[Lee Soo Ah's POV]
[99 Recipes ពេលព្រឹកព្រលឹម]
ខ្ញុំភ្ញាក់ឡើងទាំងសភាពមមីរមើរមិនទាន់បាត់ ងងុយ។ខ្ញុំសង្កេតឃើញថា នៅលើខ្លួនខ្ញុំមានអាវក្រៅធំមួយគ្របពីលើ អ្វីដែលសំខាន់វាជាប់ក្លិនស្រាយ៉ាងឈ្ងុយឈ្ងប់តែម្តង។តើវាជារបស់អ្នកណាអញ្ចេះ?
គិតទៅគិតមក អាវក្រៅធំយ៉ាងនេះច្បាស់ជារបស់មនុស្សប្រុស។ របស់បង Dongmin ទេដឹង?
គិតរួចខ្ញុំក៏ដើររកគាត់ ហើយក៏ ប្រទះឃើញវត្តមានគាត់នៅខាងមុខទ្វារបងហាងកំពុងចុះហត្ថលេខា ទទួលអីវ៉ាន់ថ្មីមកជាច្រើន មានដូចជា តុ ទូ និងថូផ្កាជាដើម ខ្ញុំក៏ដើរចូលទៅរកគាត់ដើម្បីសួរយ៉ាងលឿន។
«បង Dongmin!»
«អេ៎ Soo Ah ភ្ញាក់ហើយឬ?ម៉ោះមកជួយលើកគ្នា»
«ឈប់សិន!បងកាម្មង់របស់ថ្មីអស់ហើយឬ?ចុះBossមានដឹងទេ?»
«បងមិនមែនជាអ្នកកាម្មង់ទេ គេគ្រាន់តែថាមានអ្នកឱ្យដឹកមកទីនេះ បងគ្រាន់តែជួយទទួល ប៉ុណ្ណោះ»
«Oh...»ខ្ញុំងក់ក្បាលបន្តិចក្រោយបានយល់។
«អេ៎មែនហើយអាវនេះជារបស់បងមែនទេ?»ខ្ញុំលើកអាវធំពណ៌ប្រផេះនោះបង្ហាញគាត់
«មិនមែនទេ តែវាដូចជាធ្លាប់ឃើញយ៉ាងម៉េច មិនដឹងទេ...»
...
«ជារបស់ខ្ញុំ!»
សម្លេងមួយនេះវាដូចជាប្រហែលៗ.....
មែនហើយវាគឺជាសម្លេងរបស់Boss
Boss....?គេមកវិញតាំងពីពេលណា?បើអញ្ចឹងមានន័យថា យប់មិញគេជាអ្នកគ្របអាវឱ្យខ្ញុំមែនទេ?ស្លាប់ហើយ អញ្ចឹងតើ៎បានជាដេកលក់ដូចជ្រូកបែបនេះ ។គឺមកពីស្រវឹងខ្លិនស្រានេះឯង ហើយគេទៅផឹកអស់ស្រាប៉ុន្មានកេសទៅ?
«យ៉ាងម៉េច អាវនេះមានបញ្ហាអីមែនទេ?»
«មា....អឺ...គឺអត់ទេ លោកយកវាវិញ ទៅ»,និយាយរួចខ្ញុំក៏បោះអាវធំនោះឱ្យគេវិញហើយរត់ចេញទៅ។
YOU ARE READING
Mysterious love(slow update)
RomanceNote:This story is written in Khmer. ខ្ញុំមិនដឹងថាវាជាសំណាងឬជាកម្មដែលខ្ញុំបានជួបជាមួយបុរសម្នាក់នេះទេ។ Jeon Jungkook ជាមនុស្សម្នាក់ដែលតែងតែយល់ពីខ្ញុំ កំដរខ្ញុំ ខ្វល់ពីខ្ញុំគ្រប់ពេលវេលា។ គេធ្លាប់និយាយថាខ្ញុំជាកាដូធំបំផុតដែលទេវតា ប្រទានឱ្យគេ គេធ្លាប់ម...
