The last Avatars (ON HOLD)

Het oerwoud

2 Juli 2012

Zoran

Vandaag gaan we met zijn allen een goede plek zoeken om onze elemten goed te leren beheersen, ik ga vandaag proberen indruk te maken op Hope en ik heb een goed gevoel dat dat wel gaat lukken. Ik ben al vroeg opgestaan om me te wassen in de rivier en om mijn zwarte haar goed te doen. Ik ben gister naar de stad geweest om naar een echte kapper te gaan, eerst had ik namelijk lang zwart haar en is het kort met opgeschoren zijkanten en nu heeft het tenminste een beetje model. Toen ik thuis kwam was mijn moeder best wel kwaad, maar gelukkig heeft ze die avond nog gezegt dat het me goed staat.

Ik zie aan de stand van de zon dat het tijd is om naar Hope te gaan, na 10 minutejes lopen ben ik bij het huisje van Malina en Hope, ik loop naar de voordeur en klop aan, Hope opend de deur en kijkt me aan dan begint ze keihard te lachten en roept 'OMG wat heb jij met je haar gedaan'. Ik voel dat ik rood wordt. Ik draai me om en loop boos weg, 'Zoran, wacht even, ik heb niet gezegt dat het lelijk is.' Roept Hope achter me. Ik draai me om en kijk haar aan, ik kijk naar haar diep blauwe ogen en prachtige glanzende zwarte haren. Ze glimlacht naar me en zegt verlegen 'Ik vind dat je er goed uitziet met je nieuwe haar.' Dan loopt ze weg om haar spullen te halen, 'kom we gaan Lucian en Kate ophalen.' Roep ik naar Hope. 'Ik kom eraan, loop maar vast vooruit.' Roept ze terug. 'Nee joh gek, ik wacht wel ff.' Roep ik weer terug. Na 10 minuten zijn we eindelijk onderweg, Hope loopt dicht naast me, ik krijg het er warm van. Ik ben zo diep in gedachte verzonken dat ik niet eens merk dat ik de grond laat schudden op het ritme van mijn hartslag. 'Zoran, hou op met de grond laten schudden.' Hoor ik Hope boos naast me zeggen. 'Owh sorry had het niet door.' Zeg ik met een blos op mijn gezicht. Hope draait met haar ogen. 'Hope?'

'Ja Zoran.'

'Waarom heb je een hekel aan mij?'

'Ik heb geen hekel aan je, je bent af en toe een beetje te macho. En daar kan ik niet zo goed tegen.'

'Oke, ik zal proberen te veranderen.' Zeg ik op een vast beraden toon.

Na 20 minuten lopen zijn we op de afgesproken plek, diep in het oerwoud, waar nooit iemand komt omdat er veel gevaarlijke dieren wonen. Volgens mij valt dat allemaal wel mee, maar toch is iedereen op zijn hoede. 'Zoran, Hope, daar zijn jullie eindelijk. We werden al bang dat er iets gebeurd was.' Roept Kate en ze rent naar ons toe 'Ja sorry, we waren iets vergeten.' Zegt Hope. Ik kijk naar Hope, ze is zo mooi. Ik blijf naar haar staren tot Lucian me uit mijn gedachte haalt door een windvlaag naar me toe te sturen, 'Godver Lucian, mijn haar!!' Roep ik. Hope en Kate beginnen te lachen.

Lucian

Ik stuur een kleine windvlaag op Zoran af omdat hij zijn ogen maar niet van Hope kan afhouden en ik zie aan Hope dat ze dat vervelend vind. Nog geen seconde nadat mijn windvlaag hem heeft geraakt springt hij opzij en schreeuw dat zijn haar nu niet meer goed zit, Kate en Hope beginnen keihard te lachen. Dan loopt Kate naar Zoran toe en doet zijn haar snel weer goed, Zoran mompelt een bedankje. Dan schieten Zoran's ogen naar mij hij begint te rennen en stuur een gigantische steen op me af, ik weet dat mijn lucht kracht nog niet sterk genoeg is om die steen tegen te houden. De steen komt dichter en dichterbij ik duik in elkaar, dan zie ik ineens iets glinsteren in het zonlicht, er staan een muur van water voor me die me beschermt, als de steen in kiezels is gebroken begint de water muur te trillen en vormt een vloedgolf richting Zoran, hij heeft niet genoeg tijd om een muur van steen temaken dus hij krijgt de volle laag. Als het water is weg gezakt staat Zoran met open mond naar Hope te kijken. Het water druipt uit zijn haar. Kate begint te lachen 'Haha Zoran, nu moet je pas gaan zeuren dat je haar niet goed zit.' Hope krijgt een klein glimlachje op haar mond en kijk nog steeds verbaast naar de kiezels die voor mijn voeten liggen. 'Hope?? Hoe deed je dat met die steen??' Vraag ik verbaast. 'Ik heb een beetje geoefend, maar nog nooit met zo iets groots en ik had wel het gevoel dat het kon werken.' Zegt ze nonchalant. 'Kan je nog meer dingen met water?' Vraagt Zoran. 'Ehm ja, ik kan ijs maken en ik het in een paard laten veranderen. Ik weet dat het raar klinkt maar ik kan een water paard maken.' Hope krijgt kleine blosjes op haar wangen. 'Wauw laat zien.' Roept Kate enthousiast. Hope knikt en laat een paard uit het water opstijgen, het Paard galoppeert over de grond, en elke stap waar het paard zijn hoeven zet, groeien en kleine roze bloemen. Iedereen laat een zucht over zijn lippen komen, de bloemen zijn zo mooi en klein. 'En wat kunnen jullie??' Vraagt Hope als ze het paard weer heeft laten verdwijnen. Ik kijk Kate en Zoran aan. 'Kate ga jij maar eerst.' Zeg ik. Kate knikt nerveus. Kate begint klein en laat een klein hartje in de lucht rondzweven, ik zie aan haar blik dat ze het moeilijk heeft. 'Kate?? Oefen je vaak met vuur??' Vraagt Zoran plotseling waardoor Kate schrikt en het hartje in een grote vuurbal veranderd, geschrokken deinst ze achteruit maar vuurt daarbij per ongeluk de vuurbal op Zoran af, gelukkig heeft Zoran nu wel de tijd om een muur van steen om hem heen te bouwen. Gelukkig maar want het vuur is zo heet dat als de muur zakt er een laag glas is ontstaan, het nadeel is dat Zoran het glas niet gezien heeft en er keihard tegen aan botst. Hope begint keihard te lachen al snel doen ik en Kate met haar mee, het zag er ook ontzettend komisch uit. Ook Zoran begint te lachen als hij door heeft hoe grappig het er eigenlijk uit zou hebben gezien. Na 10 minuten te hebben gelachen hebben we pijn in onze buiken.

Kate

Als we zijn uitgelachen is het de beurt van Lucian om zijn krachten te laten zien. 'Allemaal uitkijken alsjeblieft.' Zegt Lucian. Ik, Hope en Zoran stappen achteruit om Lucian de ruimte te geven die hij nodig heeft. Lucian pakt gelijk groots uit, hij stijgt op in de lucht en begint rond te draaien, steeds sneller en sneller. Langzaam ontstaat er een tornado die ons drieën omverblaast. 'Kate Zoran maak een muur van glas snel!!' Roept Hope boven het lawaai van de tornado uit. Zoran maakt een muur van steen en ik vuur mijn vuur erop af. Als er een laagje glas in ontstaan laten we allebei onze krachten zakken, als finishing touch zet Hope er nog een extra muur van ijs voor, we kunnen zowel door het ijs als het glas heen kijken om te zien wat Lucian aan het doen is. Lucian is zo opgeslokt door zijn kracht dat de tornado alleen maar sterker wordt ik zie dat er barstjes in glas komen ik kijk bang naar Hope en Zoran, ze hebben het ook gezien. 'Meekomen het wordt te gevaarlijk, ik hou hem wel tegen.' roept Zoran. Ik ren gelijk weg maar hope begint een discussie met hem, uiteindelijk is hij het met haar eens en hij rent naar mij toe, 'Hope gaat hem stoppen ze gaat kijken of ze een ijs tornado kan maken met haar water en zijn wind.' Ik en Zoran gaan achter een dikke boom staan terwijl Hope het water richting de tornado van Lucian stuurt, maar de tornado is te krachtig, ik ren naar haar toe en stuur mijn voor samen met haar water richting de tornado. De kracht is nog steeds niet sterk genoeg al snel komt ook Zoran aan rennen en help ook mee, de drie krachten van Vuur, Water en Aarde zijn genoeg om de tornado tot stilstand te brengen. Lucian valt op de grond bewusteloos, Zoran moest hem express raken met een steen tegen zijn hoofd anders zou het nog gevaarlijker worden. Hope heeft hem voor de zekerheid voor de helft ingevroren dus hij kan zijn benen nu niet bewegen. En ik, tja ik heb een kring van vuur om Lucian heen gemaakt, maar die is met behulp van Hope alleen schadelijk voor Lucian want ik, Zoran en Hope kunnen er zonder moeite doorheen lopen. Na 10 minuten wordt Lucian wakker, hij kijkt verbaast om zich heen en ziet de schade die hij heeft toegebracht, 'Owh shit, ik heb me weer laten beheersen door mijn kracht. Jongens willen jullie me vrij laten?? Ik wil weten wat Zoran kan.' Zegt hij. Dan dringt tot me door dat Zoran nog niets heeft laten zien.

Hope

Ik laat het ijs van Lucians benen glijden, en Kate laat het vuur zaken en Zoran bied zijn excuses aan, voor de bult die Lucian nu op zijn hoofd heeft door een steen die Zoran tegen het hoofd van Lucian heeft laten gegooid. Na 5 minuten staat ook Zoran klaar om zijn krachten te laten zien, als eerste laat Zoran de aarde schudden, dan laat hij de aarde uiteen barsten en dan pak hij alsof het niets weegt een brok steen op die waarschijnlijk meer dan ons vieren weegt. Hoor de kracht die Zoran heeft scheurt zijn overhemd, hoe meer kracht hij uitoefent op de steen hoe verder het overhemd scheurt als de steen in gruzelementen breekt en op de grond valt, valt daarbij ook zijn overhemd van zijn boven lijf af. Mijn mond valt open, hij heeft gewoon een sixpack. Ik val niet snel voor jongens maar Zoran is wel een speciaal iemand, maar hij vindt mij vast niet leuk, er zijn zoveel meisjes die hem aanbidden. Zoran laat nog meer krachten zien. Ik ben diep onder de indruk, net zoals bij Kate en Lucian. Bij hun lijkt mijn element zo vredig terwijl die van hun echt zo sterk zijn dat ze er echt schade mee kunnen aanrichten. Ik ben met mijn water aan het spelen als ik opschrik uit mijn gedachte omdat Zoran opeens tegen me begint te praten, 'Hope, denk je dat we onze krachten kunnen combineren?' 'Ik denk het wel, ik heb het alleen nog nooit geprobeerd.' Zeg ik. 'We kunnen het nu proberen.' Zegt Kate, die erbij is komen staan. 'Ja dat zou echt geweldig zijn, stel je voor wat we allemaal kunnen bereiken als we onze krachten bundelen.' Roept Lucian van een afstandje. 'Oke laten we het proberen, Kate, Hope en Lucian we moeten in een cirkel gaan staan. Hope links van mij, Kate rechts en Lucian tegenover mij. Iedereen moet de elementen die tegenover elkaar staan op elkaar uit oefenen.' Zegt Zoran vast besloten. Ik ga tegenover Kate staan, Zoran en Lucian nemen nu plaats ook in. 'Zullen we uit voorzorg een muur van glas om ons heen maken?' Vraag ik. Kate en Zoran knikken en gaan aan de slag. 'Hé Hope wat kunnen onze krachten samen dan?' Zegt Lucian naast me. 'Geen idee, laten we kijken.' Zeg ik met een grijns op mijn gezicht. Ik stuur mijn water naar hem toe en hij zijn lucht naar mij, midden in de lucht ontstaat er een water tornado die ijspegels in het rond spat. 'Wauw, dat ziet er super gaaf uit.' Roept Lucian enthousiast. Ik heb alweer een nieuw idee, 'Lucian stuur koude lucht, eens zien wat voor effect dat brengt.' Roep ik naar Lucian. Lucian knikt en stuurt ijskoude lucht naar mijn water, na 5 minuten hebben we een tornado van ijs gecreëerd. 'Super cool!!' Roept Kate vanaf ze zijlijn. 'Krachten bundelen!!' Roep ik. Kate en Zoran sturen hun elementen ook op ons af. Op het moment dat vuur, water, aarde en lucht elkaar raken, voel ik dat er een enorme kracht op ons af komt die ons allen hard naar achter laat knallen. Met zijn vieren knallen we tegen de muur van glas aan die in duizenden splinters valt, ik voel iets scherps in mijn arm dringen. Ik val nog verder naar beneden, als mijn hoofd de grond raakt wordt alles zwart, het laatste wat ik zie is dat Zoran, Kate en Lucian ook bewegingsloos op de grond liggen.