Asi Aşık

30.BÖLÜM

MİRHAN

Bir çift bakışla yok olur muydu insan?

Bir bakışla uçsuz bucaksız,hayranı olduğu kahvelerde kaybolur muydu?

Bir bakış insanı yoldan çıkartır mıydı bu denli?

Ya da bir kaç kelime insanın yüreğini bu denli yakıp yıkıp,darma duman eder miydi?

Demek ki oluyordu bunlar.Bir bakışla insanın feleği şaşıyor,bir sözle talan ediliyordu benliği.Ne yapacağını,nasıl davranması gerektiğini bilmiyor,bilse de bir türlü yerine getirmeyi beceremiyordu.

Tıpkı şu anda olduğu gibi eli kolu bağlanıyordu insanın.Yapabildiği tek şey bakmak oluyordu.Sadece sessiz sessiz bakmak,kokusunu içine çekmek...

Derin bir nefes alıp konuşmaya başladım.

''Gözlerine baktığım da o kahve harelerde kaybolduğumu hissediyorum.Ama işin garibi orada kaybolmak yerine var olmayı tercih ederim.Mesela göz bebeklerinde gördüğüm acıyı avuçlarımın arasına alıp küçük bir bebek misali sallamak ve bunların geride kaldığını,geçeceğini kulağına fısıldamak isterdim.''deyip çenemi başına dayadım ve onu daha çok kendime çektim.

''Ve baban gibi kokan bir adam olduğum için şanslı bir piç olduğumu kabul ediyorum.Bilmeni isterim ki bu durumdan çok memnunum''

''Bende çok şanslıyım.Ama sen benden daha şanslısın''demiş ve göğsüme sıcak bir postun üstünde gerinerek kıvrılan kediler gibi daha çok sokulmuştu.

''Neden?''

Saçlarının arasına bir öpücük kondurup,gelecek cevabı beklemeye başladım.

''Çünkü bir adamı annem gibi sevmek her kadının harcı değildir.Sevmek emek ister,tenine sevdiğin başka adamdan başka eller değmesin ister.Bence sen bu yüzden çok şanslısın.Çünkü annem gibi sevmek yürek ister ve ben bunu şimdi daha iyi anlıyorum.Yıllarca Babam bunu söyledi bana.Zaman gelecek ve Annen gibi düşüneceksin.Şimdi biliyorum ki zamanı gelmişti.Eğer...Eğer ki benim kaderimde Annem gibi olursa bende onun yaptığını yapar ve gülümseyerek veda ederim bu hayata.''

Söylediği her bir söz yüreğimin ortasına kızgın yağ dökmüşçesine kavururken,işaret parmağımı dudaklarının üstüne koydum ve sözleri ile canımı daha çok yakmasına engel oldum.

''Biliyorum ki yüreğinde ki acıyı hiç bir şey geçirmez.Ne dokunuşum,ne bakışım,ne sözlerim...Ben bile Annemin hayatta olmadığını düşündüğümde dünya başıma yıkılıyor ki sen bunu bire bir yaşadın bebeğim.Geçmeyecek ama hafifleyecek ve bu süreçte ben senin yanında olacağım.Yeri gelecek ellerinden tutacağım,yeri gelecek günlerce senden ayrı kalacağım ama hep seninle olacağım.Bunu şuramızda atan kalpte hep hissedeceğiz ve bileceğiz.Geçmişi bırakıp,önümüze bakalım.Sen,baban,ben ve benim ailem tabi kabul edersen''dedim en son sözleri gülümseyerek söyleyerek...