เมื่อ89ล้านปีก่อนพุทธศักราช ณ เมืองเปชาโดอองดุง ปัจจุบันเป็นเกาะ ชั๊กแห่งหนึ่งในประเทศไทย มีเด็กผู้ชายที่กำพร้าพ่อแม่อายุประมาณ 12ปี คนหนึ่งกำลัง ถูก เด็กอีกลุ่มหนึ่งรุมรังแกอยู่ แล้วเค้าได้พลักเด็กกำพร้าล้มลงพื้น
แล้วเค้าได้พูดแว่
เด็กกำพร้า: พวกนายต้องการอะไรรึ
เด็กนักเลง: นายมีเงินบ้างมั้ย ไอ้เด็กไม่มีพ่อแม่
เด็กกำพร้า: ฉันไม่มีเงินหรอก แล้วฉันก็หิวมากเลยปล่อยฉันไปเถอะนะ
เด็กนักเลง: แกไม่มีเงินหรอ ฉันจะปล่อยแกก็ได้ แต่ไม่ใช่ที่นี่แต่เป็นป่าต้องห้าม!
เด็กกำพร้า: ห๊า! อะไรนะ ฉันไม่ไป ขอร้อง!!!!
---------
แล้วเด็กนักเลงจึงนำเด็กกำพร้าคนนั้นไปที้งที่ป่าต้องห้าม ของเมืองเปชาโดอองดุง แล้วเด็กกำพร้าคนนั้นก็เดินหลงป่า
เดินไปได้ซักสองช่วงโมงแล้ว เค้าไม่รู้ตัวเองว่าอยู่ที่ไหน แล้วเค้าก็เหลือบไปเห็นกระท่อมหลังหนึ่ง เค้าเดินเข้าไปไกล้กระท่อมหลังนั้น แล้วทันใดนั้น!!
มีคนเปิด ประตูออกมา ปรากฏว่าเป็นชายแก่ แล้วชายแก่คนนั้นกล่าวว่า
ชายแก่: หนูน้อยมาที่นี่ได้ไงล่ะเนี่ย ที่นี่มันอันตรายนะ
เด็กกำพร้า: ผมถูกทิ้งแล้วเดินหลงป่ามาครับ
ชายแก่: แล้วพ่อแม่หนูไม่เป็นห่วงเรอะ ที่เข้ามาที่นี่
เด็กกำพร้า: เอ่อ. ผมไม่มีพ่อแม่ครอบครัว ญาติพี่น้อง
หรือเพื่อนเลย
ชายแก่:เอ้างี้เองเรอะ มาอยุ่กะฉันไหมล่ะหนูเอ้ย
ปู่ก็อยู่คนเดียวมานานแล้ว ซั๊ก 1452 ปี แล้วมั้งจำไม่ค่อยหน่ะ โฮะ โฮ ฮา อิอิ! อยากจะมีลูกศิษ
เด็กกำพร้า: ห๊า 1452 ปี ก็ได้เย้ จะได้มีบ้านแล้ว แล้วก๊จะมี็ปู่ด้วย
ชายแก่: แล้วหนูว่าชื่ออะไร หล่ะ ฉันยังไม่รู้จักเลยนะ
เด็กกำพร้า: เอิ่ม ผมไม่มีชื่อครับ
ชายแก่: อ้าวงั้นเรอะ งั้นชื่องี้เป็นไงข้าตั้งให้ ราเมน!!
ติดตามต่อไปด้วยนะครับ โดย เชษฐ์ อภิเชษฐ์
