"Kriesha, I hope you can let me borrow my son for a while. We just have a few things to discuss," Tito Vini told me with a teasing smile.
Maagap akong umiling at nahihiyang ngumiti. "Ayos lang po, Tito. Walang problema," walang pag-aalinlangan kong pagpayag.
Bago sila tuluyang lumayo ni Tito Vini ay lumapit sa akin si Rojan. Ang iilang hibla ng aking buhok ay inipit niya sa likuran ng aking tainga.
"Stay with Mommy here for the meantime. Babalikan din kita agad pagkatapos," bilin niya sa akin.
Nakangiti akong tumango at bago siya lumayo sa akin ay mabilis niyang pinatakan ng halik ang aking noo.
Hindi ko alam kung saan sila mag-uusap ni Tito Vini, pero lumabas silang dalawa ng lounge kaya kami na lang dalawa ni Tita Bella ang naiwan dito sa loob. Siguro ay talagang importante ang kanilang pag-uusapan.
We sat at the couch where Rojan sat earlier. Mayroon ding biglang pumasok na staff na may dala-dalang pagkain at inumin.
"I'm so glad that everything's settled already," Tita Bella told me and smiled.
Pagkatapos kong uminom ay binaba ko ang baso para maharap nang maayos si Tita Bella at makinig sa kanyang mga sasabihin.
"At first, we are so alarmed when we heard the news about Charity that she committed suicide," Tita Bella looked somehow worried now. "We did not expect that she's capable of hurting herself. Now, we're just glad that she's recovering fast."
Ganoon naman talaga. Minsan kung sino pa ang inaakala mong matatag at malakas, sila pala talaga iyong mahina ang loob at mabilis sumuko.
However, I will still stick to what I said before — I admire Charity for being strong because she managed to put on a brave face and act tough even when she's breaking down inside. But of course, we all have our limitations. Hindi sa lahat ng oras ay malakas tayo. Minsan ay kailangan din nating magpahinga. Mali nga lang talaga ang ginawa niyang paraan ng pagpapahinga. She shouldn't have tried to end her life.
"We came with Rojan to the hospital yesterday. Nauna lang kami ng ilang minuto ng Daddy niya," kwento ni Tita Bella. "My son humbly accepted all the blame the Ortegas threw him, pero sa huli ay nilinaw niya pa rin sa lahat na malapit na kaibigan lang ang tingin niya kay Charity. And then, when Rojan publicly announced earlier that he's not going to marry Charity, the Ortegas started the process of withdrawing their shares to the company."
I could only imagine how they blamed Rojan for Charity's suicidal act yesterday. Ang tanging hiling ko lang ay sana kasama niya ako no'n, ngunit naiintindihan kong baka mas lalo lang lumaki ang apoy kung nandoon ako.
"Pero alam mo ba?" Biglang napalitan ng pagkatuwa ang tono ng boses ni Tita Bella. "He stayed up all night just to prepare a new project that he'd propose to the board in preparation for the Ortega's withdrawal. Bago pa mangyari ang problema ay nagawan niya ng paraan kaya mabilis naayos ang lahat. Fortunately, the board approved his plans right away. Hindi na lumaki pa ang problema."
Naming my Rojan Sarmiento as the business prodigy wasn't only a title out of being the President of the top company in the country. He's really living up to it. I could see how much his parents were proud of him, especially Tito Vini. Kung ako nga ay about langit na ang pagmamalaki ko sa kanya, paano pa kaya ang mga magulang niya?
His success only urged me to be better. Instead of pulling myself away from the flow of his success, I'll do my best to start creating my own flow just beside him to strengthen our current even more.
Siguro ay itutuloy ko na ang binabalak kong pagresign. I'll pass my resignation letter once everything settled and stable.
Maganda magtrabaho sa Sarto lalo na nang dahil sa mga benepisyo, pero ngayong nagkabalikan na kami ni Rojan, gusto kong humiwalay sa kanya. Sa tingin ko ay nararapat lang din na magresign ako. Naalala ko ang sinabi niya no'n kay Papa na hindi niya ako hahayaang matambakan ng trabaho. He's spoiling me by giving me nothing to work on. Kaya lagi lang akong nakatanga sa opisina. Paano pa ngayong kami na ulit? Baka kahit hindi na ako pumasok sa trabaho ay ayos lang sa kanya.
YOU ARE READING
Lethal Attachment
Romance[ARDENT SERIES #3} I loved him but being with him was very lethal. It may not kill me physically, but it was killing me emotionally. Our relationship was a lethal attachment. And so, I detached myself from him to keep on living.
Chapter 50
Start from the beginning
