Ang Prosti Girl

Kabanata 11

Lumipas ang mga panahon, nakapagtapos na ako nang pag aaral. Major Science ang kinuha ko at natapos ko. Masaya ako sa panahong graduated  na ako. At least may maipagmamalaki na ako.

Sinikap kong makapag aral dahil gusto ko talagang makapagtapos. Sa 3yrs na pag aaral ko, nakalimutan ko na ang sakit nang naramdaman ko. Di na masyado. Kung hindi ako nagsalita kay Bryce noon edi sana di ko na siya babalikan. Pero tao akong kausap. Babayaran ko once na nakaipon na ako.

Agad akong pumasok sa advisory class ko.

I am a college professor, like what I've  said earlier, Major of Science ang tuturo ko from now on.

Medyo nasanay na nga akong humarap at magsalita sa maraming tao. Hindi lang medyo kundi sanay na ako.

Dahil matagal ko nang binago ang sarili ko. Ako na ngayon si Sidney Castro. At ang Dating Ela ay patay na. Matagal nang patay.

Matapos ang first class ko, agad akong tumungo sa aking office .Ang sarap pala sa pakiramdam na pinupuri ka nang mga tao. At hindi pinandidirian.

Pagpasok ko sa office ko, agad akong nahiga sa sofa. Pagod na pagod ako.

Pipikit na sana ang aking mga mata nang may kumatok sa pinto. Nilock ko naman kasi kaya tumayo ako at binuksan iyon.

Halos mapako ako sa kinatatayuan ko dahil nakita ko ang taong unti unti ko nang nakakalimutan. Ang taong matagal ko nang di iniisip, ang taong sinaktan ako noon. Pero bakit ngayon unti unti nanamang sumariwa ang lahat?unti unti nanamang nabalik ang dati.

Pero hindi dapat ako mag paapekto. "Umasta ka ng parang wala na talaga. "
bulong ng isip ko.Kaya kumilos na ako at umupo sa swivel chair.

"Anong kailangan mo Mr? "

"Ela? "bagkus sagot nito.

"Who's Ela? Why did you mention her to me? May connect ba sa pinunta mo dito sir? "i answer sarcastically.

"Huh sorry.Pinsan ko kasi ma'am mag tatransfer dito sa school na ito. So pwede kung saiyo ko nalang siya ipalagay na section."saglit akong nag isip. Hindi naman ako selfish saka hindi naman si Bryce ang mag aaral kundi ang pinsan niya.

"Okay nasaan na ang papers? "inabot niya ang brown envelope. Tumayo ako at binuksan ang pinto.

"Hindi po sa walang galang.I respect you sir but please. You may go out."nakayuko lamang siyang lumabas. Agad ko nammg sinarado iyon at pinaghagis ang mga nakikita kong bagay bagay sa desk ko. Tss! Bakit sumariwa nanaman lahat! Kinalimutan ko na siya Jusko! Sayang ang panahon na ginamot ko ang sugat ko kung babalik din lahat ngayon!

Nasaktan nanaman ako! Hays.Siguro nga mahirap talagang kalimutan si Bryce. Pero saklap mga bes. Sa tagal nang panahon at nakalimutan ko na siya pero bakit ngayon!?Bakit ngayon pa!?

Sabagay, ang mundo ang maliit lamang.Pinagtatagpo nga  ba kami ng tadhana?

Pero hindi naman ako naniniwala sa ganyan! Hindi!

Sidney think that isa lang coincidence!

Isipin ko nalang na walang nangyari! Dahil ayaw ko ng nasasaktan! Ayaw ko nang lumuluha at ayaw kong sayangin ang mga taong lumipas para lang makalimutan siya.