Merhabalar millet, yine karşınızdayım işte.
Beni özlediniz mi, şahsen ben sizi acayyipp özledimm.
Evet fazla uzatmaya gerek yok. İkinci bölümü okuyabilirsiniz...
Playlist:
"Ados: Gri"
"Pink: Where We Go"2. BÖLÜM: "FOTOĞRAF"
Babam yanımdan gideli yaklaşık bir buçuk saat olmuştu ve ben o gittiğinden beri düşünüyordum. Bana akıl almaz şeyler söylemişti. Beni birilerinin çağırdığını ve beni evden göndereceğini... Hâlâ şok içerisindeydim. Beni kim neden çağırsındı ki? Benimle dertleri neydi?
Onlar kimdi?
Hiçbir fikrim yoktu.
Korkuyordum. Kendimden, olacaklardan, her şeyden korkuyordum.
Derin bir nefes alıp ağrıyan gözlerimi yumarak başımı yatak başlığına yasladım.
Uykum tamamen kaçmıştı. Zaten uyumakta her zaman zorlanan birisi olmuştum.
O korkunç kabuslar hayatımı olduğu gibi uykularımı da mahvetmişti, huzurlu bir uyku çekemez olmuştum. Hem de uzun zamandır.Çok uzun zamandır...
Telefonumdan gelen bildirim sesiyle gözlerimi araladım.
Telefon yastığımın hemen yanında duruyordu, her zamanki gibi.
Uyuşuk hareketlerle telefonu elime alıp mesajı kimin yolladığına baktım.Ekrem.
Kaşlarımı çattım. Gecenin bu vaktinde?
Merak ve biraz da telaşla mesajı hızla okumaya başladım.
"İyi ki doğdun güzelim, seni tanıdığım için çok şanslı bir herif olduğumu düşünüyorum. Seni sevdiğimi bil. Nice mutlu senelere :)"
Ne? Bugün benim doğum günüm müydü?
Tarihe baktım: 08. Haziran.
Saat: 00.01.
Doğum günümün ilk dakikasında bana mesaj yollamıştı. Bu çocuk maalesef beni seviyordu ve ben bundan hiç memnun değildim. Onu tam olarak tanımıyordum bile, sadece aynı bölümde okuyorduk. Yalana gerek yok bir hayli yakışıklıydı ama... Ama o normaldi, bana göre değildi. Benim için fazla iyiydi, onu hak etmiyordum. Ki ona karşı en ufak bir duygu da beslemiyordum. Benim için yalnızca bir yabancıydı, daha fazlası değil.
Daha fazlası olmayacaktı da biliyordum.
Cevap vermek için parmaklarım klavyeye gitti.
"Teşekkür ederim." Yazıp gönder'e basacaktım ki...durdum. Çok mu basit olurdu? Bilememiştim.
Mesajı silip tekrar denedim: "Gerçekten çok teşekkür ederim Ekrem. İyi ki varsın."
Bunu da beğenmemiştim, fazla samimiydi. Yok olmazdı.
Sildim.
Ne yazacağımı bilememiştim. İçimi çektim, en iyisi cevap vermemekti. Çok saçmaydı belki ama cevap verirsem ona yüz vermiş gibi olacaktım. Bunu asla istemezdim. Ona umut veremezdim, o iyi birisiydi. Bir gün unuturdu.
Unutmak zorundaydı. Bizden olmazdı, bunun oluru yoktu.
Farklı dünyaların insanlarıydık. Bunu düşününce kendi kendime güldüm.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEHRAN
Mystery / ThrillerNormal değildim, hiçbir zaman da olmamıştım. Bunu biliyordum. Bunu herkes biliyordu, en başta da babam. Bu yüzden beni o kasabaya yolladı, her şeyin başladığı o Soğuk Kasaba'ya. Kabuslarımda gördüğüm yer orasıydı. Sonunda ait olduğum yerdeydim. So...