ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Kεφάλαιο 12

   ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΣΑΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ στη βίλα, ο Στέφανο και η Κριστίν έγιναν αυτό που λέμε αχώριστοι. Εκτός από τις ώρες που δούλευαν, όλες τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας τις περνούσαν μαζί. Πήγαιναν για φαγητό, για χορό, σινεμά, τους άρεσαν τα ίδια περίπου πράγματα, κοιμόντουσαν πότε στο διαμέρισμα της Κριστίν και πότε στο δικό του, ένα μικρό στούντιο, όπου ο Στέφανο είχε φτιάξει κι ένα μικρό χώρο για να εμφανίζει τις φωτογραφίες του. Η αλήθεια είναι ότι σαν φωτογράφος έπειθε, και μάλιστα αντικείμενο της "τέχνης" του ήταν πια η Κριστίν, την οποία δε σταματούσε να απαθανατίζει. Είχε γεμίσει τους τοίχους του στούντιο με φωτογραφίες της κι εκείνη έβλεπε μέσα από αυτές το πώς στ' αλήθεια φαινόταν στα μάτια του. Δεν της ζητούσε να ποζάρει, παρά την παρακολουθούσε στις πιο σιωπηλές της στιγμές και πριν εκείνη το καταλάβει, έπαιρνε τη μηχανή του και περνούσε τη μορφή της στην αιωνιότητα. Αν ήταν στ' αλήθεια φωτογράφος, θα μπορούσε να στήσει μια ολόκληρη έκθεση με θέμα την Κριστίν. Την Κριστίν να γελάει, να είναι σκεφτική, μελαγχολική, αγουροξυπνημένη ή να κοιμάται, να τρώει, να έχει μόλις βγει από το μπάνιο, με το νερό να λαμπυρίζει στο δέρμα της...Κάθε φωτογραφία της ήταν κι ένα κομμάτι της αγάπης του γι' αυτήν κι εκείνη το δεχόταν αδιαμαρτύρητα.

Λίγους μήνες μετά τη γνωριμία τους η Κριστίν γνώρισε την "αδελφή" του Στέφανο, την Σοφία. Τον ρωτούσε διαρκώς γι' αυτήν, γνωρίζοντας ότι ήταν η μοναδική συγγενής του και κάποια στιγμή ο Στέφανο της είπε ότι η Σοφία είχε έρθει από την Ιταλία για να τον δει και κανόνισε να συναντηθούν. Βρεθήκανε σ' ένα εστιατόριο και η Κριστίν την συμπάθησε αμέσως.

– Πόσο καιρό είστε μαζί, λοιπόν; ρώτησε η Σοφία, μόλις κάθισαν στο τραπέζι και παρήγγειλαν.

– 'Εξι μήνες περίπου, απάντησε η Κριστίν, κοιτάζοντας τρυφερά τον άντρα της ζωής της. Η Σοφία έριξε στον Στέφανο μια ματιά που μόνο εκείνος μπόρεσε να αποκωδικοποιήσει.

– Χαίρομαι που βλέπω τον αδελφό μου τόσο ερωτευμένο. Πίσω στην πατρίδα, τα κορίτσια έκοβαν φλέβες για χάρη του, είπε πειραχτικά.

– Ο Στέφανο μου είπε ότι ζεις στη Ρώμη κι ότι εργάζεσαι σε διαφημιστική εταιρία, έκανε η Κριστίν.

– Ναι, απάντησε η Σοφία, πλήρως ενημερωμένη από τον Στέφανο για το ποια ακριβώς ήταν η "μικρή του αδελφή". Εγώ βλέπεις δεν είχα την τύχη να κάνω μια τόσο συναρπαστική δουλειά σαν του αδελφού μου.