KANKAMIN SEVGİLİSİ.

14.bölüm~ -YETHER AMK ÖLDÜN MÜ?!

ama elini tutuncaki his... evet kesinlikle onu seviyorum.

beni neredeyse öldürecek olan kişiyi, kankamın sevgilisini seviyorum. ne konuşmaya gidiyorduk acaba. okula gelmiştik. okul boştu. arka bahçeye gittik.

"ne konuşmalıyız?" diye sordum. benim merakımda var yani. daha fazla dayanamadım.

"öpücük."oha rsmn yvsdı .s.s

"ne?"

"Dün. öğle yemeği?bişey ifade etmiyor mu?" cevap veremiyordum. sadece yüzüne bakıyordum.

"Ceylin bak ben... nasıl söyleyebilirim?"

"ben ne biliyim? ne söyleyeceğini bile bilmiyorum."

"sanırım-" yoldan geçen bi arabanın kornası konuşmasını engelledi.

"duyamadım?"

"ben-" çalan telefon. onun telefonu.

-alo?

-aa evet naber

-evet benimle bana baktı

-hayır.

-tamam bay bay

"kim aradı?"

"Mert. seni merak etmiş"

"sen ne diyecektin?"

"ben-"

"çocuklar okul kapalı! evinize." hay ben senin okuluna. bizde tekrar sahile döndük.

"bi türlü söyleyemedin." dediğimde güldü.

"hahah evet. evren benden nefret ediyor."

"hadi söyle artık." dedim sabırsızdım belki ama artık sinir olmuştum.

"ah evet."dedi. gözlerime baktı.

"Ceylin ben seni seviyorum." konuşmak için ağzımı açtım ama beni engelledi.

"bak biliyorum yağmur varken bu yanlış ama o sadece bi hoşlantıymış. ve eğer ondan şimdi ayrılırsam, yani dün öğlenden sonra, aranız bozulabilir. ve senin Yağmuru sevdiğini biliyorum. siz kızların saçmalıkları var bide. kankanızın eskisiyle çıkmıyosunuz.ve seninle arası bozulmazsa bile ikimiz en az 1 ay beklemelitiz. depresyonu var yeni birisini bulmasi unutması var. ve bildiğin gibi 1 hafta sonraki doğum gününe depresyonda girmesini istemezsin. ne dersin? benim gizli sevgilim olur musun?" donup kalmıştım. kriz değildi. şok olmuştum. tüm sözleri doğruydu. cesaret bulup konuştuğumda ağzımdan dökülen kelimeleri kontrol edemiyordum.

"bende seni seviyorum ama... ne biliyim ama işte"

"bak şöyle düşün. ünlülerin yaptığı gibi. iki ünlü sadece medyaya birlikte görünüyor. bu Yağmurla Ben. ama bi tanesi herkesten gerçek kişiyi saklıyor. buda sen." sözleri mantıklıydı. ve ben hala sözlwrimi kontrol edemiyordum.

"pekala gizli sevgilim." deyiverdim.hasss. nededim ben? sırıttı ve dudağıma bi öpücük kondurdu. gerçekten yanlıştı ama ses çıkartamıyorum. nedenini bilmiyorum. neden bu mal duruna düştüm bilmiyorum

"evet şimdi benim bizimkilerle buluşmam lazım. yoksa Mert, Arda ve Ali Elifle bir olup kafamı kopartır. çok boşladım onları. Ha bide Can var tabi oda onlara katılır."

"tamam tamam. Yağmurla buluşmalıyım zaten."

"sana inanmıyorum. esas sevgilinle buluşcagın gün gizli sevgiline açılıyosun sonra esas sevgilinle buluşuyosun. garip bi cumle oldu ama neys." güldü. sonra işte bizimkilerle buluştum. konuştuk çok saçmaladık.