Benim gibi, hayatı boyunca diri diri yakılmış insanlar, cehennemde yanmaya kaldıkları yerden devam ederler mi?
Umarım etmezler.
Dudaklarımı, o soğuk ellerimle iç içe geçmiş, sıcacık ellere bastırdım. "Her şey iyi olacak, söz veriyorum" Kendimi bile inandıramadığım cümleyle onu avutmaya çalıştığımda, tüm kaygılarına rağmen gülümsedi, sevgilim. Gözlerinin içindeki korku yavaşça azalmış, göz bebekleri yine büyümüş ve gözleri yıldızları kıskandıracak cinsten parlamaya başlamıştı.
Onun, en çokta gözlerindeki kendine has milyonlarca yıldızına aşıktım. Onun, en çokta ona her dokunduğumda heyecanla hareketlenen ellerine, ağlamadan önce sinyal verir gibi titreyen dudaklarına aşıktım.
Ben, Roséanne Park Chaeyoung, tüm kriterlerimi ezip geçmiş, ve bir kıza sırılsıklam aşık olmuştum. Fakat, ben size, benim güzeller güzeli aşkımı, basit bir kız olarak tanıtmak istemiyorum.
Benim sevgilim, dünyalar güzelidir. Gülümserken gözleri iyice kısılır, diş etleri o güzel dudaklarının altından hafifçe belirir. Yanaklarında minik çukurlar oluşur.. Ve bu güzellik, sadece bana ait.
Sadece ben onu bu kadar yakından izleyebilirim. Sadece ben ona böyle sımsıkı sarılabilirim. Sadece ben onu böyle öpebilirim. Çünkü, nasıl benim bu yosun tutmuş kalbim onun için deli gibi çarpıyorsa, onun o tertemiz kalbi de sadece benimleyken hızlanıyor.
Onunla tanıştığımızda, 15 yaşındaydım. Lisenin ilk yılıydı ve ben, ergenliğini en zirvede yaşayanlardandım. O, bizim okula transfer olduğunda sınıfın en sessiz kızıydı ve bu beni çok sinir ediyordu. Ona sürekli bulaşıyordum. Yeri geldi, dişleriyle alay ettim. Yeri geldi, çöp gibi bacakları olduğunu, onu kimsenin sevmeyeceğini söyledim.
Sınıfımızdaki bütün arkadaşlarım da ben onunla alay ederken gülerdi ve bu bana iyi bir şey yapmışım gibi hissettirirdi. Bu yüzden durmadan onu üzecek şakalarda bulundum.
Bundan ben de keyif almıyordum. Sadece insanların dikkatini çekmiş olmak hoşuma gitmişti ve ben de bunu onu yaralayarak fazlasıyla yapıyordum.
O, asla bana bunun nedenini sormadı. Neden ondan nefret ettiğimi hiç sormadı.
Hoş, sorsa verecek cevabım yoktu. Sebepsizce yapmıştım tüm bu iğrenç şakaları.
Fakat bir gün, Lalisa Manoban kurtardı hayatımı. Ona yaptığım tüm iğrenç şakalae git gide sınıftaki herkesin benden uzaklaşmasına sebep oldu. Herkes benden nefret etmeye başladı. O hariç..
Bir nisan günü onun sırasına, özür dilediğimi fakat beni bu hale getirdiği için ondan nefret ettiğimi söylediğim bir not bıraktım. O, notu okur okumaz tüm okulu dolaşmış, çatı katında intihar etmekte olan beni bulmuştu. Bana, atlama, demedi. "Annene bile acımayacak kadar mı nefret ediyorsun yaşamaktan? O kadar da mı acizsin?" demişti o incecik sesiyle. "Seni ilgilendiren bir durum görmüyorum, ayçiçeği" dedim sertçe. Lalisa oynadığımız bir piyeste ayçiçeği olurken, ben, çirkin bir sincap olmuştum. Herkes onun harika göründüğünden, iyi oynadığından bahsederken, benim için de sincabın kötü rolde olmasından ötürü, bana çok benzediğini söylemişlerdi. O zaman başlamıştı insanlardaki bana olan nefret. O piyeste de sincap, ayçiçeğini üzmüştü. Ona çok çirkin olduğunu, ay çiçeğinin aşık olduğu güneşin onu asla sevmeyeceğini söylemişti.
Piyesi izlerken farketmişti herkes, Lalisa'nın bir suçu olmadığını. Benim, ne kadar aciz, iğrenç bir yaratık olduğumu o zaman anlamışlardı. Hepinizin, demiştim o gün. Hepinizin canı cehenneme.
Bir anda sırtımda bir baskı hissetmiştim. Ben, onun hayata küsmesi için çabalarken, o bana, yaşamam için sarılmıştı.
Tam bunu yaptığı için ona kızacağım sırada, "Kendin için tam şuan öldün zaten. Öyleyse, hadi benim için yaşa, güneş" demişti. Ben, sincap değildim onun için. O piyeste sincap olsam da, onun hayatında, onu üzen sincap değil, onun aşık olduğu güneştim ben. O an, onun için yeniden doğmuştum. Ve ben, gerçekten hayatımın geri kalanını onun için yaşamıştım. Eh, Lalisa Manoban da, 20 senelik ömründe hiç bir zaman beni üzecek bir davranışta bulunmamıştı. O, benim mutluluğumu kendininkinin de önüne koyardı. Benim üzülmemem için, beş ay ömrüm kalsa, söylemeyecek bir insandı.
Eh, söylemedi de..
•~•
Selam ayçiçeklerim~
Bu bölüm ithaf yapamasam da, benden mynameissem aşkıma gelsin. Sonunda düzenli bir fic yazacağım galiba bunu Sem'e ithaf etmezsem olmaz eheueheu
Ay neyse,
Hatam varsa özür dilerim ve
olmayan okuyucularım sizi seviyorum fhwbdbeb
Lütfen fur lice'yi ve chaelisa'yı çok çok ve de çok sevin~♥
Şuraya da gül hanımın doğum gününden Chaelisa'lar bırakayım eheueheu~♥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
