Asi Aşık

31.BÖLÜM

FİRUZE

Hayatımın hiç bir döneminde ellerimin,dizlerimin,kısacası vücuduma dair her bir hücrenin bu kadar çok titrediğini hatırlamıyordum.Rahatsızdım bu durumdan.Hemde fazlasıyla rahatsız çünkü lanet olası bir elbisenin fermuarını çekememiştim.Elbet sebebi bu değildi.Dakikalar sonra Mirhan bu odaya gelecek ve beni bu şekilde yakalayacaktı...

Nitekim de öyle olmuştu zaten.Adam dakikasını bile şaşırmamıştı.Gerçi neden şaşırıyordum ki.O hep dakikti.İçtima alanında,atışlarda,koşuda,varması gereken her noktada..Yani bu özelliğini burada olduğu gibi her yerde konuşturuyordu.

Ufak oynaşmalar,kaçamak bakışlar,minik minik dokunuşlar...

Dakikalar boyunca odada bize eşlik eden şey bu duygulardı.O anlarda düşündüğüm tek şey ne kadar şanslı olduğumdu.Yıllar boyu farkına varamadığım bir kelebek geliyor,izinsizce misafirim oluyor ve ben kaçtıkça peşimi bırakmıyordu.

Ve en sonunda pes ederek onun uçmasına izin vermiştim...

Peki pişman mıydım?

Asla...

Asla pişman değildim...

Aksine öyle mutluydum ki ,yıllar boyunca hiç bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyordum.Bakışları ile bana her dakika sevgisini hissettiren bir adam vardı ve onun muhteşem ailesi.Nazlı muhteşemdi.Sözlerini sakınmıyor,her dakika kardeşleri ile uğraşıyor ama her fırsatta onlara sevgisini belli ediyordu.Mirza ne kadar sert görünmeye çalışsa da oda kardeşlerine çok düşkündü.Anne ve babası için zaten diyecek lafım yoktu.İkiliyi gören herkes birbirleri için yaratıldığını anlardı.Bunu anlamamanın imkanı yoktu.Onların bakışlarında bile aşk vardı.Bunu ben bile anladıktan sonra yer yüzünde ki herkes anlardı zaten...

******

Kafamda ki mutluluk hormonları salgılayan düşünceleri bir kenara bırakıp son kez aynadaki yansımama baktım.Güzel görünüyordum.Her zaman sımsıkı ensemde topladığım saçlarım bu sefer özgürdü.Uzun zaman önce çok beğenip aldığım elbiseyi aylar sonra giymek nasip olmuştu ve üstümde harika duruyordu.Açıkçası kendimi bambaşka biri gibi hissediyordum.Benim rengim yeşil ve yeşilin tonlarıydı.Orta okuldan sonra hayatımın büyük bir bölümünü bunlar oluşturmuştu.Hal böyle olunca diğer renkler hep askıda kalmıştı.

Derin bir nefes aldım ve ince paltomu üstüme geçirip, gülümseyerek bana bakan adamın yanına doğru ilerledim.Gerçekten çok yakışıklıydı.Her zaman yeşillere bürünmüş gördüğüm adamı sivil kıyafetlerle görmek çok tuhafıma gidiyordu.Günlerdir alışamamıştım bu duruma.Öyle farklıydı sert tarafı gitmiş altından yumuşacık bir kabuk çıkmıştı.

Gülümsedim...Tıpkı onun bana yaptığı gibi bende gülümsedim ve baştan aşağı beni süzen gözlerin keyfini çıkardım.Oda en az benim kadar şaşkındı.