Missing Reflection (on hold/editing)

Hospital visit

HI again! Hehe ito na po UPDATE for you guys...enjoy!

**********************

"what do you mean Philip?" Tanong ni grandma kay Tito Philip habang tinitignan nila ang imaheng lumabas sa screen ng computer nito.

"Ma, the results are hard to distinguish before kaya pinadala ko kay Kurt since mas advance sa U.S kaysa dito, for clearer image at ngayon lang pinadala sakin since nahirapan din silang eh verify if my findings were accurate." Doon naman siya naguluhan.

"What do you mean by accurate, Tito?" His uncle heavily Sighed.

"Stan by accurate I'm referring to Her brain CT scan (Computed Technology) shows an old wound or let us say injury, that at first we just thought that the accident might have caused it since she hit her head that bad. But just as I suspected the wound that I'm telling you about is much in depth compaired to the other wounds." Walang ni isa ang nagsalita maliban kay Grandma.

"Well, what should we do? Would that be dangerous for her?" Nag-aalalang tanong nito. Umiling naman si Tito Philip.

"There's a posibility when her amnesia will fall on a long term case, but to her whole being it's gonna be dangerous, it's gonna cost her of what she believes as reality." They all gave his uncle a puzzled look.

"She's suffering from Retrograde Amnesia, for how long? That I don't know.The condition is caused either by disease or a brain injury ." Dinig niya ang pagsinghap ni grandma.

"Poor, Erin. B-but what can we do to help her?" Tanong agad ng mom niya. hindi niya nagustuhan ang pagiling ng Tito niya.

"Sad to say but, no cure has yet been found for her condition." Nagkatinginan naman sina grandma at mom habang hinawakan naman niya ang nanginginig na kamay ng matanda.

"It's best if she undergoes Assessment para malaman natin kung gaano katagal siyang nasa state of amnesia, that's the first thing we should do, and one more thing, it's best if you know more about her." Di niya mapigilang maawa sa lagay ng dalaga. Pero kung ganong nagkaroon ito ng amnesia bat parang ni wala man lang indikisasyon.

"Why can't we just ask her if she knows something about it?" Takang tanong naman niya.

"Well what if she don't? Then that'll lead to depression at mas lalong makakasama sa condition niya. Kapag nalaman niya that she's suffering with amnesia then she might force herself to remember things about her lost memories." Hindi niya agad naisip iyon.

"What I mean about assessment is that, ask her questions about her past and that'll tell you if how much she knows about it. Even simple questions might help us for now." Hindi na siya nagtaka ng makita ang reaction ng mga kasama niya, Erin already made it through their hearts, she's already a part of the family by blood or not.

__________________________

Nagtataka man siya pero alam niyang may dahilan kung bakit di siya kasabay na pumasok sa loob ng opisina nung doctor pero alam niya ang maaring sabihin ng doctor sa mga ito. Noon paman ay may sinabi ang tatay at nanay niya tungkol sa nararamdaman niya, ang laging pagsakit ng ulo niya at minsa kapag nangyari iyon ay may oras na nahihimatay nalang siya. Parte ng training niya nung bata pa siya ang malaman kung ano ang gagawin niya oras na may malaman siya tungkol sa kung ano mang bagay. Ang sabi sa kanya ng mga magulang niya ay na comatose siya ng apat na taon. Iyong araw na nagising siya sa ospital nun ay kitang kita pa niya ang pag-iyak ng nanay niya hindi niya maiwasang masaktan kapag naaalala niya ang mga to.

"Anak oras na may mangyaring masama, dahil alam naman natin kung anong trabaho ko noon eh maaring hangang ngayon ay umaali-aligid ang mga taong may galit parin sakin, kelangan mung magtago huwag na huwag kang papahuli sa kanila. Kahit anong mangyari alalahanin mo lahat ng tinuro ko sayo pati narin ang unang una mong gagawin oras na may naalala kana." Dahil bata pa siya ay nakaramdam siya ng takot sa sinabi ng tatay niya, pero kahit ganun ay Nanatili parin siyang matatag at may tiwala sa sarili niya.