Swanenzang - Watty Award Winner {YA Fantasy/Fairytale retelling}

Hoofdstuk 14

De maan is zijn hoogste punt al een paar uur gepasseerd als we eindelijk de laatste bomen bereiken. Hijgend ploft Mender op de grond en veegt met zijn mouw het zweet van zijn voorhoofd. Uljine recht haar rug en draait haar nek om de spieren los te maken. Wisalt en Hanns fluisteren, ik hoef niet te weten wat ze bespreken.

Ik slenter naar het laatste stukje struikgewas en laat mijn ogen langs de contouren van het imposante bouwwerk glijden. Hoe dichter ik bij dit gebouw kom, hoe kleiner ik me voel. Alsof het doordrenkt is van de macht van de Koning en zich uitstrekt tot ver buiten het kasteel. Ik kijk nogmaals. Binnensmonds tel ik mee. Twee poortwachters, vier torenwachters, twee Valkeniers op de daken, ik sluit mijn ogen en roep de herinnering op. Ik zie de Koningin, haar warme lach en fonkelende ogen, haar lange kastanjebruine haren, de meiden die aan haar voeten zitten en lachen, de vrolijkheid als een lang vergeten moment. Ik bijt in mijn vuist om de emotie terug te dringen en focus mij op binnenplaats, de dames bij de lindeboom zorgvuldig vermijdend. Drie Valkeniers aan weerszijden van de poort, twee wachters voor de ingang van het koninklijke gedeelte, Torenwachters aan de achterzijde, ik heb geen idee hoeveel meer er nog zouden kunnen zijn en als ik pech heb zit er een handjevol ridders zich te bezatten bij het kwartier.

'Waarom slaap je?'

'Idioot!' Ik kijk opzij en maak een weids gebaar. Hanns kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Daarbinnen is het nog drukker.' Ik wijs naar de wachters voor de poort.

'Is er een andere weg?'

Ik verbaas me over zijn koele houding en doelgerichte vraag. Het is precies dezelfde gedachtegang die ik volg. Ik ga staan, duw mijn neus in de lucht en kijk op hem neer. 'Kun je mijn gedachten lezen?' De scherpte in mijn stem is niet te missen.

'Hoe kan ik dat weten?'

'Blijf uit mijn kop!' Hoofdschuddend loop ik naar de rest. Eerst ga ik de andere swanettes bevrijden. Dan ga ik tot de bodem uitzoeken wat hij heeft geflikt om in mijn hoofd te kunnen komen om hem vervolgens snoeihard er weer uit te flikkeren, de deur dicht te gooien en te vergrendelen met zwaar geschut zodat hij nooit meer in mijn brein kan komen.

Mender zit nog steeds hijgend op de grond en Wisalt kijkt ook niet fris meer uit zijn ogen. 'Dank jullie voor je hulp. Ik ga via de tunnel naar het kasteel.' Ik loop langs ze heen en draai me dan nog een keer om. 'Bedankt.'

'Alleen?' Uljine kruist haar armen voor haar borsten.

'Ik ga jullie niet meenemen.'

Ze snuift verontwaardigd en kijkt van me weg. 'Je komt er alleen niet in.'

'Ten eerste, ik ken alle hoeken van dat kasteel.'

'En toch kom je er niet in.' De vastberadenheid in haar ogen siert haar.

'Ten tweede, jullie zouden mij alleen maar belemmeren.'

'Ik geloof dat je hier niet zou staan zonder ons.' Hanns heeft zich bij de groep gevoegd en gaat met zijn handen tegen zijn heupen gedrukt voor me staan.

'Ten derde, ik wil jullie dood niet op mijn geweten hebben.'

Hanns knippert met zijn ogen, Mender en Wisalt wisselen een blik en zijn door dit argument direct overtuigd, maar Uljine kijkt naar me alsof ik haar vrienden heb neergesabeld en in mootjes heb gehakt.

'Zonder onze hulp kom je niet binnen.' Ze speelt met het degen in haar hand alsof ze overweegt me neer te steken.

'Ik ga via de tunnel,' een rukje met mijn kin naar de ingang van de tunnel, 'als ik op de binnenplaats in de schaduwen blijf, kunnen ze me niet zien.'

Er ontsnapt een honend lachje uit haar mond als ze haar bovenlip krult. 'Die...' een knikje opzij, '...is sinds een paar weken afgesloten met een ijzeren hek.'

Ik kijk haar aan, richt mijn blik op een dikke, kronkelige stam achter haar en kijk vervolgens indringend terug. 'Veerdomme.'

Een triomfantelijke sluier daalt als de schaduw van een naderende onweersbui over haar gezicht. 'Ik vind het nobel van je dat je ons wilt sparen, maar als je werkelijk zo nobel was,' ze spuugt het woord uit, 'dan had je ons wel eerder weggestuurd. We zijn hier nu samen, en samen is hoe we dit gaan doen.'