Χάνοντας τα πάντα

Κεφάλαιο 1: Trucy

«Φυσικά Lila! Έχεις δίκιο! Συνεχίζουμε παιδιά!», ο Άντριεν θύμωσε ακόμη περισσότερο με τη συμπεριφορά και την υποκρισία της Lila.
«Άντριεν, κάθισε κάτω», είπε η καθηγήτρια ήρεμα.
«Συγνώμη κυρία Bustier, αλλά, ένας σωστός φίλος δεν θα το αγνοούσε αυτό», είπε και έτρεξε από πίσω μου, ακολουθώντας με στα αποδυτήρια.

Κάπως έτσι προκλήθηκε η οργή της Lila. Διότι όλοι γνωρίζουμε πόσο πολύ θέλει τον Άντριεν και κυρίως πόσο θέλει να τον απομακρύνει από εμένα. Και να που τελικά πέτυχε το αντίθετο από αυτό. Και αυτό το παιχνίδι αντί να μετατρέψει τις μεταξύ μας σχέσεις σε φιλικές και αρμονικές, έθρεψε την κόντρα και την έχθρα μας μεγαλώνοντας την ακόμη περισσότερο...

Η Lila μεταμορφώθηκε σε Trucy. Είναι μία υπερ-κακός που όταν ρίξει πάνω σε κάποιον τη μαγική της χρυσόσκονη, εκείνος δεν μπορεί να πει ψέματα. Και αν το τολμήσει, θα μεταμορφωθεί επιτόπου σε ένα άγαλμα. Πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, το είχε κάνει σε πολλούς Παριζιάνους και είναι απαίσιο. Πάση θυσία, δεν πρέπει να συμβεί και με εμάς, διότι αυτό θα σημάνει τη νίκη του Hawkmoth!

Τα χέρια της Trucy πλησιάζουν τα αυτιά μου. Προσπαθεί να μου αρπάξει το miraculous. Το πρόσωπό της είναι τόσο χαιρέκακο, τόσο ειρωνικό και χαρούμενο... Αμέσως τείνω να την εμποδίσω. Κουνάω τα χέρια μου για να σηκωθώ αλλά δεν μπορώ! Τα νιώθω εγκλωβισμένα και δεν μπορώ να τα κουνήσω καθόλου. Είναι και λίγο μουδιασμένα. Γυρνάω το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά σαν μανιακή προκειμένου να την εμποδίσω. Εκείνη τραβάει τα χέρια της.
«Μην αντιστέκεσαι Ladybug! Οι φίλες μοιράζονται, έτσι δεν είναι;», λέει και εγώ την κοιτάω άγρια. Αυτή σκάει στα γέλια.
«Χα, χα, χα! Τι κρίμα!». Τώρα ακούω το miraculous να τρεμοπαίζει νευρικά. Όμως δεν είναι το δικό μου! Κοιτάω από πίσω μου και βλέπω τον Catnoir! Τα χέρια μας είναι σφιχτά δεμένα με σκοινί. Για αυτό δεν μπορώ να τα κουνήσω! Η καρέκλα του είναι ενωμένη με τη δική μου και τα χέρια μας είναι δεμένα μαζί, ακριβώς πίσω από τη πλάτη μας. Ο Catnoir φαίνεται πώς δεν έχει συνέλθει ακόμη όμως! Και κοντεύει να ξεμεταμορφωθεί!
«Catnoir! Ξύπνα!», φωνάζω και κουνάω σαν τρελή το πάνω μέρος του σώματός μου για να ελευθερωθώ.
«Catnoir!», ξαναφωνάζω με τη φωνή μου να τρέμει. Εκείνος αρχίζει να συνέρχεται.
«Ladybug;»
«Catnoir! Εδώ!», λέω κι εκείνος γυρνάει.
«Μα, πού είμαστε;», λέει κοιτώντας μία τα δεμένα μας χέρια και μία τον χώρο. Κοιτάζω τριγύρω. Οι τοίχοι είναι γκρι και όλο το δωμάτιο είναι περικυκλωμένο από σωλήνες, διαδρόμους... Είμαστε στο υπόγειο του σχολείου!

«Είστε εδώ όπου κανείς δεν θα σας βρει για να σας βοηθήσει! Και ούτε θα έχουμε ζωντανή μετάδοση σήμερα! Είμαστε οι τρείς μας!», λέει η Trucy διακόπτοντας τις σκέψεις μου. Κοιτάω ακριβώς από πίσω της και στο βάθος βλέπω κάτι σαν...κάμερα! Μπορεί να είμαστε στον αέρα και να μας κοροϊδεύει. Στρέφω το βλέμμα μου προς τα εκείνη.
«Και τι ακριβώς σκοπεύεις να κάνεις;», της λέω στη προσπάθειά μου να κρύψω τον φόβο μου.
«Το θέμα είναι εσείς τι θα κάνετε!», λέει και κάνει το αριστερό της χέρι γροθιά. Όταν το ανοίγει, είναι γεμάτο με αστραφτερή χρυσή σκόνη. Ανοίγει την παλάμη της και την στρέφει προς το πρόσωπό μου. Την κοιτάω ανήσυχη και με μία μικρή υποψία απορίας. Εκείνη φυσάει τη σκόνη ρίχνοντάς την στο πρόσωπό μου. Μερική από αυτή μπαίνει μέσα στα μάτια μου κιόλας. Ανοιγοκλείνω τα βλέφαρά μου και νιώθω σαν όλα να γυρίζουν γύρω γύρω. Από πάνω προς τα κάτω και όλα θολώνουν. Με πιάνει νευρικός βήχας και τώρα ακούω και τον Catnoir να φταρνίζεται. Παλεύω με τα βλέφαρά μου, τραβώντας τα προς τα πάνω, ενώ αυτά προσπαθούν να κλείσουν. Τώρα η Trucy χτυπάει τα δάχτυλά της μπροστά στα μάτια μου και αυτά ανοίγουν διάπλατα. Κάνει το ίδιο και με τον Catnoir και την κοιτάω προσεκτικά καθώς νιώθω σα να μην μπορώ να στρέψω το βλέμμα μου κάπου αλλού αυτή τη στιγμή.
«Αυτό που θα κάνετε είναι να παίξετε ένα παιχνίδι ερωτήσεων μαζί μου!», λέει και χαμογελάει ειρωνικά.
«Και γιατί να το κάνουμε αυτό; Τι θα κερδίσουμε;», λέω εγώ και εκείνη το παίζει αθώα ξανά.
«Θα κερδίσετε την ελευθερία σας! Και δεν έχετε άλλη επιλογή!», γυρνάω πίσω μου και κοιτάω τον Catnoir. Με κοιτάει και αυτός ταυτόχρονα. Το βλέμμα του γαντζώνεται πάνω στο δικό μου. Ο φόβος και η ανησυχία φαίνονται στα μάτια μας. Τι εννοεί παιχνίδι ερωτήσεων; Τί σκοπεύει να ρωτήσει; Θέλει να μαζέψει πληροφορίες πιθανότατα. Μα, αν δεν μπορούμε να πούμε ψέματα αυτό σημαίνει... Ωχ, όχι!

Η περιγραφή γίνεται από τη μεριά της Ladybug❤️🖤❤️
Ελπίζω να σας άρεσε το πρώτο μου κεφάλαιο 😁👍