Magisch Academy: The Heartless Princess

CHAPTER 48

ASH'S POV

Sinusundan ko si raven kahit saan siya magpunta simula ng umalis siya sa room. Huminto siya sa paglalakad at nilingon ako.

"Can you stop following me?" inis na tanong niya

"I don't want to" sabi ko kaya inirapan niya ako saka naglakad ulit.

Napabuntong hininga siya saka umupo sa ilalim ng malaking puno.

Naglakad ako papunta sa kanya at saka pinagkrus ang mga braso ko sa dibdib ko saka sumandal sa gilid ng puno na inuupuan niya.

"Wala ka talagang balak na tigilan ang kakasunod sakin noh?" inis na sabi niya

"Tama ka" sabi ko

"Ano ba talagang kailangan mo sakin?" tanong niya

"Pag sinabi ko bang ikaw ang kailangan ko ibibigay mo ang sarili mo sakin?" balik na tanong ko

Isa lang naman ang gusto ko eh. Si raven. Siya lang. Siya na nga lang ang nag-iisang bagay na gusto kong angkinin hindi pa siya pwedeng mapasaakin. Gusto ko siyang ipaglaban pero alam kong hindi ako magtatagumpay. Ang daming humahadlang sa aming dalawa at mas nadadagdagan pa iyon habang tumatagal. Kung mahal niya lang sana ako ipaglalaban ko ang pagmamahalan namin kahit napaka impossible ang kaso hindi eh. Hindi niya ako mahal. Hinding-hindi niya ako mamahalin. At mas maganda siguro na hindi niya ako mahal kasi puro sakit lang ang maibibigay ko sa kanya. Walang kasiguraduhan ang lahat sa amin kung ako ang mamahalin niya. Hindi siya masasaktan kapag sumuko ako. Napangiti ako ng mapait sa naisip ko.

"Bakit ko ibibigay ang sarili ko sa iyo? Kung alam kong namang wawasakin mo lang din ako" sabi niya

Tama. Bakit nga ba ako umaasa? Bakit kahit alam na natin kung ano ang dapat nating gawin di parin natin maiwasan isipin na sana iba na lang sitwasyon natin ng sa ganoon may posibilidad na yung totoong gusto nating gawin.

"Matalino ka naman pero bakit hindi mo naisip na baka may dahilan ang mga magulang mo kung bakit ka nila nagawang abandonahin? Bakit ayaw mong pakinggan man lang ang paliwanag nila? Para masagot lahat ng tanong sa isip mo" sabi ko

"I refuse to even think about it. I don't want to have a false hope again. I don't want to end up broken again. It's like waiting for someone even though you know that they will never come for you" sabi ni raven

"Di mo ba naisip na baka nahuli lang sila? Di mo ba naisipan baka hinahanap ka nila?" tanong ko

"I did. A hundred times already. But you knew what happened? Nothing. They don't and they will never come for me"

"But they wanted to meet you now. Won't you give them a chance?"

"Chance to what? Chance to abandon me again? If they found out what kind of person I am they will also leave me just like what you did. I don't want to blame myself again for being what I am. I don't want to ask myself if I did something wrong. I don't want to question my worth again. I don't want to lose myself again for the people who don't even know my worth" sabi ni raven

"Is it really that deep? The scars that we made to you to the point that you doubt everything even yourself"

"It's my way of living ever since I was born. You're the only person that I trust but guess what? You're all just the same" sabi ni raven

"You really hold grudges don't you?" tanong ko

"Ofcourse. It's the only thing I'm holding on for me to keep on living" sabi niya