Serseri 2

2.Bölüm: "Benim bilekliğim"

Hepinize iyi geceler.

Nasılsınız? Keyifleriniz yerinde mi? Sınavlarınız nasıl gidiyor?

Multimedia ki efsane kapaklar missisbb ait. Sizce de çok güzel değiller mi? Tekrardan çok çok teşekkür ederim. 💙

Sınır: 1250 beğeni, 1400 yorum

Lütfen multimedia ki şarkıyla birlikte okuyunuz.

İyi okumalar.

2.Sezon 2.Bölüm: "Benim bilekliğim"

~

Biraz daha iyi misin Ada?" Asrın'ın bana uzattığı su şişesini alarak, başımı salladım.

Değildim.

Hem de hiç iyi değildim.

Hani birisini kaybederdiniz ya? Çok sevdiğiniz birini. Onun bir daha yanınızda olmayacağını düşünün şimdi. Kokusunu soluyamayacağınızı, nefesini hissetmediğinizi, boynuna sarılmadığınızı, sesini duymadığınızı, varlığını hissetmediğinizi düşünün. Çok yandı değil mi canınız? İşte benim de o kadar çok canım yanıyordu ki.. Gözümün önünden yanan arabası, ağlayan gözleri, yaralarla dolu yüzü gitmiyordu. Ama en çokta o acı dolu bakışları gitmiyordu. 'Yardım et bana' diyen acı dolu gözleri bir türlü gitmiyordu. Gözlerimi kapatıp, açtım.

Yine gözlerimin önündeydi işte. Bir türlü gitmiyordu..

"Ada biraz su iç hadi." Elimdeki şişenin ağzını açıp, bir yudum aldım.

"Bir haber var mı?" diye sordum yere eğik olan başımı kaldırarak.

Asrın başını olumsuzca sallayarak, konuşmaya başladı. "Hayır, araştırmalarına devam ediyorlar." Bir şey demeyerek sustum. Yaklaşık yarım saat önce 'arabada cansız bir bedene rastladık.' söylemi Ateş'e ait değildi.

Benim Serseri'me ait değildi.

Olayları kavrayana kadar çok ağlamış, kendimi paralamıştım en sonunda da o cesetin başka birisine ait olduğunu öğrenmiştim.

"Bizim çocukların haberi var mı?" diye sordum.

Asrın, "Az önce aradım ama.." deyip sustu. "Bu durumu nasıl açıklayacağımı bilemedim. Birazdan gelirler." deyip başını yere doğru eğdi.

Derin bir nefes alıp, verdim.

"Ateş, Ateş oğlum." Ateş'in ismini bağıran sesleri duyduğumda, başımı sesin geldiği yere doğru çevirdim. Bir kadın ve bir adam bizden tarafa doğru geliyorlardı.

"Asrın, Ateş nerede?" Bize doğru ağlayarak gelen kadına baktım. İleri yaşlarda olmasına karşın; gayet bakımlı, şık bir kadındı. Sarı boyalı olduğunu düşündüğüm saçlara ve kahverengi gözlere sahipti. Gözlerinin altında oluşmuş kırışıklıklar adeta yaşını gösteriyordu. Sonra gözlerimi adama çevirdim. Yanındaki kadına nazaran daha rahat hareketleri vardı. Ortalarda bir boy, hafiften de kilolu bir yapısı vardı. Siyah saçlarının arasından çıkan beyazlıklar vardı.

Sonra adamın gözleri benim gözlerimle birleşti.

Ateş'in gözlerine o kadar çok benziyordu ki..

Gözlerimi Asrın'a çevirip, "Bunlar kim?" diye sordum. Alacağım cevaptan korkuyordum.

"Ateş'in annesi ve babası." dediğinde nefesimi tuttum. Zaten en çok korktuklarımız hep başımıza gelirdi.