Gorzki smak Szczęścia ✔

13.Jakie są zasady?

I co? Jesteś gotowa?

Pokiwałam tylko głową..

Nie byłam gotowa i w tamtej chwili żałowałam że coś takiego wymyśliłam

-To jakie są zasady?

-Musisz popłynąć tam gdzie stoi ta łódka.

Przeraziłam się. To była dosyć duża odległość.

-Zgoda.

Usiądź tutaj i patrz jak przegrywasz.

Ściągłam sukienkę pod którą miałam strój kąpielowy i udałam się w stronę wody.

Delikatnie się zanurzyłam i kierowałam się w stronę łódki.

Płynęłam powoli.

Starałam się nie panikować.

Byłam już blisko.

Nagle poczułam jakby coś ciągnęło mnie w dół.

Tylko nie to. Nie teraz.

Zaczęłam panikować.

Straciłam panowanie nad całą sytuacją.

Czułam jakby ktoś trzymał mnie za nogę i ciągnął w dół.

Nadszedł ten moment i znalazłam się pod wodą.

Resztami sił wynurzyłam się i zawołałam o pomoc.

-Pomocy Alex! - krzyczałam jak mogłam i po chwili znalazłam się pod wodą...

Alex

Siedziałem na plaży i obserwowałem Marthę.

Była uparta i za wszelką cenę chciała wygrać.

Cóż płynęła wolno ale sprawnie.

Chyba przegrałem.

Trudno, najlepszym też się zdaża.

Postanowiłem poserfować trochę po necie.

Po kilku minutach usłyszałem jakiś krzyk.

Spojrzałem i dostrzegłem ją. Po chwili zniknęła pod wodą...

Przestraszyłem się.

Nie powinienem był spuszczać wzroku z dziewczyny. To moja wina.

Szybko wstałem i zanurzyłem się w wodzie.

Martha

Miałam coraz mnie siły.

Z trudem łapałam oddech.

Energicznie machałam rękoma.

Wiedziałam że muszę się utrzymać na powierzchni wody.

Muszę.

Nie mogłam się zanurzyć.

Byłam załamana.

Kilka pojedynczych łez spłynęło

z moich oczu.

Byłam bezradna.

A to wszystko przez moją głupotę.

Miałam nauczkę.

Byłam zdana tylko na pomoc Alexa.

Nagle poczułam dotyk rąk na moich biodrach.

Z pewnością był to Alex.

-Martha, słyszysz mnie?

Martha...

-Tak - powiedziałam resztkami sił.

Byłam wyczerpana.

-Martha, nie zasypiaj.

Złap mnie mocno.

Nie bój się, wszystko będzie dobrze.

Oplotłam ręce na szyi Alexa i zasnełam..