'Wattys 2019 Fantastik kategorisi kazananı'
(Baş Şeytan Serisi'nin ilk hikayesidir.)
Şeytanlar, doğumlarından önce belki diğer tarafı seçerler diye içlerine erişmiş küçük iyilikle bazı zamanlar merhamet ederlerdi ama bu eylemleri ateşle sırtlarına k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
꧁꧂
Çanlar çalıyordu.
Tehlikeye bulaştığımda zihnim beni böyle uyarırdı, yani saat başı duyardım tiz sesi. Kırıp dökmekten hiç korkmamam zarar görmeyeceğim anlamına gelmiyordu ve onlar, bunu hatırlatmak için vardı.
Çanlar, şiddetini her geçen gün arttırıyordu.
Son haftalarda zihnim zangır zangırdı. Her şeyin sebebi baş şeytandı. O ve ben uyumlu değildik. Ben kelimelerimi yutamazken o konuşmazdı. Ben sıkılıp etrafımı rahatsız ederken o sadece izlerdi. Ve ben alıkoyulup zarar görürdüm ama o, acının sebebi kendisi olsa bile anlaşmasını fes etmeyeceğini söylerdi.
Bana bir şeyler yapmıştı, ben de ona ama hiçbiri ondan nefret etmemem için yeterli değildi. Onun ifadesiz mizacının altında hiç görmediğim bir yüzü vardı.
"Uzun bir uykuydu, formundan düşmüş."
Etrafımdaki sesler artık boğukluktan kurtulmuş ve netleşmişti. Bu sesi anımsıyordum. Doğru yerdeydim.
"Belki de vazgeçmeliyiz. Hafızasını silerek geri yollamalıyız. Ondan çok daha iyiyiz."
Vücudumu yavaşça haraket ettirdiğimde oturuyor olduğumu fark ettim, kontrolüm yavaş yavaş parmak uçlarımda beliriyordu.
"Hangi bakımdan? Şeytanla yatan sen değilsin, Aniel."
Birden elektrik çarpmışa döndüm ve gözlerim ardına kadar açıldı, sırtım dikleşti. Sesim hırsla patladı: "Ne dedin sen?"
Sessizlik oldu. Baş şeytanla yattığımı iddia eden melek Raziel, bana bakarak kaşlarını çattı. Alaylı bir cevap vereceği sırada Lucius Nahaliel önüme geçti ve görüş alanını daralttı. "Bizi neden çağırdın, Mara?"
Bir süre cevaplamakla Raziel'e atılmak konusunda ikilemde kaldım.
Uzun bir nefes verdikten sonra, her seferinde hiçbir işe yaramasa da, içimden sayarak sakinleşmeye çalıştım. "Ne yapmamı istiyorsunuz?"
Aniel birden doğruldu. "Kabul ettin mi?"
"Sizi özlediğim için gelmedim herhalde." Sol bacağımı diğerinin üstüne atarak geriye yaslandım, kollarımı göğsümde birleştirdim. "Görevimi alıp bir an önce buradan gitmek istiyorum. Hadi. Hızlı."
Herkesin gözleri düşmanca kısılsa da Nahaliel, gülümseyerek karşıladı. "Planlar. Hedefler. Ne zaman, nerede olacakları. Neler yaptıkları. Zayıflıklar ve sırlar. Bize bunları söylemen lazım."
