Could Have Been Better (Crush Series #2)

Chapter 34

"I didn't know about it until last year. Vans told me about it when I was doubting his faithfulness to me. He would frequently leave the house secretly and talk to someone on the phone when I'm not around. Ang akala ko noon ay may babae siya kaya binantaan ko siyang makikipaghiwalay ako sa kaniya kung hindi niya sasabihin ang totoo sa akin."

Hinintay ko pa ang kaniyang mga sasabihin habang patuloy pa rin ang mga baritonong boses na nagsasalita mula sa loob ng bahay. I couldn't tell the owner of those voices. There are two men to be exact. Siguro ang isa sa mga iyon ay si Vans.

"Conrad asked for Vans' help to find you. He couldn't do it on his own because he's busy with his studies here. Pinilit pa pala siya ni Vans na sumunod na lang sa amin at doon na lang din mag-aral sa states pero ayaw niya. He said that he couldn't and we didn't know the reasons why."

Itinagilid ni Celine ang kaniyang ulo at tinitigan akong maigi sa mga mata.

"He knew about everything that happened in your life, Elaine. Kilala niya ang mga taong nakapaligid sa'yo at alam niya ang lahat ng pinagkakaabalahan mo. Until one day, he stopped searching and learning things about you. That was last year. Hindi ko rin alam kung bakit. I asked him why but he's stubborn wouldn't answer me."

Bumagsak ang mga luhang sobrang dami pa rin kahit na ilang beses na akong umiyak dahil sa parehong tao. Napaupo ako at tinakpan ng mga palad ang aking mukha.

I cried hard because of the things that I learned. He looked for me! He found me! He was there all along while I was so busy thinking of the anger that he had for me. Sobrang abala ako sa pag-iisip kung paano niya ako mapapatawad gayung andoon pala siya at patuloy pa rin akong sinusundan. Hindi man pisikal ngunit ang ginawa niyang pagpapahanap sa akin sa ibang tao ay sapat na para malaman kong pareho pa rin ang nararamdaman naming dalawa sa mga lumipas na taon.

But the last thing that Celine said triggered something painful in my heart. He stopped knowing all my whereabouts for an unknown reason. What would that reason be? Katakot takot na kaba ang namuo sa aking dibdib nang maisip na baka naubusan na siya ng pasensya. Para akong binagsakan ng langit at lupa nang matantong baka naubos na rin ang pagmamahal niya.

Bakit wala akong alam? Bakit hindi ko ito alam? It was my fault. Everything was my fault. If I didn't cut the connection that we had, maybe I wouldn't be regretting right now. Siguro ay masaya pa rin ako. Si Conrad nga ay nagawang alamin ang buhay ko sa mga lumipas na taon. Ibig sabihin ay hindi siya sumuko. Ako lang ang dapat na sisihin dito.

"Elaine, please calm down. I promise that I will help you. Gago lang talaga ang kambal ko para pakawalan ka..."

Hindi niya natapos ang sasabihin dahil pinutol ko siya.

"Ako ang may kasalanan. Ako ang kumawala sa kaniya. Ang higpit higpit ng kapit niya sa akin pero ako ang bumitaw. Ako ang tumalikod at ako ang hindi na bumalik," naghihinagpis kong sambit ng mga bagay na matagal ko nang inamin sa aking sarili.

"But you are here now. And he knows about it. He will do something, Elaine. Kilala ko ang kapatid ko. Magkadugtong ang buhay naming dalawa. Hinding hindi ka niya pakakawalan. O kung nakawal ka man, gagawin niya ang lahat para lang ibalik ka sa piling kaniya."

Sinubukan kong huminahon at ipinagkasya ko na lang ang aking sarili sa mga sinabing iyon ni Celine. Sana nga ay totoo ang lahat ng iyon. Ngunit sino ba ako upang magduda? Sa mga lumipas na taon ay iyon lamang ang ginawa ko. Ang pagdudahan ang pagmamahal ni Conrad at heto ako, tanga dahil ngayon ko lang napatunayan ang pagmamahal niyang kinayang gawin ang lahat ng iyon kahit na iniwan ko siya.

Celine's assuring words helped me to calm down. Alam kong hindi lang dahil gusto niya akong kumalma kaya niya nasabi ang mga iyon. Naniniwala si Celine na maibabalik pa rin ang dati.