ritim tutturarak yere vuruyordum. Bir anda aklıma o herifin verdiği not gelmişti.

  "O kadar safsın ki, sana acıyorum (!)
Bilmediğin çok fazla şey ve öğrenmen gereken gerçekler var. Peki sen gerçeklerle yüzleşmeye hazır mısın? Ya da o kadar cesur musun?"

  Dediklerini aklımdan çıkaramıyordum. Dedikleri kafamın içinde zangır zangır yankılanıyordu. Hemen bir çırpıda cebime sakladığım kağıtı aldım. Açtığımda böyle bir yazı beklemiyordum.

" Bu notu açtığına göre bir hayli cesursun. Her neyse... Eğer gerçekleri öğrenmek istiyorsan ve karını bulmak istiyorsan diyeceklerimi oku!
1. Köyde gördüğün adamın yanına git. Ve ondan bir tane daha notu al.
2. En yakındakine bile güvenme!
Bu iki kural devam et ben senin tarafındayım! Ha birde gerçekle yüzleşebileceksen devam et! Sonucunda olacaklardan ben sorumlu değilim! "