2103: Martial Law (Love in Dark Times)

We held hands

We held hands in the sea of people, in the middle of a violent dispersal.

June 12, 2019
Mendiola 

Independence Day Mobilization 

We were in a rally yet again, June na. Right before Denise's graduation in U.P. Magkahawak kamay lang kami ni Denise habang isinisigaw ang mga chants namin. I looked at her now as she raised her other arm in a closed fist, shouting the following chants. Duterte - Diktador -  Tuta ng Chekwa. Over and over again we chanted these words. As we marched towards Malacañang Palace. Nasa intersection na kami ng Mendiola nang biglang nagkagulo sa harapan ng picket namin. Nasa bandang dulo na kami ng picket ni Denise. Nang biglang magtakbuhan pabalik ang mga kasama namin. Laking gulat namin nang matanaw namin sa di kalayuan ang mga Metrocom na gumaganti ng pukpok gamit ang mga pamalo nila, may iba na tinutulak nila ng pwersahan gamit ang mga kalasag nila. May ibang sinasapak ang mga kasamahan namin, may pilit kinakaladkad. Nang makita ko ang lagay ng ibang kasamahan namin, doon ko na hinawakan ng mahigpit ang kamay ni Denise. Napalingon lang ito sa akin at ngumiti, hinigit nya ang kamay ko patungo sa isang eskinita sa may bandang kanan sa hanay namin. I covered Denise's body with mine, habang nakikipagsiksikan kami sa aming mga kasamahan na paatras ang lakad. Nang matunton namin ang naturang eskinita, hinigit ako agad ni Denise upang halikan sa aking labi. She kissed me, torridly full of love and urgency. Hindi nagtagal, nadinig ko ang yabag ng mga paa ng mga sundalo na dumadaan sa gilid ng picket. Ang aming hanay ang puntirya ng naturang mga sundalo, sa gitna ng kaguluhan, hindi nila alam na napapalibutan na sila ng mga Metrocom na naka-abang sa gilid ng mga hanay namin. 

Denise opened her eyes as she kissed me sa isang eskinita, nakiki-usap ang kanyang mga mata na sa pagbilang niya ng tatlo, lalabas kami sa eskinitang pinagtataguan namin, hanggang sa makarating kami sa mas ligtas na lugar. She stops kissing me at hinila ako palabas ng eskinita, dumaan kami sa likod ng mga pulis na ngayon ay naka-tayo sa gilid ng aming picket. She runs and I did too, never letting her hand go, sa kanto ng Mendiola, liliko kami pakanan. Sa dulo ng naturang kalye ang dala naming kotse ni Denise doon kasi kami pumarada kanina bago magsimula ang rally. Ilang segundo lang ay nakarating na kami sa dulo ng Mendiola Street, agad kaming lumiko sa kanan at tumakbo dire-direcho sa kotse namin. Buti na lamangt at heavily tinted ang kotse ni Nanay. May dala kaming hoodie ni Denise na iniwan namin sa Kotse. We put on our hoodies before we pulled away from the said street. 

Out of the corner of my eyes, I saw how her eyes glimmered with love and hope. Hindi ko alam kung ano bang nararamdaman ko sa ngayon, seeing that she saved us from the clutches of the Metrocoms lalo ata akong nainlove kay Denise. Tinamaan ata ako ng malala sa puntong ito. She smiles almost to herself as we both heaved heavy breaths. We started to giggle to ourselves at first pero habang nakakalayo na kami sa lugar ng Rally, palakas ng palakas ang tawanan namin.

"Oh God Love, that was close!" She said as she tries to catch her breath.

"It was so close Mahal ko. Akala ko talaga mahuhuli tayo." 

"Love, takot ka bang mahuli?" 

"Hindi ako takot love, kasi alam ko na ang sakit na pagdadaanan ko, ang kinakatakot ko ikaw. Hindi ko alam kung mapapatawad ko ang sarili ko sakaling pagbuhatan ka nila ng kamay." 

"Love love, wag kang matakot sa maari kong kahinatnan. Dahil kahit ano pa man yun, basta para sa bayan pagdadaanan ko yun para sa magiging mga anak natin." She smiles.

"Mahal, ipangako mo sa akin na kahit anong mangyari magkasama tayong lalaban para sa kinabukasan ng mga anak natin ha?" 

"Pangako yan love." She said as she kissed me on my cheek.