How to Make a Nerd Cry?

Chapter 5: 2nd attack

Chapter 5: 2nd attack

FRITZ MENDEZ POV

Nakakainis talaga yung babae na yun, GRR! Sarap sapakin

Sa sobrang daldal ko parang nakakabakla na eh, eh paano ba naman sa totoo lang inis na inis ako sa NERD na yun, pangit na pangit na din ako sa kanya.

Sa sobrang preoccupied ng utak ko.

Someone is unbuttoning my polo.

“what do you think you are doing?” tanong ko sa babae.

“ano ba?! Ang tagal na natin, we can manage doing this things.”sagot niya sa akin habang nakakagat sa labi niya. Matagal? Halos 30 minutes pa lang kaming nagkasama, babaeng ito malandi. Tinulak ko siya.

“sorry girl pero, no thanks.” Naglakad ako palayo sa kanya, tapos bigla akong bumalik. “and yes, let’s broke up, I don’t know you anymore.” Umalis na ako sa harapan niya.

Alam niyo kahit Casanova ako, hindi ko naman ipamimigay itong virginity ko kahit kanino noh! Wahahahaha.. Masaya kaya maging ganito forever. Ikaw ang sikat, ikaw ang bida, ikaw ang pinagtitinginan. Atsaka, kung gagawin ko yun baka magkasakit pa ako, sa dami ng babaeng nakasama ko. Hahaha! at oo nga pala may pasok pa ako.

Yun na nga pumasok ako sa next class ko it is Biology, sus isda ang subject na ito ang dali. Pagpasok ko, marami ng nakaupo na mga kaklase ko and I saw that Nerd, she looked at me, I looked at her too, our eyes met, then she rolled her eyes tapos umiling at bumalik sa kanyang binabasa. Nakakairita! Pero hindi ako magpapaapekto. Huwag mag-strong Fritz! Kalma lang! Hooh.! Shit! Ano tong mga reaction ko. pumasok na ang teacher namin, nagstart na siya, HOOH! hindi man lang tumutulo ang pawis ko. Tapos tumingin ako kay Nerd. And nagulat ako dahil nakatingin din siya, tinaas niya ang kilay niya then kinunot ko ang kilay ko, at tumingin ulit sa board.

For the 3rd time tumingin ulit ako sa kanya,this time hindi na siya tumingin sa akin, tinitigan ko, napansin kong medyo maganda rin siya.  Medyo lang take note! Medyo. Tapos bigla siyang tumingin sa akin, at ako biglang iniwas ang tiingin sa kanya.  Ano ba!! ANO BANG NAGYAYARI SA AKIN! I cant help it! Ang sarap niyang tingnan!!! Wahhhh!!!

Tapos bigla akong tinawag ng teacher namin at tumingin ulit ako sa kanya, nakatingin siya sa akin tapos nagtaas ng kilay at nagpangalumbaba…

“Mr. Mendez are you in or out?”-prof

“In sir, why? Do you have any questions to me?”-ako

“Yes, do you still remember your lessons when you are in second year high school?”-prof

“Ofcourse yes, so, tell me sir, what’s your question?”-ako

“Can you give me a simple yet understandable meaning of disaccharide?”-prof

Haayy! Akala ko kung anong tanong na.. dali naman! Walang challenge, imba* (imbalance)

“Disaccharide, it is a type of sugar.” –ako.

“That’s good answer Mr. mendez , that’a good answer for an elementary student.”-prof, huh?! Ano toh pahiyaan? Biglang may tinawag si sir, Ms. Santos daw. Pagtingin ko si Nerd ang nakatayo.

“Sir, I’ll say disaccharide or bioseis are the carbohydrate formed when two monosaccharides undergo a condensation reaction which involves the elimination of a small molecule, such as water, from the functional groups only. For short disaccharide is a type of carbohydrate and a basic unit of sugar that involves two monosaccharides.” Sabi ni Nerd tapos before siya umupo tumingin siya sa akin, kasama ng ngiti niya parang nagsasabing, ‘so I win’… nakakainis!

“very good Ms. Santos.”

After ng class nauna akong lumabas inabangan ko si Nerd sa labas. Ng nakalabas na siya kinaladkad ko siya sa may court. Total wala pang students ng ganitong oras.

O_O mukha ni Nerd habang naglalakad, ang pangit lang.

Pagdating namin isinandal ko siya sa pader at hinarang ang dalawa kong kamay.

“ano ba talagang problema mo?” –sabi ko sa kanya. Habang nakatingin ng diretso sa kanyang mga mata. Hindi ko naman gaanong nakikita yung mga mata niya kasi sa glasses niya.

“ako? Problema ko sa’yo? Lahat!” sagot niya.

“lahat? Paano ?”-tanong ko. Bakit ba ang laki ng galit nito sa akin?

“paano? Problema ko kasi, bakit ka nag-exist sa mundong ito, bakit ang mga katulad niyo kailangan pang mag-exist.”

HAHAHA! sorry siya, yung gwapong katulad ko dapat mag-exist!

“ah! So yun ang problema mo, alam mo, hindi mo ako poproblemahin eh.”napataas ang kilay niya.

“hindi ako magiging problema sa’yo kung hindi ka rin nag-exist sa mundong ito.”-ako

“ah-ok!so bakit mo ako dinala rito?”

“bakit? Para sabihin sa’yong hindi kita pakikialaman kung hindi mo rin ako pakikialaman.”

“Hindi kita pinakikialaman, ikaw nga ang tingin ng tingin sa akin , diba kanina? So bakit?”

Shit! anong isasagot ko? Na masarap siyang tingnan? Titigan? No way no, baka isipin niya na may gusto ako sa kanya! In her dreams.

Halos ilang minnuto ko siyang tinitigan, kulay brown yung mga mata niya, yung ilaong niya maliit na matangos tapos natural na mapula yung mga labi niya, medyo oily nga yung mukha niya, sign na kahit polbo hindi siya gumagamit.

Biglang humangin ng malakas, napatabon siya ng mata tapos, biglang kumulog at umulan, tumakbo kami tapos natanggal ang tali ng buhok niya, pagtingin ko.. ano ba!!! FRITZ what are you doing?!! Hindi ko  na siya pinansin pumunta ako sa car ko at nagdrive , siya naman nakita kong papunta siya sa locker niya.

Pucha naman Fritz! Ano bang nangyayari sa yo!

LAURETTO LEW SANTOS POV

Kinaladkad ako ng Casanova daw papuntang court, pagdating namin dun, tinulak niya ako sa pader tapos hinarang yung dalawa niyang kamay

“ano ba talagang problema mo?” –tanong niya sa akin, ano nanaman ka yang trip nito.

“ako? Problema ko sa’yo? Lahat!” sagot ko

“lahat? Paano ?”shunga! lahat nga eh, siguro sa lahat ng lalake na nakita ko ikaw ang hatest ko!

“paano? Problema ko kasi, bakit ka nag-exist sa mundong ito, bakit ang mga katulad niyo kailangan pang mag-exist.”-ako

“ah! So yun ang problema mo, alam mo, hindi mo ako poproblemahin eh.”napataas ang kilay ko.

“hindi ako magiging problema sa’yo kung hindi ka rin nag-exist sa mundong ito.”-sabi niya ulit

“ah-ok!so bakit mo ako dinala rito?”para sabihin ko sa kanya, never kong inexpect or binalak na pakialaman siya!

“bakit? Para sabihin sa’yong hindi kita pakikialaman kung hindi mo rin ako pakikialaman.”-sagot niya

“Hindi kita pinakikialaman, ikaw nga ang tingin ng tingin sa akin , diba kanina? So bakit?”

Ilang seconds siyang napatigil, hindi siya makasagot. So  nabara ulit itong lalake na ito.. nang bigalng umulan ng malakas, hindi nya ako pinansin, diretso siya sa kotse niya, ako naman sa locker ko.wala palang kwenta itong kausap. Haayyy! sayang ang oras ko.