ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Κεφάλαιο 22

Η επιστροφή στη Ν.Υόρκη και στην καθημερινότητα έκανε την Κριστίν να νιώσει πολύ καλύτερα. Ο Στέφανο δεν είχε ξαναεμφανιστεί μπροστά της από εκείνη τη μέρα στην παραλία κι αυτό την έκανε να ελπίζει ότι είχε κάνει πίσω. Περνώντας οι μέρες, σταμάτησε να κοιτάζει πίσω της στο δρόμο και να φοβάται ότι θα τον δει ξαφνικά να πετάγεται μπροστά της. Ο κόμπος στο στομάχι της άρχισε σιγά σιγά να λύνεται και μετά από ένα μήνα, είχε πείσει πια τον εαυτό της ότι όλα ήταν ένα κακό όνειρο.

Στην πρώτη της συνάντηση με την Σαμπρίν, όταν πια γύρισε κι εκείνη απ΄το γαμήλιο ταξίδι, της διηγήθηκε όλα όσα είχαν συμβεί...δηλαδή περίπου όλα. Της μίλησε για τις φορές που συνάντησε τον Στέφανο και για τις εξηγήσεις που της έδωσε σχετικά με την εξαφάνισή του, ακόμα και για την ξαφνική παρουσία του στην Ισπανία. Παρέλειψε βέβαια να της πει τα όσα διαδραματίστηκαν εκείνο το βροχερό πρωινό στην παλιά έπαυλη. Όχι γιατί ντρεπόταν την αδελφή της αλλά γιατί δεν άντεχε να το συζητάει ούτε με τον εαυτό της. Η Σαμπρίν την άκουσε έκπληκτη και αμίλητη. Έπειτα κοίταξε την αδελφή της ανήσυχη.

- Πιστεύεις στ΄αλήθεια ότι έκανε πίσω; τη ρώτησε. Η Κριστίν ήπιε μια γουλιά απ΄τον καφέ της.

- Το ελπίζω...για το καλό όλων μας, απάντησε. Η Σαμπρίν άπλωσε το χέρι της κι έπιασε της αδελφής της με έκδηλη την αγωνία στα μάτια της.

- Κριστίν...πώς ένιωσες που τον ξαναείδες; Θέλω να πω...εγώ πήγα να παθω συγκοπή, αλλά εσύ...ήσουν κάπως προετοιμασμένη...

- Δεν ήμουν, Σαμπρίν, απάντησε κοφτά η Κριστίν. Και δε θα είμαι ποτέ, όποτε και αν τον ξανασυναντήσω, που εύχομαι να μην ξανασυμβεί βέβαια.

- Κι αν...αν ξανασυμβεί; Η ανησυχία στη φωνή της Σαμπρίν, έκανε την Κριστίν να την κοιτάξει αποφασιστικά στα μάτια και να της απαντήσει με ήρεμο και ταυτόχρονα σταθερό τόνο.

- Αυτό που ζω με τον Κάρλος δεν το θυσιάζω για τίποτα, Σαμπρίν. Φαίνεται ότι τελικά δεν ήταν γραφτό να είμαι με τον Στέφανο κι αν εκείνος δε θέλει να το καταλάβει, θα του το δώσω εγώ να το καταλάβει, αν βέβαια ξαναεμφανιστεί μπροστά μου, που εύχομαι να μη γίνει.

Η Σαμπρίν κοίταξε σκεφτική την αδελφή της. Καταλάβαινε ότι όλο αυτό θα πρέπει να την είχε ταράξει πολύ και δεν ήταν σίγουρη τελικά αν τα όσα της έλεγε τα πίστευε ή απλά προσπαθούσε να πείσει και η ίδια τον εαυτό της ότι είναι εύκολο να αρνηθείς την αλήθεια της ζωής σου. Ήξερε ότι η Κριστίν αγαπούσε πραγματικά τον άντρα της, όπως ήξερε και ότι ο έρωτάς της με τον Στέφανο είχε διαστάσεις που δύσκολα συναντάς και η τραγική κατάληξή του είχε κάνει αυτές τις διαστάσεις ακόμα πιο μεγάλες.