ZEHİR (1)

47.BÖLÜM

47. BÖLÜM

Babam arabasından çıkarken gözleri Ayaz'ın üzerindeydi ve resmen gözlerinden alev çıkıyordu. Babamı öyle görünce hemen Ayaz'dan uzaklaştım panikle. Arabanın kapısını kafama vurur gibi çarparak kapatınca gözlerimi kapatarak olduğum yerde sıçradım.

Babamın okula gelip Ayaz ile tartışmasından ve sonunda Ayaz'ın babama yumruk atmasından sonra hayatımızda çok fazla şey değişmişti. Hiçbir şey o günkü gibi değildi şu an. Mesela şu an babamdan nefret etmiyordum; Ayaz babama zarar verecek olursa ya da tam tersi... İki durum da yaşansın istemezdim.

"Lütfen kavga çıkarma," diye fısıldadım Ayaz'a.

"Gamze hemen arabaya!" Babamın uyarı yüklü bu emrine başımı önüme eğip arabaya doğru yürüyerek itaat ettim. Ayaz'a üzgün bir bakış atıp onu orada bırakarak babama doğru yürüdüm.

"Bin ve beni bekle!" dedi babam yanına gittiğimde. Başım önümde arabaya geçip oturdum; ön camdan Ayaz'a baktım. Babam onu yanına çağırınca Ayaz babama doğru yürüyüp karşısında durdu.

Babamın yüzünü göremiyordum ama kızgın olduğuna emindim. Ayaz hiç konuşmuyordu, muhtemelen babam bir yığın tehdit eşliğinde benim peşimi bırakmasını söylüyor olmalıydı. Ayaz ise hiçbir tepki vermiyordu.

Babam burnundan soluyarak arabaya bindikten sonra Ayaz'ı olduğu yerde bırakarak okulun bahçesinden çıktık.

"Hâlâ bu çocuk ile görüştüğüne inanamıyorum Gamze! Nasıl bu kadar vurdumduymaz olabiliyorsun? Sana haftalar önce o genç ile görüşmemen gerektiğini söylemiştim. Büyüklerine saygısı olmayan..."

Bir süre sonra babamın sözleri anlamsız bir takım uğultuya dönüştü. Yol boyunca babam konuştu, ben sustum. Babam bağırdı, ben sustum. Babam azarladı, ben sustum. Sadece sustum çünkü karşılık verirsem iyice çıldıracaktı.

Ayaz o gün babama yumruk atmasaydı da babam bir erkek arkadaşım olmasına böyle tepki verir miydi merak ettim. Daha önce hiç sevgilim olmadığı için anlayamıyordum; bu tepki normal bir kız babası tepkisi miydi? Yoksa abartıyor muydu? Ya da... Babam Ayaz'ın bir bağımlı olduğunu bilseydi nasıl tepki verirdi...

Eve girerken bile söyleniyor ve bana Ayaz'ın ne kadar terbiyesiz bir çocuk olduğundan bahsediyordu. Merve Abla önce bana ne oldu der gibi kaş göz yaptı, ben hiçbir tepki vermeyince babama yöneltti bakışlarını.

"Selim, ne oldu canım?"

Merve Abla babamdan öfke nöbetinin sebebini öğrenmeye çalışırken Güven izlemekte olduğu televizyonu kapatıp oturduğu koltukta toparlandı. Ciddi anlamda azarlandığımı anlamış olacak ki alaycı tavrına bürünmedi hiç.

Babam kıravatını gevşetirken Güven'in oturduğu koltuğun karşısına oturdu. "Ne olacak?" dedi bir tutam bile dinmemiş siniri ile. "Gamze'yi almak için okuluna gittim. Bir baktım, şu bana yumruk atan saygısız çocuk ile sarmaş dolaş olmuş, binadan çıkıyor!"

Merdivenlerin başında durmuş dudaklarımı kemirerek bekliyordum. Yakaladığım ilk fırsatta odama kaçmayı ve sabaha kadar da aşağı inmemeyi planlıyordum.

"Geç otur karşıma! " Bana Güven'in hemen yanını dolayısı ile de kendi karşısını gösteriyordu. Babamı ilk kez bu kadar asabi görüyordum. Korkarak söylediğini yaptım hemen; koltuğa oturup gözlerimi halıya diktim.

"Hayatım neden bu kadar abartıyorsun?" Merve Abla babamı sakinleştirmek istedi. "Genç kız, erkek arkadaşı olması çok normal-"

Babam giderek artan öfkesini bu kez de Merve Ablaya kusmaya başladı. "Kendi kızın olmadığı için böyle söyleyebiliyorsun! Öz kızın olsa-"