Diary of an Introvert

39: Rain

"Hoy, Joey! Hanggang kailan ka pa makikipag-usap diyan sa kaibigan mo? Tumatakbo ang oras." sigaw ni Calvin. At mukhang nagulat din ang mga kasama niya.

Joey moved closer to me and whispered something. "Kita mo na? Ngayon sumisigaw naman siya." He moved away and looked at Calvin. " Opo. Nandiyan na!" 

"So, mauna na kami ah." Sabi ko.

"Ah. Okay. Usap tayo minsan." sabi niya at bumalik na sa table nila while kami naman ni Nalie ay lumabas na ng cafe.

Suddenly... it rained.

"May payong ka, Lee?" I asked and she just smiled at me. Okay. I'll take that as a no then.

We were just standing outside the cafe while waiting for the rain to stop. Or will it stop?

20 minutes had passed pero malakas pa rin ang ulan.

"Bumalik kaya tayo sa loob, Cee? Parang matatagalan pa ang ulan eh." sabi ni Nalie. "Wala ka namang appointment siguro?" 

"Wala naman. Sige, pumasok na ulit tayo." sabi ko at pumasok ulit kami sa cafe.

" Miss Vicky! Pwede po ba kaming dumito muna? Malakas pa yong ulan eh." tanong ni Nalie sa may ari ng cafe na si Ms. Vicky.

"Walang problema, teachers. Kung gusto niyong maglaro ng board games habang naghihintay, pwede rin naman." 

"Thank you po!" sabi naman sa kanya. Buti nalang talaga at friendship kami ng may-ari. Sana sa susunod makalibre kami ng pagkain dito hihi.

Umupo kami sa mesa na nasa sulok ng cafe kung saan nakalagay din  ang mga board games.

Maya-maya, nakaramdam ako ng isang mahinang palo sa ulo ko. I looked up and it was Calvin holding an umbrella. He placed it on the table and went out the cafe without even looking back at me.

"Ahmmmm.... Okay lang ba kayo?" tanong ni Nalie.

"Ha? Ah--" 

My phone rang. I went out to answer it.

"Gamitin mo yan. Kahit naiinis ako sayo dahil sa sinabi mo kanina, girlfriend pa rin kita kaya ayokong mabasa ka ng ulan at magkasakit." 

"Paano ka?" 

"Oh? Nag-aalala ka sakin? Hindi mo naman ako kilala di ba?" 

"Ah--hay. Calvin, sorry." 

"If hindi ka busy mamaya, let's talk, can we? Okay na ako, Cee. Naiintindihan ko na." 

"Okay."

"I'll text you the place. Bye." 

"Ah...bye."  

Why am I getting nervous this time? We're not going to break up, are we?

*** to be continued ***